به گزارش خبرآنلاین، در چنین مواقعی افراد سعی می کنند کلمات مناسب را انتخاب کنند، اما گاهی با محبت آمیزترین پرسش های خود می توانند دل فردی را که غم و اندوه شدیدی را تجربه می کند به درد بیاورند.
به گزارش یورونیوز، در این مواقع چه عباراتی باید گفت؟ البته پاسخ قطعی وجود ندارد. کلمه ای که برای برخی مفید است ممکن است برای برخی دیگر خوشایند نباشد. با این حال، می توان گفت که باید از چند عبارت اجتناب کرد.
1- “حالت چطوره؟”
شاید با دیدن این عبارت در اینجا تعجب کنید. یک دوست دلسوز می خواهد بداند که در چه حالی هستید، پس پرسیدن چه اشکالی دارد؟
مشکل این است که وقتی یک فاجعه رخ می دهد، احساس غم و اندوه ما ساعت به ساعت و حتی دقیقه به دقیقه تغییر می کند. اگر منظورتان این است که من در حال حاضر چگونه هستم؟ پاسخ من می تواند در یک لحظه تغییر کند، و اگر به این معنی است که من چگونه در زندگی خود با این موضوع برخورد می کنم، پاسخ این است که فرد غمگین هنوز نمی داند.
در این مواقع بهتر است از سوالات کلی و اساسی پرهیز کنید و در عوض سوالات اختصاصی تری بپرسید که پاسخ دادن به آنها راحت تر باشد. مثل اینکه دیشب چیکار کردی و شامت چطور بود یا درس و کارتت چطوره؟
2- “چگونه می توانم کمک کنم؟”
اگرچه این سوال حاکی از حسن نیت دوستان و آشنایان است، اما درست نیست. زیرا مسئولیت کمک را بر عهده فرد داغدار می گذارد.
کمک کننده می خواهد کشف کند که چه کاری انجام دهد که مفید باشد، اما فرد سوگوار در موقعیتی نیست که بتواند کمک خاصی ارائه کند. آنها اغلب نمی توانند نیاز خود را بیان کنند و حتی ممکن است ندانند که چه می خواهند یا چه نیازی دارند.
در این مواقع بهتر است دوستان یا آشنایان به جای سوال، کاری را که فکر می کنند عزادار دوست دارد انجام دهند. مثلا برایش صبحانه درست کنید یا برایش ناهار یا شام بیاورید.
آنها همچنین می توانند در کارهای کوچک مانند شستن ظروف یا جارو کردن خانه کمک کنند. گاهی اوقات این چیزهای کوچک دقیقاً همان چیزی است که فرد سوگوار به آن نیاز دارد.
3- “نمی توانم تصور کنم چه لحظاتی را تجربه می کنی”
این یکی از مواردی است که بیش از همه یادآور کمبود خلاقیت یک دوست یا آشنا است و اثرات بدی دارد. زیرا غمگین را در جزیره غم و اندوه منزوی می کند، گویی چنین بلایی و حادثه ای فقط برای او اتفاق افتاده است.
بله، ممکن است ما از دست دادن والدین را تجربه نکرده باشیم. اما ما می توانیم با به اشتراک گذاشتن تجربیات مشابه تأثیر مثبتی بگذاریم.
در این شرایط می‌توان گفت: «یادمه وقتی فلان خانواده را از دست دادم و فلان را حس کردم».
با ذکر خاطره ای خاص هم می توان همدردی کرد. مثل: «من واقعاً از تماشای مربی فوتبال پدرت لذت بردم. دلم برایش تنگ خواهد شد.”
چنین کلماتی به فرد غمگین نشان می دهد که تنها نیست.
4- “منصفانه نیست”
این جمله در ذهن بسیاری از افراد مصیبت دیده تکرار می شود. چرا زندگی براشون اینجوری شد و لیاقت اینو نداشتن. شنیدن عبارات مشابه از دوستان کمکی به خلق و خوی فرد نمی کند.
در واقع ابتدا باید با این واقعیت کنار آمد که بعضی چیزها در زندگی عالی هستند و بعضی چیزها بد. باید سعی کنید زندگی را با شرایط خودش بپذیرید و با آن کنار بیایید.
به جای پرسیدن “چرا من؟” یا، “چطور زندگی می تواند اینقدر ناعادلانه باشد؟”، باید بگویید، “این چیزی است که من با آن سر و کار دارم. بهترین راه برای رویارویی با آن چیست؟”
5- “می خواهم به دیدارت بروم و تو را در آغوش بگیرم”
این جمله تلفنی ممکن است یک حرکت محبت آمیز تلقی شود، اما ملاقات در عمل می تواند ناخوشایند باشد.
دلیلش این است که وقتی مردم عزاداری می کنند، ریتم زندگی شان به هم می خورد. سوگواری طولانی مدت خسته کننده و دردناک می شود، در حالی که فرد باید حواسش به انجام وظایف و مسئولیت های زندگی روزمره باشد.
او تمایل دارد سر خود را با مسئولیت های خود گرم کند و عزیزان از دست رفته خود را به یاد آورد. هنگامی که در این بین ناگهان شخصی با حالتی گریان در درب منزل ظاهر می شود و می خواهد به شخص دلداری دهد، نتیجه این می شود که فرد سوگوار مجبور می شود با جدول زمانی خود و نه زمان خود غمگین شود.
در مورد اقوام صمیمی و دلسوز، ممکن است گاهی اوقات او باشد که آنها را دلداری می دهد.
در این مواقع خوب است وقتی به سراغ دوستی می روید که به تازگی یکی را از دست داده است، سعی کنید خنده و نشاط را با خود بیاورید تا بار غم او را سبک کنید.
وقتی حرفی برای گفتن نداریم چه بگوییم؟
کارت، ایمیل یا نامه ای که احساسات ما را منتقل می کند می تواند تأثیر مثبتی داشته باشد.
حتی گفتن اینکه نمی دانید چه بگویید یا اینکه «کلمات مناسبی برای ارسال پیام به شما پیدا نکردم» مثبت است، زیرا در آن لحظه فرد سوگوار دقیقاً درک می کند که این کلمات چقدر معنادار هستند و چقدر خوب بیان می شوند. .
۲۳۳۲۳۳
منبع:خبرآنلاین
