به گزارش خبرنگار اجتماعی سلامت جو ، لپتوسپیروز که در ایران به «تب شالیزار» معروف است، یک بیماری عفونی مشترک بین انسان و حیوان است که توسط نوعی باکتری به نام «لپتوسپیرا» ایجاد می شود.
در کشور ما تب شالیزاری در سواحل دریای خزر شیوع دارد. این بیماری بیشتر در فصول گرم سال و در مناطق روستایی دیده می شود.
نحوه انتقال بیماری تب برنج
عفونت تب برنج معمولاً در نتیجه تماس مستقیم یا غیرمستقیم انسان یا دام با آب، خاک یا غذای آلوده به ادرار آلوده تعداد زیادی از حیوانات وحشی یا اهلی آلوده رخ می دهد. این بیماری در اثر تماس مستقیم با ادرار یا بافت حیوانات آلوده به انسان منتقل می شود. باکتری ها از طریق زخم یا خراش ایجاد شده روی پوست، غشای مخاطی، ملتحمه چشم، تنفس قطرات ریز و مایعات معلق آلوده وارد بدن انسان می شوند، اما انتقال بیماری از فردی به فرد دیگر بسیار نادر است.
علائم تب برنج چیست؟
حیوانات مبتلا به این بیماری علائمی مانند بی حالی، بی حرکتی، بی اشتهایی، یرقان، تغییر رنگ شیر در حیوانات شیری، سقط جنین در حیوانات آبستن را نشان می دهند.
- تب و لرز
- درد عضلانی به خصوص در عضلات ران و پشت
- سرفه و در ناحیه قفسه سینه
- زردی
- تورم دو طرفه و پرخونی غشای ملتحمه چشم
- درد مفاصل
- ترس از نور
- بثورات پوستی قرمز
- بی اشتهایی، تهوع و استفراغ، گاهی اسهال
در زنان باردار نیز احتمال از دست دادن جنین و سقط جنین وجود دارد.
351 نفر در سال گذشته به تب شالیزار مبتلا شدند
قاسم زاده; کارشناس گروه بیماری های حیوان به انسان درباره وضعیت شیوع بیماری در کشور گفت: در ایران دو منطقه اندمیک و غیر بومی از نظر بروز بیماری تعریف شده است. منطقه آندمیک (بومی) شامل استان های گیلان، مازندران و گلستان است که به ترتیب بیشترین موارد بیماری را به خود اختصاص داده اند و منطقه غیربومی شامل بقیه نقاط کشور است که موارد بیماری در آنها گزارش شده است.
وی افزود: در کشور سالانه حدود 500 مورد تب شالیزاری گزارش و ثبت می شود و میزان بروز آن در کشور کمتر از 0.6 در هر 100 هزار نفر است. میزان بروز بیماری در مناطق اندمیک بین 5 تا 10 مورد در 100000 متغیر است.
دوره شیوع بیماری در کشور
کارشناس گروه بیماری های دام به انسان ادامه داد: موارد بیماری از اردیبهشت شروع و در مهرماه به پایان می رسد و بیشترین موارد در خرداد و شهریور گزارش می شود که با کار کشاورزان در شالیزارها همخوانی دارد. 95 درصد بیماران تجربه کار در مزرعه به ویژه برنج کاری را دارند.
30 تا 60 سال سن اصلی مبتلایان به تب شالیزار است
وی خاطرنشان کرد: بیشتر موارد کشف شده این بیماری در گروه سنی 30 تا 60 سال است و کمتر از 10 درصد موارد تب برنج در گروه سنی کودکان است. مردان 75 درصد و زنان 25 درصد بیماران را تشکیل می دهند.
میزان مرگ و میر ناشی از این بیماری 1.5 درصد است.
وی درباره میزان ابتلا و مرگ ناشی از این بیماری در سال گذشته نیز به تسنیم گفت: در سال 1402 تعداد مبتلایان به تب شالیزار 351 مورد بوده که میزان مرگ و میر سالانه این بیماری به طور متوسط 1.5 درصد است.
روش های پیشگیری از تب برنج
تخلیه باتلاق ها و برکه ها، مبارزه با جوندگان و گوشتخواران وحشی در محل زندگی انسان ها و حیوانات اهلی، پرهیز از شنا یا راه رفتن در آب هایی که احتمال آلودگی وجود دارد، استفاده از تجهیزات حفاظتی هنگام کار در محیط های آلوده، کنترل جوندگان در محل سکونت. به ویژه در مناطق روستایی
آیا بیماری تب برنج با واکسیناسیون قابل کنترل است؟
ایمن سازی دام و سایر حیوانات با استفاده از واکسن می تواند راهی برای پیشگیری از بیماری باشد، اما عامل بیماری در دام های آلوده برای مدت طولانی از طریق ادرار دفع می شود.
ایمن سازی در انسان می تواند موثر باشد که در برخی کشورها برای گروه های در معرض خطر انجام می شود.
درمان تب شالیزار
درمان آنتی بیوتیکی در چهار روز اول بیماری بیشترین تأثیر را دارد، اما موارد تب برنج عمدتاً به سرعت تشخیص داده نمی شوند.
وضعیت بیماری در جهان
بر اساس برآورد سازمان جهانی بهداشت، سالانه یک میلیون مورد تب برنج در جهان گزارش می شود که منجر به مرگ بیش از 60 هزار نفر در جهان می شود. لپتوسپیروز در کشورهای در حال توسعه یک بیماری شغلی و در کشورهای توسعه یافته بیماری فعالیت های اوقات فراغت مردم محسوب می شود.
مشاغل در معرض خطر تب برنج
این بیماری عمدتاً در شالیکاران، کارگران مزرعه نیشکر، کشاورزان، کارگران فاضلاب و معادن، دامپزشکان، دامداران، کارگران کشتارگاه و ماهیگیران رخ می دهد. همچنین افرادی که در هنگام تفریح (اسکی روی آب، قایق سواری و شنا) با آب آلوده به ادرار حیوانات آلوده در تماس هستند، در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.
کدام حیوانات ناقل بیماری هستند؟
تعداد زیادی از حیوانات اهلی و وحشی با آلوده شدن به این باکتری می توانند انسان را به تب شالیزار مبتلا کنند، از جمله گاو، اسب، سگ، گربه، خوک، موش و سایر جوندگان به عنوان مخازن اصلی این بیماری.
حیوانات وحشی از جمله آهو، سنجاب، روباه، راسو، راکون، شیر آبی و حتی قورباغه نیز ممکن است آلوده شوند.
انتهای پیام/
