2 دهه آزمون و خطا برای اجرای پزشک خانواده/حلقه های مفقوده اجرا در سراسر کشور
به گفته خبرنگار اجتماعی خبرگزاری TASNIM ، اجرای برنامه پزشکی خانواده در این کشور نزدیک به دو دهه به دلایل مختلف به تأخیر افتاده است ، این روزها هنوز در کانون توجه دولت چهاردهم است.
وزیر بهداشت و آموزش پزشکی ، محمد رضا زافارگندی ، چند روز پیش درباره شروع برنامه ملی پزشکان خانواده و سیستم ارجاع اعلام کرد. اخبار مبنی بر اینکه در صورت تحقق ، می تواند آغاز تغییرات چشمگیر در ساختار سیستم بهداشتی کشور باشد.
RAISI ، معاون وزیر بهداشت ، همچنین اعلام کرده است که تاکنون 45 دانشگاه پزشکی این کشور آمادگی خود را برای اجرای برنامه و اجرای سیستم ارجاع اعلام کرده اند. طبق این طرح ، این پروژه در دانشگاه های داوطلبانه و جمعیت روستایی و همچنین شهرهای زیر 20،000 آغاز می شود. با این حال ، 14 دانشگاه پزشکی هنوز از اجرای این پروژه خبر نداده اند.
با وجود این اظهارات ، به نظر می رسد عدم آمادگی دانشگاه تنها بخشی از چالش های پزشک خانواده است. از آنجا که این برنامه طی بیست سال گذشته ، بهانه های مختلفی متوقف و اجرا شده است.
در حالی که مزایای اجرای برنامه پزشک خانواده توسط کسی پوشانده نمی شود. کاهش خواسته های القایی در زمینه درمان ، جلوگیری از مراجعه غیر ضروری به متخصصان و در نتیجه کاهش هزینه های سیستم بهداشتی و کوتاه کردن صف های انتظار در مراکز بهداشت و درمان دولت تنها بخشی از دستاوردهایی است که می توان به درستی به دست آورد.
برای بررسی بیشتر چالش ها و موانع پیش روی این برنامه ملی ، بحث با دکتر ابراهیم نوری ارهکی ، متخصص پزشکی خانواده ما جزئیات زیر را خواهیم خواند:
Tasnim: حدود دو دهه از اجرای برنامه پزشکی خانواده توسط وزرای بهداشت مطرح شده است ، اما در عمل ، این برنامه در سراسر کشور اجرا نمی شود ، پیشینه پزشکی خانواده چه زمانی برمی گردد؟
سبک گوش: اول در دهه 1350 در استان شرق آزربایجان ، ایده مراقبت های اولیه مبتنی بر پزشک عمومی مبتنی بر خانواده معرفی شد. این تجربه محدود بود ، اما این منجر به طراحی سیستم شبکه بهداشتی در دهه های بعدی شد.
با راه اندازی یک شبکه بهداشتی در دهه 1360مراقبت اولیه در روستاها ، اما پزشک خانواده به عنوان یک استراتژی رسمی تا سال 1381 این اسناد خط مشی را وارد نکرد. سال 1384اجرای برنامه پزشک خانواده در مناطق روستایی و شهرهای زیر 20،000 و نسخه شهری آن سال آغاز شد 1391 کلید در فارس و مازندرانبشر تجربه آذربایجان نشان داد که اجرای موفقیت آمیز نیاز به خط بین آموزش ، تأمین مالی و مشارکت عمومی دارد، درسی که در خلبانان بعدی تکرار شدبشر
Tasnim: چالش های اجرای برنامه تاکنون چیست؟
بیش از دو دهه پس از ایده پزشک خانواده در ایران ، این برنامه همچنان با چالش های ساختاری ، مالی ، فناوری و فرهنگی روبرو است. خلبانانی که در فارس و مازندران اجرا شده اند ، اگرچه برخی از دستاوردها را کسب کرده اند ، اما هنوز به عنوان الگوی پایدار برای توسعه ملی برنامه ریزی نشده اند. من فکر می کنم این برنامه بدون اصلاحات اساسی در مرحله آزمایشی باقی خواهد ماندبشر
فقدان رهبری یکپارچه و بسیاری از مسئولیت های بین وزارت بهداشت ، بیمه گذاران و سازمان های دیگر باعث سردرگمی آن شده است. یکی از مهمترین موضوعات عدم وجود مرجع یا دبیرخانه سیاست در بالاترین سطح ، فراتر از وزارت بهداشت است که با تغییر دولت ها ، حتی اگر مردم آن تغییر کنند ، سیاست ها ثابت هستند. مسئله دیگر این است که هیچ ارزیابی جامعی از عملکرد خلبان وجود ندارد.
یکی دیگر از چالش های مهم تأمین اعتبار پایدار برای پزشکان خانواده و تیم بهداشت است. سرانه پرداخت شده مطابق با تورم اقتصادی نیست و تأخیرهای مکرر در پرداخت ، انگیزه پزشکان و سایر اعضای تیم بهداشت را کاهش داده است. از طرف دیگر ، بیمه در واقع به دلیل کسر و عدم پوشش خدمات ارجاع ، در مسیر ارجاع تأثیر گذاشت. در عین حال ، هیچ قرارداد مشخصی بین وزارت بهداشت ، بیمه گذاران و ارائه دهندگان خدمات وجود ندارد و این منجر به خرید ناکارآمد خدمات در این برنامه شده است.بشر
همچنین در زمینه نیروی انسانی نیز تعدادی از چالش ها وجود دارد ، مانند کارهای بیشمار ، عدم امنیت شغلی و آموزش های مبتنی بر پزشکان که باعث شده است که پزشکان خانواده استخدام شوند.
یکی دیگر از چالش های مسائل فرهنگی و اجتماعی است. فرهنگ مراجعه مستقیم مردم به متخصصان ، آگاهی کم از نقش پزشک خانواده و عدم وجود کمپین های اطلاعاتی مؤثر ، مشارکت عمومی در این برنامه را کم کرده است. در بسیاری از زمینه ها ، مردم هنوز پزشک خانواده را به عنوان یک دروازه بان بهداشتی نمی شناسند و از مسیر ارجاع پیروی نمی کنند ، و مردم از پزشکی خانوادگی و فواید آن اطلاع ندارند.
از طرف دیگر ، مسئله تضاد منافع و تحقق تعرفه ها و ادغام صندوق های بیمه که اصول لازم برای اجرای برنامه است که هنوز برطرف نشده است.
به طور خلاصه ، برنامه پزشکی خانواده در ایران ، با وجود ظرفیت بالقوه ، نیاز به اصلاحات اساسی در پنج محور اصلی دارد. تأمین مالی پایدار و پرداخت مبتنی بر عملکرد ،یکپارچگی بیمه و پوشش خدمات ارجاع ،توسعه زیرساخت های فناوری اطلاعات و سابقه سلامت الکترونیکی ،بازآموزی منابع انسانی ، نوسازی مراکز جامع خدمات درمانی ،فرهنگ عمومی و اطلاعات هدفمند. تا زمانی که این چرخ دنده ها به طور همزمان حرکت کنند و هماهنگ شوند ، پزشک خانواده در ایران در مرحله آزمایشی باقی خواهد ماند.
tasnim: وزارت بهداشت از اجرای این برنامه در روستاها و شهرهای زیر 20،000 خبر داده است ، اجرای پزشکی خانواده در چه مرحله ای است؟
از دیدگاه کلان ، با وجود تأکید بر سیاست ، اسناد و مقررات مداوم بالادست و پیشرفت های محلی ، هنوز هم شکاف قابل توجهی برای ایجاد ملی و یکپارچه وجود دارد. با این حال ، برنامه پزشکی خانواده در ایران ، با وجود چند دهه ، هنوز در مرحله ای محدود و غیر مخفی قرار دارد.
پوشش جمعیت این برنامه محدود به مناطق خاص مانند روستاها و شهرهای زیر 20،000 نفر بوده است ، اما البته پزشک خانواده کاملاً اجرا نشده است. از آنجا که مردم هنوز در سیستم ارجاع گیج شده اند. در مناطق کلانشهر مانند تهران ، زیرساخت های این برنامه هنوز ارائه نشده است. سیستم های اطلاعاتی مرتبط با سلامت ، به جای تسهیل مسیر و سوابق الکترونیکی سلامت ، دارای مشکلات فنی و مدیریتی هستندned همکاری در اجرای پروژه های فناوری اطلاعات و فقدان خروجی عملیاتی مؤثر هنوز وجود دارد. فقدان پزشکان خانواده ، بارهای زیاد و مشوق های کافی موانع مهمی برای توسعه برنامه است. از طرف دیگر ، فرهنگ عمومی مشارکت اجتماعی را مستقیماً به متخصصان و آشنایی محدود مردم با نقش پزشک خانواده کاهش داده است.بشربه طور کلی ، اجرای پزشکی خانواده در ایران نیاز به بررسی سیاست گذاری ، تقویت زیرساخت ها و هماهنگی بین موسسات مسئول دارد تا بتواند یک استراتژی مؤثر در سیستم بهداشتی انجام دهد.
TASNIM: برنامه پزشکی خانواده توسط وزارت بهداشت در استان فارس و مازندران مورد آزمایش قرار گرفت ، آیا این نکات آزمایشی موفق بودند؟
این خلبان دستاوردهای کلیدی داشته است ، مانند افزایش مراقبت های بیمار و منظم از مشتری و بیماران ، که برجسته ترین دستاورد توسط مدیران و مدیران خلبان بوده است.
همچنین برخی از کاستی ها در این پروژه آزمایشی وجود دارد که متأسفانه به طور گسترده ای گسترش یافته است ، مانند رشد سرانه با تورم و هزینه های تحمیل شده به پزشکان ، عدم پرداخت به موقع به پزشکان ، عدم تأمین اعتبار پایدار و فناوری اطلاعات و فناوری اطلاعات و عدم مراقبت و مراقبت های پیشگیرانه.
از طرف دیگر ، هیچ هماهنگی لازم بین وزارت بهداشت و سازمان های بیمه گر در پرداخت به موقع سرانه و بودجه پروژه وجود ندارد. به نظر من ، این خلبانان نقاط قوت اصلی آنها برای آشکار کردن تنگناهای اجرایی (تأمین مالی ، سیستم مرجع ، ادغام و انگیزه ها) هستند. از دیدگاه تحقیقاتی ، آنها را نمی توان به عنوان الگوی آماده توسعه ملی در نظر گرفت ، اما ما می توانیم و باید آنها را اصلاح و طراحی مجدد در نظر بگیریم و از چالش های آن به عنوان فرصتی برای حل مشکلات اجرای ملی و توسعه برنامه در سطح ملی استفاده کنیم.
TASNIM: برای اجرای کامل برنامه پزشکی خانواده ، به ویژه در کلانشهرها به چه زیرساختی نیاز داریم؟ آیا ما در زمینه سلامت الکترونیکی ، تعداد پزشکان مورد نیاز ، فضاهای فیزیکی ، فناوری اطلاعات و زیرساخت های بیمه و غیره کاستی هایی داریم؟
در بحث حاکمیت سیستم بهداشت و درمان ، نیاز به رهبری و پاسخگویی واحد وجود دارد. دفتر مرکزی پزشکی خانواده ، با اختیارات اجرایی خود ، باید نقشه راه ساخته شده زمان را ترسیم و تدوین کند ، شاخص ها باید به صورت شفاف کنترل شوند و پایان همه اجراهای جزیره.
در بحث تأمین مالی پایدار و خرید استراتژیک ، سرانه باید متناسب با تورم اقتصادی ، پرداخت کامپوزیت مبتنی بر عملکرد و کیفیت ، قراردادهای سه گانه شفاف برای خدمات خرید و تضمین پرداخت به موقع بین وزارت بهداشت ، بیمه گذاران و ارائه دهندگان خدمات ، تمرکز خرید خدمات و سطح اول باشد.
در مورد سازمان های بیمه ، باید از خدمات سطح اول ، از جمله پزشکی و پاراکلینیک که توسط پزشک خانواده و مشارکت کلیه بیمه ها در قوانین مرجع و تسویه حساب به آنها اشاره شده است ، وجود داشته باشد.
در زمینه ایجاد ظرفیت پزشکی خانواده و تیم بهداشت ، باید با امنیت شغلی ، پرداخت عادلانه ، بار کار متعادل ، تیم چند حرفه ای (یک متخصص خانواده یا متخصص پزشکی خانواده ، مراقب بهداشت ، ماما ، متخصص تغذیه و متخصص بهداشت) ، پرستار با کارهای واضح ، جذب و زنده ماندن شود.
همچنین باید تعداد کافی از مراکز آموزشی در زمینه آموزش و اصلاح سیستم آموزشی وجود داشته باشد و برای تعیین اینکه پزشک خانواده در کجا آموزش دیده است و دوره های مربوط به پیشگیری از درمان ، مراقبت مزمن ، کار تیمی و مراجعه به آموزش پزشکی و استخدام گسترده نیروها را شامل می شود.
یکی از موارد ضروری برای بررسی فضای فیزیکی توسعه و نوسازی مراکز خدمات جامعسلامت شهری متناسب با تراکم جمعیت و دسترسی محلی است و در مواردی که ارزیابی نیاز دارد باید برای ترمیم و بازسازی انجام شود.
پایان پیام/
