گلایه ها و انتقادات پرستاران ایرانی در دهه 50
به گزارش خبرگزاری اخبار آنلایندر مهر 1355، برگزاری دومین کنگره پرستاری در تهران این فرصت را برای خبرنگاران روزنامه اطلاعات فراهم کرد تا تعدادی از پرستاران را به دفتر روزنامه فراخوانده و درد آنها را بشنوند و منعکس کنند. در نهایت، پنج پرستار در میزگرد اطلاع رسانی شرکت کردند و به عنوان نماینده 24000 پرستار و پیراپزشک سخنرانی کردند و مشکلات شغل پرمسئولیت و پرزحمت خود را برشمردند. مشکلاتی که به نظر می رسد پس از گذشت نزدیک به پنج دهه همچنان پابرجا هستند. در ادامه گله ها و در دل نمایندگان پرستاران 48 سال پیش به نقل از اطلاعات 21 مهر 1355 می خوانید:
مردم خدمه را با پرستاران اشتباه می گیرند!
شهلا روشن، پرستار 24 ساله: بسیاری از مردم هنوز معنای واقعی کلمه پرستار را نمی دانند. آنها تصور می کنند هرکسی که لباس سفید بپوشد و در راهروهای بیمارستان قدم بزند پرستار است. به همین دلیل وقتی مشکلی در کار یکی از پرسنل بیمارستان می بینند بلافاصله شروع به انتقاد کرده و مشکل را به پرستاران اطلاع می دهند. در واقع باید گفت عده ای پرسنل بیمارستان را با پرستار اشتباه می گیرند و این کار عمدی یا ناخواسته به شخصیت پرستار لطمه می زند. با اینکه پرسنل بیمارستان انسان های شریف و پرتلاشی هستند اما هرکسی جای خود را دارد و نباید اشتباه یکی را به گردن دیگری انداخت در حالی که این دو نفر از نظر کار و نحوه کارشان کاملا با یکدیگر متفاوت هستند.
متاسفانه در برخی از سریال ها و فیلم های تلویزیونی که روی صحنه می آیند، شخصیت پرستار را وارونه نشان می دهند و حتی به آنها توهین می کنند و رفتارشان را نامناسب جلوه می دهند. با ارائه چنین فیلم هایی نظر مردم نسبت به پرستاران تغییر می کند و آن هم زمانی است که والدین دختران جوان اجازه پرستار شدن دخترانشان را نمی دهند. به نظر من یکی از دلایل کمبود پرستار وجود همین مشکل است. در محیط کار نیز پرستاران با مشکلاتی مواجه هستند از جمله برخی از پزشکان چون دائماً با پرستاران در ارتباط هستند، انتقام تمام گرفتاری ها را از پرستاران می گیرند.
بی احترامی به پرستاران و حقوق کم
مریم دری: یک پزشک بعد از 6 یا 7 سال تحصیل مدرک پزشکی می گیرد و یک پرستار بعد از چهار سال تحصیل، لیسانس پرستاری می گیرد. با این حال، بسیاری از مردم صد در صد احترامی را که برای پرستاران به پزشکان قائل هستند، قائل نیستند.
نکته دیگر اینکه حقوق بسیاری از پرستاران در یک شیفت و در یک بیمارستان کفاف زندگی آنها را نمی دهد، بنابراین برخی از پرستاران مجبورند روزی دو یا حتی سه شیفت کار کنند و بدیهی است که با این وضعیت، یک پرستار نمی تواند به وظایف خود عمل کند. او باید آن را با دقت انجام دهید. نظر همه پرستاران این است که حقوق یک شیفت آنها بازگردانده شود تا بتوانند فشار کاری خود را کاهش دهند و زحمت و تلاش خود را در یک شیفت تامین کنند.
پرستاران فیلیپینی
خانم فرد: اخیراً وزارت بهداشت تعدادی پرستار فیلیپینی را برای کار در ایران استخدام کرده است. این پرستاران چیزی بیشتر از پرستاران ایرانی نمی دانند و حتی به دلیل بلد نبودن زبان، احساسات بیماران ایرانی را درک نمی کنند و مشکلاتی پیش می آید. این در حالی است که حقوق این پرستاران فیلیپینی بسیار بیشتر از پرستاران ایرانی است و زیبایی آنها خریداران بیشتری دارد.
اصحاب کاسه مریض از خاکستر گرمترند
مینو مقدم، لیسانس پرستاری: ناراضی مردم از پرستاران رایج است. باور کنید این اصلا درست نیست. در واقع همه بیماران از پرستاران خود بسیار راضی هستند و همراهان این بیماران از سوپ داغ ترند.
می دانید که در بیمارستان ها، هر بیمار حق دارد یک “همسفر” بر بالین خود داشته باشد، این همراه همیشه می خواهد در کار بیمار و پرستار دخالت کند و چون حرف هایش را بر اساس احساسات و اعمال ما می گوید. شمرده می شوند، اغلب از ما انتقاد می کنند. . این مشکل کار پرستاران را دو چندان می کند.
پرستاران می خواهند خانه سالمندان داشته باشند. به این ترتیب باید مکانی برای آنها در نظر گرفته شود تا همه پرستاران هر چند وقت یک بار در این مکان جمع شوند و حرف ها و تجربیات خود را با یکدیگر تبادل کنند.
پرستاران نیز درخواست دارند که نشریه ای ویژه برای آنها منتشر شود تا بتوانند نوعی همبستگی با یکدیگر داشته باشند. دیگر اینکه آرزو دارند دبیرستان پرستاری تبدیل به دانشکده پرستاری شود.
پرستاران واقعی از مردم انتظار دارند که اگر دختری که خود را “پرستار” خطاب می کند، حرکات نامناسبی انجام دهد، تصور نکنند که همه پرستاران شبیه او هستند. در هر کلاس و کلاسی خوب و بد وجود دارد. پرستاران می گویند: هر چقدر هم که ناراحتی درونی داشته باشیم، لبخند و مهربانی در مواجهه با بیمار از ما دور نمی شود، بنابراین این انصاف نیست که برخی افراد به احساسات و عواطف توجهی نداشته باشند.
با پرستاران مهربان باشید
شهلا روشن: یک پرستار باید آنقدر مهربان باشد که تحمل درد و رنج را برای بیمار آسان کند. مانند فرشته ای زمینی در غم و درد بیچارگان و بیماران شریک باشد و رنج آنها را قابل تحمل کند. در عین حال همین پرستار باید آنقدر قوی باشد که در اتاق عمل سینه و شکم مردم را ببیند و استخوان هایشان را بریده و مرگ دردناک بیمار را روی تخت بیمار تماشا کند.
پرستار در طول زندگی خود صدها بار با یک بیمار آشنا شده، به او عادت کرده و عشقش را در دل او جا گذاشته است، اما مرگ به سراغ این بیمار آمد و پرستار به اقتضای وظیفه انسانی خود بر روی او نشست. تخت مریضی که دوستش دارد و لبخندی دروغین زد. و سعی کرد لحظات مرگ را بر او آسان کند و چون از دنیا رفت بر بالینش خون گریست. این واقعیت دردناک حرفه پرستاری است. پس بنویسید که مردم با پرستاران مهربان باشند.
۲۵۹
منبع:خبرآنلاین