گاهی یک سوزن می تواند کاری را انجام دهد که هزاران نیزه قادر به انجام آن نیستند! / قبل از اکتشافات پاستور، طول عمر انسان کمتر از 41 سال بود
امروز 15 سپتامبر برابر با 25 شهریور است که مصادف است با کشف “پنی سیلین” توسط دکتر الکساندر فلمینگ، میکروبیولوژیست اسکاتلندی در سال 1928. یعنی همان سالی که قرارداد ترکمنچای بین ایران و روسیه امضا شد…
روزی بود که میلیون ها نفر بر اثر ابتلا به بیماری های عفونی به سرزمین هیچکس فرستاده شدند و البته در آن زمان به این بیماری ها خشم طبیعت یا بلای آسمانی می گفتند و این باعث تسلیم شدن مردم می شد. .
اما همیشه مغزهایی هستند که تسلیم وضع موجود نمی‌شوند، بحث می‌کنند و همه پیشرفت‌های بشری محصول استدلال این نوع افراد در زمینه‌های مختلف است و این مغزها «واکسن» و «سرم» را ساخته‌اند. بیماری های شناخته شده
قبل از اکتشافات پاستور، طول عمر انسان کمتر از 41 سال بود، بطوریکه در قرن 16 میانگین طول عمر 21 سال، در قرن هفدهم متوسط طول عمر 25 سال و در قرن 18 27 سال بود. اکتشافات پاستور میانگین عمر انسان را به 41 سال رساند.
قبل از این اکتشافات، در اثر مرگ و میر کودکان و گسترش بیماری های همه گیر، بسیاری از گروه ها به سن بلوغ نمی رسیدند. کشف سولفامیدها میانگین عمر را به 53 سال رساند، اما اکنون با کشف سایر آنتی بیوتیک های بسیار موثر در کشورهای متمدن، میانگین عمر انسان از 63 سال گذشته است.
وبا را در جامعه خودمان مثال می زنم که وقتی آمد بیشترین کشتار را کرد و تا زمستان به کشتار ادامه داد!
در طاعون سال 1310 که از هندوستان وارد شد، دو سوم مردم خرم آباد جان خود را از دست دادند، بهداری برای مهار آن در شهر خرم آباد پست های قرنطینه ایجاد کرد، اما بیماری از راه های دیگر مانند آب رودخانه وارد شد و انبوهی ایجاد کرد. از مردگان و از گرده همه کمربند کشید، به طوری که حتی وقت دفن مرده را نداشتند!
رئیس بهداشت خرم آباد مرحوم دکتر عباس خواجوی با تمام توان و جانفشانی تلاش کرد تا شهر را از میکروب وبا پاک کند اما کار تمام شد!
او مجبور شد افراد مبتلا را که 90 درصد آنها مرده بودند رها کند و شروع به واکسینه کردن افراد سالم کند. عجیب اینکه عده ای راضی به واکسیناسیون نشدند و سربازان و پاسبانان رضاشاهی به زور آنها را بردند و برای واکسینه به بهداری آوردند…! (ولی زاده مزیزی، تاریخ لرستان: عصر پهلوی… ص 259)
نجم الدین ابوالرجاء قمی در نفتا المصدور، زمانی که هنوز از واکسن و سوزن خبری نبود، می نویسد: «با سوزن خیلی کارها می شود، اما با نیزه نمی شود…» (نفتا). المصدور، موزه و مرکز اسناد، ص 33.
روابط ما و دنیای انسان ها هرگز تبدیل به بهشت و مدینه فاضله نمی شود، اما بدون شک تنها با دوری از توهمات و اندیشه های خشک و اتخاذ خرد و عقل است که می توان بسیاری از دردها و رنج های انسان را کاهش داد…
* پژوهشگر تاریخ معاصر
منبع: کانال شخصی نویسنده در تلگرام
۲۳۲۵۹
منبع:خبرآنلاین
