چگونه صنعت داروسازی می تواند “مکانیسم ماشه” را غیرفعال کند؟ – آژانس خبری مهر ایرانی و اخبار جهانی

به گفته خبرنگار MEHR ، بازگشت تحریم ها با فعال شدن مکانیسم ماشه ، بار دیگر بر محیط اقتصادی و سیاسی این کشور تأثیر گذاشته و نگرانی هایی در مورد خدمات دارویی و پزشکی ایجاد کرده است. این مواد مخدر اگرچه طبق قوانین بین المللی نباید مجازات شود ، بلکه محدودیت های بانکی و مالی و موانع واردات مواد اولیه با چالش های جدی روبرو است. این اثر به طور مستقیم در زندگی روزمره بیماران و دسترسی به نیازهای حیاتی آنها قابل مشاهده است.

در سالهای اخیر ، صنعت داروسازی ایران نیز با تغییر در نرخ ارز ترجیحی و کمبود نقدینگی روبرو شده است. بسیاری از فعالان این زمینه نگران آینده صنعت هستند ، زیرا مشکلات تأمین مواد اولیه ، تخصیص ارز دیررس و قیمت گذاری دستوری توانایی شرکت ها را برای توسعه و تحقیق در مورد داروهای مدرن محدود کرده است. این محدودیت ها نه تنها روند تولید داخلی را تهدید می کند بلکه هزینه های ارز کشور را در دراز مدت افزایش می دهد. زیرا اگر در داروها و واکسن های نسل جدید سرمایه گذاری نکنیم ، باید میلیاردها دلار برای واردات هزینه کنیم.

مقامات وزارت بهداشت و سازمان غذا و داروی نیز به این چالش ها پاسخ داده اند. وزیر بهداشت ، محمد رضا زفارگندی گفته است که با وجود تأثیرات محدود تحریم ها بر روی ارز ، مالی و حمل و نقل ، آنها توانسته اند نواقص مواد مخدر ، به ویژه داروهای استراتژیک را جبران کنند.

در عین حال ، رئیس سازمان غذا و داروی ، رئیس سازمان غذا و داروی ، تأکید کرده است که اثرات مستقیم مکانیسم ماشه بر دارو نسبتاً محدود است و بیشترین خطرات در زمینه حمل و نقل و حمل و نقل رخ می دهد. وی همچنین بر اهمیت ایجاد ذخایر استراتژیک مواد مخدر ، تعامل فعال با هند و چین و تمرکز بر صادرات و نمایشگاه ها تأکید کرد.

علاوه بر این ، Parasalehi به مشکلات ساختاری داخلی اشاره کرده است: عدم نقدینگی و عدم پرداخت بدهی آژانس های بیمه به صنعت دارویی موانع مهمی برای سلامت کشور و ادامه تولید داخلی است. وی همچنین به موضوع فروش مواد مخدر و نیاز به شرایط دقیق برای حمل و نقل مواد مخدر اشاره کرد و آن را بحثی در مورد بحث برای نگرانی های نظارتی خوانده است.

نکته مهم این است که اگر “قبیله داخلی” ، یعنی کاهش بوروکراسی ، ارز به موقع و پرداخت به موقع بدهی بیمه ، اثرات مکانیسم ماشه به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. در حقیقت ، بسیاری از محدودیت ها در مورد تحریم ها قابل مدیریت است و با هماهنگی بین وزارت بهداشت ، بانک مرکزی ، سازمان برنامه ریزی و بودجه و سایر موسسات ، می توان اطمینان حاصل کرد که تهیه داروها و تجهیزات حیاتی در کشور جدی نخواهد بود.

قابلیت های بومی ، ظرفیت شرکت های مبتنی بر دانش و تجربه طولانی صنعت داروسازی ایران در مواجهه با بحران ها نشان می دهد که این صنعت می تواند حتی در تحریم ها همچنان به فعالیت خود ادامه دهد. در مناطقی مانند بیوتکنولوژی و داروهای سرطانی ، این کشور به خودکفایی نسبی رسیده است و ظرفیت تولید داخلی می تواند بخش بزرگی از نیازهای حیاتی مردم را تأمین کند.

بعد مهم دیگر ظرفیت صادرات دارو است. علاوه بر تأمین نیازهای داخلی ، صنعت داروسازی ایران نیز می تواند نیازهای منطقه ای را برآورده کند. اما محدودیت های مالی و سیاست گذاری ناکارآمد باعث شده است که بسیاری از شرکت ها نتوانند ظرفیت صادرات خود را حتی با سرمایه گذاری های بزرگ گسترش دهند.

تداوم صادرات مستلزم هماهنگی بین بانک مرکزی ، سازمان برنامه ریزی و بودجه ، وزارت بهداشت و سازمان غذا و داروی برای تضمین دسترسی مردم به داروهای با کیفیت ، سرشار از تولید داخلی به بازارهای خارجی است.

این تحریم ها نه کاغذ و نه از توقف کامل صنعت داروسازی است. اما تأثیر واقعی آنها بر اقتصاد ، قیمت ارز و هزینه های تولید نمی تواند رد شود. تجربه نشان داده است که صنعت داروسازی ایران قادر است با برنامه ریزی مناسب و پشتیبانی ساختاری ، حتی تحت تحریم ها ، نیازهای اصلی دارویی مردم را برآورده کند و بخش قابل توجهی از بازارهای منطقه ای را حفظ کند.

در نهایت ، عبور موفقیت آمیز این بحران نیاز به سیاست گذاری هوشمندانه و همبستگی همه چیز دارد: اصلاح سیستم ارز ، بررسی قیمت گذاری مواد مخدر ، تأمین به موقع نقدینگی شرکت ها ، ایجاد ذخایر مواد مخدر استراتژیک و سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه داروهای جدید ، امنیت مواد مخدر کشور را تضمین می کند. این دارو یک کالای حیاتی و غیر قابل جبران است و هرگونه اختلال در آن هزینه ای فراتر از اقتصاد را به سلامت و زندگی مردم تحمیل می کند.