به گزارش خبرگزاری مهر، رویا تبدیل شد عامریان افزود: زالو از زمان های قدیم یعنی حدود 2500 سال قبل از میلاد برای درمان بیماری های مختلف مورد استفاده قرار می گرفته است.
به گفته وی، زالو در درمان بیماری های مختلف مانند بیماری های پوستی، آکنه صورت، فیستولعفونت ریشه دندان و لثه، آبسه، آرتریت، وزوز گوش، اوتیت برای عفونت گوش، سردرد، غلظت خون، ریزش مو، سردرد، نقرس، سیاتیک، زانو درد، بیماری های مقعدی، واریس و غیره استفاده می شود.
تبدیل شد امیریان با اشاره به موارد منع مصرف زالو درمانیافزود: این روش درمانی در افراد مسن، معلولان، زنان باردار، مبتلایان به کم خونی و بیماری های انعقادی، هموفیلی و سرطان خون و موارد ترس شدید از زالو استفاده نمی شود.
این متخصص مدرسه بهداشت طب سنتی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تاکید کرد: زالو درمانی حتما باید با مشورت و نظر پزشک متخصص طب سنتی تجویز شود و در مراکز معتبر با رعایت اصول و نکات استاندارد انجام شود.
به گفته وی، زالو پس از استفاده باید از بین برود و برای این منظور در نمک یا الکل می ریزند. یعنی هرگز زالو یک بار برای درمان مورد استفاده برای شخص دیگری استفاده نمی شود.
این متخصص طب سنتی تاکید کرد: طی زالو درمانی باید اجازه دهیم زالو به تنهایی از محل گزش بیمار خارج شود و این جداسازی اجباری نباید با اجبار زالو به استفراغ انجام شود.
به گفته وی، گاهی برای جداسازی زالو از نمک یا الکل استفاده می کنند که باعث می شود زالو روی بدن بیمار استفراغ کند و میکروب های بیماری زای معده زالو را به انسان منتقل کند.
تبدیل شد امیریان با اشاره به اینکه پس از زالو درمانی ممکن است در محل زالو گزیدگی مقداری خارش، تورم و قرمزی ایجاد شود، وی گفت: این علائم با اقدامات ساده برطرف می شود و جای نگرانی نیست و در صورت شدید بودن علائم، بیمار می تواند با پزشک خود تماس بگیرد.
به گفته وی، پس از برداشتن زالو، فرد چندین ساعت خونریزی می کند که طبیعی است و پزشک با دادن توصیه ها و اقدامات تغذیه ای لازم، این وضعیت را در بیمار مدیریت می کند.
این متخصص طب سنتی با اشاره به لزوم انجام تست حساسیت پیش از این زالو درمانیگفت: در زالو درمانی ابتدا تست حساسیت با استفاده از زالو انجام می شود و در صورت عدم وجود مشکل تنفسی، تنگی نفس و تپش قلب، درمان ادامه می یابد.
تبدیل شد امیریان تاکید کرد: به دلیل وجود زالوی سمی یا آلوده، زالوهای مورد استفاده باید از مراکز معتبر مورد تایید وزارت بهداشت و وزارت جهاد کشاورزی تهیه شود.
