مو یک رشته پروتئینی است که به پوست پوست می رود. اگرچه مو یک بافت مرده است ، اما فولیکول های مو یکی از سلولهای زنده هستند. با توجه به اینکه مو از فولیکول های موجود در پوست رشد می کند ، سلامت مو به سلامت فولیکول بستگی دارد.
ایسنا در یک خبرنامه نوشت: نواقص مواد مغذی بر رشد مو و سلامتی تأثیر می گذارد و باعث ریزش مو می شود.
کمبود ویتامین E می تواند بر رشد و سلامت مو تأثیر بگذارد ، مطالعات نشان می دهد که بین “طاسی” و “استرس اکسیداتیو” رابطه معنی داری وجود دارد. به طور کلی ، افراد مبتلا به طاسی معمولاً از ظرفیت آنتی اکسیدانی کمتری برخوردار هستند ، به خصوص در پوست سر نسبت به افراد دیگر. نتایج یک کارآزمایی بالینی نشان می دهد که دریافت 5 میلی گرم ویتامین E روزانه در بیماران مبتلا به ریزش مو به مدت هشت ماه باعث افزایش تعداد مو در مقایسه با گروه دارونما می شود.
کمبود ویتامین های گروه B
کمبود ویتامین های گروه B نیز بر سلامت مو تأثیر می گذارد. کمبود بیوتین یا ویتامین B با درماتیت ، ریزش مو و طاسی همراه است. مطمئناً نیاز روزانه ویتامین B2 در جلوگیری از ریزش مو و همچنین کمبود شدید نیاسین یا ویتامین B تأثیر دارد. تورم ، زخم های پوستی و ریزش مو عوارض اصلی Plaguria است.
همچنین ، کمبود اسید فولیک یا ویتامین B می تواند تولید کلاژن در پوست و مو را مختل کند. کلاژن یک پروتئین مثلثی است و فراوان ترین پروتئین در بدن انسان است. اسید فولیک همچنین در تکثیر DNA نقش دارد. میزان بالایی از تکثیر پوست و سلول مو وجود دارد. اسید فولیک در ساخت گروه متیل در ساخت آمامین گوگرد در ساختار کلاژن نقش دارد.
کمبود کوبانامین یا B2 می تواند باعث ایجاد موهای سفید شود ، به طوری که مصرف ویتامین B2 می تواند به دلیل کمبود کوبالامین باعث سیاه شدن موهای سفید شود.
“روی” و “مس” در ریزش مو نقش دارد
نتایج برخی از مطالعات نشان می دهد که “روی” می تواند یکی از دلایل احتمالی ریش مو باشد. روی می تواند در درمان ریزش مو در افراد با کمبود این ماده معدنی و حتی بدون کمبود مؤثر باشد. روی به عنوان یک کوفاکتور (همگرایی) از متالون ها تقریباً در تمام فرآیندهای متابولیک بدن نقش دارد و همچنین بر رشد مو تأثیر می گذارد و عملکرد مهمی در چرخه فولیکول های مو بازی می کند.
مس ، مانند “روی” ، بسیاری از کوفاکتورها را در متابولیسم فعالیت های بدن از جمله “لیزر اکسیداز” که به کلاژن کمک می کند ، تحت تأثیر قرار می دهد. مس همچنین نقش مهمی در تمایز و تکثیر سلولهای “پاپیلای پوستی” دارد. این سلول ها فیبروبلاست های خاصی هستند که نقش مهمی در رشد فولیکول های مو دارند.
آیا کمبود آهن باعث ریزش مو می شود؟
به گفته دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت ، مطالعات در مورد زنان نشان می دهد که کمبود آهن با طاسی منطقه ای ، آندروژنی ، طاسی کامل و ریزش مو همراه است. براساس مطالعه مردان و زنان مبتلا به ریزش مو با آسیب دائمی فولیکول و غیر فولیکولیک ، مدت زمان درمان ریزش مو در افراد مبتلا به کمبود آهن طولانی تر از سایر افراد بود. علم هنوز رابطه بین کمبود آهن و ریزش مو را اثبات نکرده است ، اگرچه مطالعات زیادی مشاهده شده است.
نقش اسیدهای آمینه اساسی در کم خونی
نقش اسیدهای آمینه اساسی در کم خونی به خوبی شناخته شده است ، اما تأثیر بالقوه آنها بر رشد مو مورد بررسی قرار نگرفته است. با توجه به ذخایر اسید آمینه ، احتمال کمبود کم معمولاً کم است ، اگرچه اسید آمینه لیسین مستثنی است. با توجه به زیست توده کم این اسید آمینه در مواد غذایی ، احتمالاً کمبود آن است. در زمان کمبود ، بدن اولویت را برای تأمین نیاز به بافت های اساسی فراهم می کند و بافت های غیر ضروری مانند فولیکول ها از بین می روند.
لیزین نقش مهمی در برداشت روی و آهن دارد. در زنان مبتلا به کم خونی ، مکمل کمبود آهن با کمک روزانه 1-2 گرم لیزین با آهن به طور قابل توجهی غلظت فریتین را افزایش داد. اسیدهای آمینه سیستین و متیونین گوگرد را تأمین می کنند. گوگرد ماده اصلی پوست و مو است و آنها را تقویت می کند. به همین دلیل ، این دو اسید آمینه در مقادیر زیادی از پروتئین ها که باعث ایجاد مو و بافت پوست می شوند ، یافت می شود و کمبود آنها قدرت و سلامت این بافت ها را به خطر می اندازد.
۲۳۳۲۱۷
منبع:خبرآنلاین
