چرا بچه ها بی وقفه حرف می زنند؟

به گزارش خبرآنلاین، کودکان با حرف زدن بی وقفه صبر و مقاومت والدین را محک می زنند. هر مرحله از رشد کودک چالش های خاص خود را دارد. در مرحله ای که کودک یاد می گیرد با کلمات مختلف جملات معنی دار بسازد، به تدریج میزان صحبت کردن افزایش می یابد. صحبت کردن و سوال پرسیدن روش هایی است که کودک برای شناخت بیشتر محیط و شناخت بیشتر دنیای اطراف به کار می برد.

آفتاب نیوز در خبری نوشت: اگرچه گاهی بی وقفه حرف زدن این کودک بسیار آزاردهنده است و شاید بخواهید با عنوان «چگونه کاری کنیم کودک کمتر حرف بزند؟» راه هایی برای ساکت کردن کودک جستجو کنید. به دنبال راه حل باشید، باید بدانید که این وضعیت موقتی است. با بزرگ شدن کودک و افزایش درک او از محیط، کمتر صحبت می کند. صبور باشید و بدون عصبانی شدن فرزندتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.

علت پرحرفی کودکان چیست؟

1-اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)

گاهی دلیل روانشناسی پرحرفی کودک برخی اختلالات رفتاری است. معمولاً کودکان مبتلا به اضطراب، اختلال کمبود توجه و بیش فعالی و سایر اختلالات رفتاری تمایل بیشتری به صحبت کردن دارند. اگر پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری و ابتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی باشد، کودک بدون توجه به محیط و اطرافیانش بی وقفه صحبت می کند و مدام حرف دیگران را قطع می کند.

2. اضطراب

اگر کودک در حین صحبت مدام استرس دارد، دلیل پرحرفی او اضطراب درونی اوست. اگرچه اضطراب کودک معمولاً با رفتارهایی مانند کمرویی یا گوشه گیری همراه است، اما گاهی اوقات کودکان خردسال با صحبت کردن اضطراب خود را نشان می دهند.

3. هوش بالا

حرف زدن زیاد کودک همیشه نشان دهنده اختلالات رفتاری متفاوت نیست و گاهی ممکن است نشانه ای از توانایی کلامی فوق العاده او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه‌های دیگری برای ابراز وجود و ارتباط با دیگران ممکن است وابستگی او به صحبت کردن با شما را کاهش دهد.

4. اوتیسم

اگر صحبت های بی وقفه کودک با مشکلات اجتماعی دیگری مانند ارتباط چشمی ضعیف، تمرکز بیش از حد روی یک موضوع یا مشکل در برقراری ارتباط با دیگران همراه باشد، ممکن است نشانه اختلال طیف اوتیسم باشد. اگر نگران صحبت زیاد فرزندتان هستید، بهتر است با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید.

راهکارهایی برای مقابله با پرحرفی کودکان

دلیل پرحرفی بچه ها هرچه که باشد، گاهی والدین واقعاً از این همه پرسش و پاسخ خسته می شوند. اگر اکنون در این شرایط هستید و وسوسه می شوید که به کودک بگویید «خفه شو»، باید بدانید که این راه حل مؤثری نیست. ممکن است در لحظه کودک را ساکت کند اما تاثیر مثبت و ماندگاری بر او ندارد.

1. تعیین کنید که به چه مکالماتی نیاز است پاسخ داده شود

تمام حرف های کودک خطاب به شما نیست و گاهی در حین بازی با خودش صحبت می کند و واقعاً نیازی به پاسخ والدین ندارد. به آنچه کودک به شما می گوید و سؤالاتی که می پرسد با مهربانی پاسخ دهید، اما در صحبت کردن او با خودش یا اسباب بازی هایش دخالت نکنید و اجازه دهید به تنهایی بازی کردن را یاد بگیرد.

مثلاً اگر بگوید می خواهم با رنگ های آبی، قرمز و بنفش نقاشی کنم، این جمله نیازی به پاسخ یا واکنش شما ندارد. اما اگر بگوید: «مامان، این نقاشی را نگاه کن، من آن را خوب کشیدم؟»، یعنی باید به تصویری که او ساخته توجه کنید و نظر محبت آمیز بدهید.

2. یک مرز تعیین کنید

با زبانی ساده و قابل فهم به کودک توضیح دهید که در طول روز کارهای دیگری برای انجام دادن دارید و بازی با او را در فهرست کارهای خود قرار دهید. زمانی را در روز به نشستن با کودک خود و بازی و صحبت با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام حواس خود را معطوف بازی با او کنید.

با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما برطرف می شود و زمانی که مشغول کارهای دیگر هستید مدام به دنبال شما نخواهد بود. وقتی زمان خاصی از روز را برای گذراندن وقت با کودک خود در نظر می گیرید، او به تدریج متوجه می شود که چه زمانی زمان بازی و صحبت با شما فرا رسیده است.

3. مراقب لحن خود باشید

هرگز کلمات خود را با لحن تند یا جملات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند “تو هرگز از حرف زدن دست نمی کشی!” باعث می شود تصویری منفی از خود در ذهن کودک شکل بگیرد و باعث خجالت او شود.

به جای اینکه با لحن تند صحبت کنید، به فرزندتان بگویید: «من عاشق گوش دادن به تو هستم، اما کارهای دیگری هم برای انجام دادن دارم. وقتی کارم تمام شد صحبت می کنیم. باشه عزیزم؟» این لحن صحبت کردن باعث می شود کودک بفهمد که شما همیشه او را دوست دارید و فقط وظایف دیگری دارید که نمی توانید همیشه با او باشید.

چگونه خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک آموزش دهیم؟

هیچ کودکی با مهارت های متفاوت متولد نمی شود. ما والدین مهارت های مختلفی را به آنها آموزش می دهیم. همه کودکان برای تقویت مهارت های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و تمرین مکرر دارند. دلیل پرحرفی کودکان هرچه که باشد، باید خودتنظیمی را به شیوه ای سرگرم کننده به کودک خود آموزش دهید.

1. زمانی از روز را به تمرین سکوت اختصاص دهید

باید به تدریج تحمل کودک خود را در برابر سکوت افزایش دهید. به کودک بگویید: “بیایید چند دقیقه چیزی نگوییم و یک کار سرگرم کننده انجام دهیم، مانند نقاشی یا بازی با لگو.” از زمان های کوتاه شروع کنید و به تدریج این زمان را افزایش دهید.

ابتدا او را همراهی کنید و به تدریج اجازه دهید خودش بازی کند. اسباب بازی های متنوعی را در اختیار او قرار دهید تا انگیزه او برای بازی افزایش یابد و از زیاده روی در صحبت کردن بکاهید.

2. خودکنترلی را با کودک خود تمرین کنید

با تمرین و بازی به کودک بیاموزید که باید همیشه با دقت به حرف های شما گوش دهد. کتاب های مرتبط با این موضوع را برای او بخوانید و اهمیت گوش دادن را در زمانی که دیگران از زبان شخصیت های داستان صحبت می کنند به او بگویید. حتی می توانید خودتان یک داستان جذاب بسازید و با منع شخصیت های پرحرف داستان، به طور غیرمستقیم به کودک بیاموزید که زیاد حرف زدن کار خوشایندی نیست.

۲۳۳۲۱۷