چالش جدید صنعت داروسازی: پزشکان داروساز نیز مهاجرت می کنند/بیشتر آنها ترجیح می دهند در داروخانه کار کنند تا کارخانه

به گزارش خبرآنلاین، روزنامه جوان گفت وگویی با دکتر مجتبی بوربور دارد که در آن به مشکلات این تجارت پرداخته است.

بخش هایی از آن را می خوانید:

آقای دکتر بور بور! با حذف نیم ارز از معاملات، سرنوشت دارو چه می شود و آیا این حذف نیم ارز شامل حال فعلی دارو نیز می شود؟

ارز 28500 تومانی داریم و البته هنوز برای برخی تجهیزات و برخی داروهای خاص که بسیار کمیاب و گران هستند ارز 4200 تومانی داریم. 28 هزار تومان ارز داریم که برای مواد اولیه دارویی و عمده داروهای وارداتی تخصیص داده شد. ارزی هم داشتیم که در ابتدای سال حدود 38 هزار تومان بود و به لوازم بسته بندی و برخی داروهای تولیدی که وزارت بهداشت تشخیص داد باید گران شود و در داخل تولید شود، اختصاص یافت. چندی پیش ارز نیمایی به 42 تا 45 هزار تومان رسید. ارز دیگری داشتیم و بازاری بود که بخش دارو نمی رفت و صادرکنندگان ارزش خود را به کسانی که می خواستند وارد کنند می فروختند. در حال حاضر نیمی از ارز حذف شده و همه باید ارز 60 هزار تومانی فعلی را بخریم و ارز از 40 هزار تومان به 60 هزار تومان رسید!

این بدان معناست که ما هنوز چندین مدل ارزی داریم. آیا درست است

در حال حاضر ارز محدود 4200 تومان، ارز 28000 تومان، ارز 60000 تومان و ارز نیمایی داریم که حذف شد. و طبیعتا ما انتظار داریم که تاثیر عمیقی بر قیمت دارو داشته باشیم؟

بله، در واقع در حوزه دارو و تجهیزات پزشکی تاثیر فوق العاده ای خواهد داشت، اما راه دیگری وجود ندارد، زیرا با کسری بودجه مواجه هستیم.

افزایش قیمت ارز از 28 هزار تومان به 60 هزار تومان رقم قابل توجهی است و دارو را می توان با گرانی و کمبود مواجه کرد و مردم را به دام انداخت. آیا نمی توان این حوزه را بهتر مدیریت کرد؟

چند وقت پیش گفتم وقتی نگذاریم پزشکی متناسب با چیزهای دیگر رشد کند، نتیجه را در درازمدت خواهیم دید. اکنون خطر ثبات صنعت دارو و عرضه را داریم. صنایع دارویی در بورس به شدت درگیر ضرر و زیان، عدم نوسازی و عدم سودآوری هستند، زیرا همه چیز گران شد، اما نگذاشتند قیمت دارو متناسب با قیمت تمام شده ابزار و تجهیزات گران شود. من پیش بینی کردم که اگر تحقق قیمت دارو اتفاق نیفتد، کمبودهای اساسی خواهیم داشت. این موضوع تبعات زیادی دارد. حجم بازار دارویی ما امسال 170 همات است، در حالی که اگر می خواست رشد طبیعی و متناسب با تورم داشته باشد، باید 230 همات می شد. یعنی تا 60 برابر از رشد بازار دارویی جلوگیری کردند. در سالی که قرار بود از تولید داخلی حمایت شود، تولیدکنندگان بیش از هر زمان دیگری ضرر کردند!

دلیل اینکه می گویید تولیدکنندگان بیش از هر زمان دیگری ضرر کرده اند چیست؟

از یک سو هزینه تامین وجوه از بانک افزایش می یابد، از سوی دیگر دولت بزرگترین بدهکار به صنعت داروسازی است و پولی به تولیدکنندگان نمی دهد و آنها قدرت وصول مطالبات خود را ندارند! از سوی دیگر در حوزه دارو با قیمت گذاری اجباری مواجه هستیم. نرخ ارز را نیز دولت تعیین می کند. از طرفی نیروی کار گران می شود، هزینه سوخت گران می شود، هزینه بازسازی و نوسازی و کارمزدهای بانکی افزایش می یابد، اما دولت اجازه نمی دهد داروی تولید شده با قیمت مناسب بفروشد و از طرفی دیگر. ، بهای آن را پرداخت نمی کند. دولت حدود 50 درصد بدهی معوقه به شرکت های داروسازی دارد. دولت از یک طرف بدهی شرکت ها را پرداخت نمی کند و از طرف دیگر می گوید از بانک وام بگیرید، با سود 36 درصد!

بر اساس قانون کشور، دولت مسئول تامین دارو است، اما وقتی از یک طرف مطالبات شرکت های دارویی را نمی دهد و از طرف دیگر شرایط را برای آنها سخت می کند، مشکل در زمینه تولید حجم بازار دارو در سال جاری 170 همت است اما تحلیل من این است که با این گرانی ها حجم بازار دارویی ایران در سال آینده حدود 300 همت خواهد بود. هیچ کاری نمی شود کرد. مگر اینکه دولت هزینه های از جیب مردم را کاهش دهد اما در حوزه دارو به نفع ما است که دسترسی قابل قبولی به دارو داشته باشیم. اگر دسترسی به راهکارهایی برای بهینه سازی مصرف و کمک به مردم وجود داشته باشد، افزایش می یابد. نگرانی فعلی ما این است که کمبود دارو داریم. وقتی فردی برای داروی یک میلیون تومانی باید 500 هزار تومان هزینه کند تا بتواند داروی خود را پیدا کند، این موضوع هزینه های پنهانی دارد. کمبود دارو هزینه پنهان دارد و فشار روانی به همراه دارد. ممکن است داروهای جایگزین را گرانتر کند.

وضعیت کمبود دارو در حال حاضر چگونه است؟

الان وضعیت کمبود خوب نیست. بر اساس آخرین لیست کمبودهای دارویی که اعلام کرده اند، حدود 60،70 قلم دارو به عنوان کمبود ضروری اعلام شده است. اما ظاهرا موجودی داروی ساخته شده در بسیاری از اقلام نسبت به سال گذشته سه ماه کاهش یافته است. طبق قانون برنامه هفتم توسعه به غیر از موجودی عادی باید شش ماه ذخیره داروی مازاد داشته باشیم، اما در حال حاضر موجودی متعادل کشور حدود سه ماه است.

در حالت استاندارد وضعیت موجودی دارو باید چگونه باشد؟

استاندارد این است که ما عرضه، توزیع و خرده فروشی داریم. به طور متوسط ​​در هر کدام از اینها باید حدود 1.5 تا دو ماه موجودی داشته باشیم و کل زنجیره حدود شش ماه خواهد بود. ما باید شش ماه یک انبار استراتژیک بسازیم که در مجموع یک سال است، اما موجودی ما نسبت به سال گذشته حداقل سه ماه کاهش یافته است.

در حال حاضر چه نوع داروهایی کم داریم؟

اشکالی که باعث نگرانی بیشتر شده اند عبارتند از بیمارستانی، تزریقی و برخی آنتی بیوتیک ها. یعنی داروهای حساس تر و بیمارستانی با کمبود مواجه هستند و در حال حاضر با سختی بیشتری روبرو هستند. همچنین داروهای ارزان قیمتی که از سال 1401 افزایش قیمت نداشتند، وزارت بهداشت در سال 1401 برخی شرکت های دارویی را مجبور به افزایش قیمت کرد و تولیدکنندگان هم می گویند ما دیگر این داروها را تولید نمی کنیم!

حال اگر صنعت داروسازی بخواهد ماشین آلات خود را تعمیر و نوسازی کند حداقل به یک میلیارد دلار نیاز دارد و لازم است دولت در این زمینه کمک کند.

یکی از چالش های موجود در حوزه تولید دارو، تجدید خطوط تولید است که بر اساس نظر کارشناسان این حوزه با چالش منسوخ شدن خطوط تولید در حوزه دارو مواجه هستیم. آیا این مشکل می تواند به کیفیت داروها هم آسیب برساند؟

باید اینطور باشد. برای تولید باید چندین چیز را با هم داشته باشیم. مواد اولیه با کیفیت، ماشین آلات قابل اعتماد و قابل اعتماد و افرادی که دانش لازم برای تولید آن را دارند. ما در هر سه حوزه چالش داریم. به خصوص که ما در حال از دست دادن بسیاری از متخصصان و متخصصان هستیم. من می گویم ماشین را دیر یا زود می توان خرید یا ارزان و گرون، اما ما داریم نیروهای حرفه ای خود را از دست می دهیم!

آیا این بدان معناست که مهاجرت به حوزه داروسازان هم رسیده است؟

دو یا سه نوع مهاجرت وجود دارد. یکی اینکه داروساز ما دیگر قرار نیست در صنعت کار کند. چون ارزشش را ندارد وگرنه ممکن است کشور را ترک کند. داروساز ترجیح می دهد در داروخانه کار کند و با کار راحت 60 میلیون درآمد داشته باشد اما اگر بخواهد در کارخانه کار کند باید ساعت 5 صبح بیدار شود و به شهر بهارستان برود. در نهایت 50 میلیون تومان می شود! به خصوص داروسازان و افراد تحصیل کرده با سبک و تجربه در این بخش مهاجرت می کنند و کشورهای دیگر به شکار آنها می پردازند.

در مورد نوسازی ماشین آلات چطور؟

در مورد نوسازی ماشین آلات دارویی اولین چالش این است که پول ندارند! نکته دوم اینکه سودشان برایشان موجه نیست. در واقع آنها هیچ سودی برای صرف بازسازی ندارند. علاوه بر این، آنها از پشتیبانی برخوردار نیستند. از مهرماه سال گذشته وزارت بهداشت اجازه ثبت سفارش ماشین آلات دارویی را نمی دهد. اخیرا یکی دو روزی است که سامانه ثبت سفارش باز شده است. حتی اگر ثبت سفارش هم کنند، تسهیلات بانکی به آنها داده نمی شود! بانک می گوید وقتی سود نداری و نمی توانی بدهی خود را از دولت بگیری، چرا به تو وام بدهم! بانک ها منابع محدودی دارند و نمی خواهند منابع خود را به جایی بدهند که ضعیف و سودآور نباشد. در چنین چرخه ای بدیهی است که صنعت داروسازی ضعیف خواهد شد. تنها نکته مثبت ماجرا این است که تیم جدید در حوزه سازمان مواد مخدر افراد آگاه و با تجربه ای هستند که ارتباط خوبی با صنعت دارو دارند.

23302