پلاسما ؛ از اهدای داوطلبانه به فروش مواد مخدر – آژانس خبری مهر | اخبار ایرانی و جهانی

خبرگزاری مهر – گروه بهداشتی: در دنیای پزشکی امروز ، نه تنها زندگی نجات دهنده خون ، بلکه “پلاسما” به عنوان یک مایع طلایی نقش حیاتی تر و گسترده تری در درمان دارد. بر خلاف خون کامل که تمام اجزای خون به بیمار منتقل می شود ، پلاسما تنها قسمت زرد مایل به خون است که حاوی پروتئین های مهمی مانند آلبومین ، فاکتورهای انعقادی و ایمونوگلوبولین ها است.

همچنین ، موقعیت ایران در پلاسما و خون اهدا شده نیز به خوبی وجود دارد ، و روند رو به رشد محصولات پلاسما مشتق شده ، چالش های بی شماری را در پالایش و ظرفیت تولید مواد مخدر ایجاد کرده است. در حالی که خودکشی در تولید داروهای مشتق از پلاسما به یک اولویت استراتژیک تبدیل شده است ، توسعه پالایشگاه های داخلی ، استفاده از ظرفیت مراکز خصوصی و حمایت از اهدا کنندگان داوطلب ، کلید دستیابی به این هدف ملی است.

از آلبومین گرفته تا فاکتورهای انعقادی ، پلاسما اساس بسیاری از داروهای نجات است و برخلاف عقل سلیم ، اهدای پلاسما نه تنها آسانتر از خون کامل است ، بلکه به دلیل بازگشت سلول های خونی به بدن ، فواصل کوتاه تری نیز فراهم می کند. همین ویژگی این محصول را به منبع بی نظیری برای تولید داروهای خاص و درمان بیماری های نادر تبدیل کرده است.

در این رابطه ، خبرنگار مهر علی واشخانی مدیر کل تضمین کیفیت سازمان انتقال خون ایران ، او مکالمه داشت.

تفاوت بین پلاسما و اهدای خون کامل چیست؟

واشخانی: پلاسما مورد استفاده در کشور از دو طریق ارائه می شود ، ابتدا پلاسما از خون اهدا شده در پایه های انتقال خون استخراج می شود و پس از جداسازی ، بخشی از بیمارستان ها از درمان استفاده می شود. بخش مازاد به عنوان مواد اولیه به شرکتهای داروسازی ارائه می شود.

در روش دوم ، که “پلاسما” نامیده می شود افازیمشخص است که پلاسما اهدا کننده با کمک دستگاههای خاص از سلولهای خونی جدا می شود و سلول ها به بدن اهدا کننده باز می گردند. این پلاسما به طور مستقیم برای تولید داروهای مشتق از پلاسما استفاده می شود و عمدتاً توسط مراکز خصوصی جمع آوری می شود.

وضعیت ایران چیست؟

واشخانی: براساس آماری که توسط سازمان بهداشت جهانی منتشر شده است ، کیفیت خون و پلاسما در ایران در سطح بسیار بالایی قرار دارد. نظارت دقیق بر سلامت اهدا کنندگان قبل و بعد از اهدای عضو ، و همچنین تمام شاخص های کیفی مورد بررسی قرار می گیرد تا پلاسما استخراج شده مطابق با استانداردهای دارویی و درمانی باشد.

تقریبا 2 ٪ داروهای این کشور از پلاسما تهیه شده است. صد درصد از درمان پلاسما مورد استفاده در مراکز پزشکی نیز از منابع داخلی تهیه شده و پلاسما مازاد به پزشکی تبدیل می شود. با این حال ، افزایش سالانه مصرف این محصولات فشار بیشتری بر زنجیره تأمین وارد کرده است.

وضعیت پالایشگاه های داخلی چقدر است؟

واشخانی: در سالهای اخیر ، دو پالایشگاه داخلی وارد چرخه فرآوری پلاسما و تولید دارو شده اند. با وجود این پیشرفت ، بخشی از پلاسما به دلیل ظرفیت کافی بدون فرآیند باقی مانده است. توسعه پالایشگاه های داخلی برای خودکشی در تولید داروهای مشتق از پلاسما ضروری است.

سازمان بهداشت جهانی همچنین بر لزوم استفاده از پلاسما بومی تأکید کرده است. استفاده از ظرفیت داخلی ، علاوه بر کاهش خطر ابتلا به بیماری های عفونی وارداتی ، منجر به تضمین امنیت مواد مخدر و کاهش هزینه ها می شود.

در حال حاضر ، دو پلاسما -آلبومین مشتق از کلید و جوی گلوبولین IVIG – تولید شده در پالایشگاه های داخلی. اگرچه در سطح جهانی تولید شده است ، چهار داروی استراتژیک ، از جمله آلبومین ، IVIG ، فاکتور انعقاد 2 و فاکتور 2 ، ایران هنوز در تلاش است تا عوامل انعقادی خانگی را راه اندازی کند.

طبق اعلام سازمان غذا و داروی ، پنج مرکز جمع آوری پلاسما فعال در کشور وجود دارد که به آینده نزدیک به 5 مرکز افزایش می یابد. همچنین پایه های فعال انتقال خون در هر چهار استان کشور وجود دارد که روند اهدای خون ، تهیه پلاسما و توزیع محصولات خونی را انجام می دهند.

استفاده درمانی و دارویی پلاسما چیست؟

واشخانی: تقریباً 2 ٪ از پلاسما جمع آوری شده به طور مستقیم در مراکز پزشکی استفاده می شود. از زمان راه اندازی اولین پالایشگاه داخلی ، روند بومی سازی داروهای مشتق از پلاسما آغاز شد و پالایشگاه دوم اکنون وارد مدار شده است.

با وجود چالش های تحریم ها ، تولید پلاسما در ایران در طول سال به 6000 لیتر رسید. با این حال ، در صورت برداشتن موانع لجستیکی ، ظرفیت تولید بالقوه می تواند به بیش از 5000 لیتر افزایش یابد. همه این پلاسما باید با نیازهای کیفی دقیق پالایشگاههای بین المللی مطابقت داشته باشند تا بتوانند در چرخه تولید مواد مخدر استفاده شوند.

سلامت اهدا کنندگان چگونه ارزیابی می شود؟

واشخانی: سلامت اهدا کنندگان و دریافت کنندگان ایمنی اولویت اصلی سازمان انتقال خون است و روند اهدای کمک مالی بدون بررسی دقیق شرایط بهداشتی داوطلبانه آغاز نمی شود. همچنین ، محصولات خونی فقط در صورت عبور از تمام شاخص های ایمنی و کیفیت ، وارد چرخه درمان می شوند.

نظر شما در مورد جریان پلاسما در کشور چیست؟

واشخانی: روند اهدای پلاسما در ایران باید کاملاً داوطلبانه ، انسانی و بدون انگیزه مالی باشد. وی هشدار داد كه هرگونه پرداخت مالی به اهداكنندگان نه تنها با اصول بهداشتی و اخلاقی مغایرت دارد ، بلكه می تواند سلامت محصولات خونی و بیماران نیازمند را نیز به خطر بیندازد.

کادر پزشکی در مراکز اهدای عضو باید مراقب باشند که ایجاد انگیزه مالی برای اهدا کنندگان پلاسما بتواند در معرض خطر تولید داروهای مشتق از پلاسما باشد. بر این اساس ، جریان پلاسما و جریان خون تحت هیچ شرایطی توسط سیستم بهداشتی کشور تأیید نمی شود و نباید مجاز باشد.

همه اهدا کنندگان با هدف کمک به بیماران و بدون هیچ گونه توجه ، خون و پلاسما اهدا می کنند. همچنین انتظار می رود که در مراکز خصوصی این اصل نیز دنبال شود و فرآیندها از مشوق های اقتصادی اجرا شوند.

سازمان بهداشت جهانی ، اتحادیه اروپا و سایر مقامات علمی در زمینه خون و پلاسما و کلیه مؤسسات معتبر بین المللی تأکید می کنند که مشوق های مالی نباید در این روند جایگزین اهداف بشردوستانه شود. در موارد خاص ، هدایای غیر قابل حمل کوچک و غیر قابل ارزش یا مشوق های غیرمستقیم مانند مرخصی کار یا معاینات پزشکی رایگان ارائه می شود. اما اینها نباید منجر به انگیزه اقتصادی شود.

چرا داروهای مشتق از پلاسما رایگان نیستند؟

واشخانی: از روند تولید داروهای حیاتی در کشور پشتیبانی می کند. اگر مشارکت عمومی وجود نداشته باشد ، ما باید هزینه های بیشتری را برای واردات داروهای مشتق از پلاسما بپردازیم ، اگرچه سازمان انتقال خون به دنبال مزایای مالی نیست ، بلکه روند جمع آوری ، نگهداری و پردازش هزینه های پلاسما است. این هزینه ها برای رعایت استانداردهای سخت جهانی در زمینه کیفیت و ایمنی لازم است و به هزینه داروها اضافه می شود.

برخلاف برخی فرضیات ، سازمان انتقال خون هیچ فایده ای از انتقال پلاسما یا فروش دارو به دست آمده ندارد. تمام درآمدهای بالقوه برای به روزرسانی کیفیت ، زیرساخت ها و ایمنی محصولات پلاسما هزینه می شود.

خودآگاهی در پلاسما و داروهای مشتق شده آن نیز گامی طولانی در جهت کاهش وابستگی به مواد مخدر ، جلوگیری از خروج ارز و ترویج امنیت بهداشتی کشور است. کارشناسان تأکید می کنند که با به حداکثر رساندن ظرفیت پایه های انتقال خون و مراکز خصوصی ، ایران می تواند به یکی از قطب های داروهای مشتق از پلاسما در منطقه تبدیل شود.