به گفته خبرنگار MEHR ، آزمون استخدام وزارت بهداشت در پیش است و سهمیه گروه پرستاری برای این دوره بیش از 6000 اعلام شده است.
با این حال ، آمار رسمی وزارت بهداشت و سازمان پرستاری نشان می دهد که حدود 6000 پرستار دیگر برای تأمین حداقل بیمارستان های استاندارد مورد نیاز هستند. به گفته کارشناسان ، نسبت تختخواب بیمارستان به پرستار و جمعیت به پرستار از استانداردهای بین المللی دور است و حتی با وجود هر یک از این استانداردها ، نیاز به جذب ده ها هزار نیرو پرستاری است.
از طرف دیگر ، افتتاح و بهره برداری از بیمارستانهای جدید نیاز به پرستاری را افزایش می دهد و حدود 5000 تا 6000 پرستار هر سال به دلیل بازنشستگی یا ترک هر سال از رختخواب خارج می شوند.
پرستاران در تهران نمی مانند!
چالش اصلی در تأمین منابع انسانی گروه پرستاری عدم تمایل پرستاران برای استخدام در بیمارستانهای عمومی پایتخت است.
سید رضا سدینرئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران ، در این نوار وی گفت: از 5 نفر ، سهمیه استخدام وزارت بهداشت برای دانشگاه علوم پزشکی تهران پرستاری است.
در عین حال ، وی به این واقعیت اعتراف کرد که حتی گروه پرستاری تکمیل نشده است.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران در پاسخ به این سؤال که چرا پرستاران تمایلی به استخدام در بیمارستانهای عمومی پایتخت ندارند ، گفت: “مشکلات مربوط به هزینه های زندگی ، مجبور کردن پرستاران به مشاغل دیگر یا انتقال به شهرهای دیگر.”
عباس ابادی ، معاون وزیر پرستاری وزارت بهداشت ، همچنین تأکید کرد که استخدام با اشاره به حجم بالای بازنشستگی ، مهاجرت و ترک گروه پرستاری ، نیاز واقعی پرستاری را برآورده نمی کند.
ورودی و خروجی پرستاری با هم نمی خوانند
به گفته احمد نجاتیان ، رئیس سازمان پرستاری ، 6000 پرستار سالانه برای جبران کمبود استخدام می شدند و بنابراین ظرفیت پذیرش دانش آموز پرستاری به 6000 در سال افزایش می یابد. با این حال ، در پنج سال گذشته ، کمتر از 6000 مجوز استخدام پرستار به وزارت بهداشت داده شده است.
وی در پاسخ به عدم وجود پرستاران که از استخدام در بیمارستان های دولتی پایتخت استقبال می کنند ، گفت: در دوره های قبلی ، آزمون استخدام وزارت بهداشت کمتر از آزمایش استخدام بود و انتظار می رود که در آزمایش استخدام با همین مشکل روبرو شویم.
اینقدر گزارش های سازمان پرستاری حدود 5 ٪ از جامعه پرستاری کشور است که با وجود مسئولیت های گسترده ، این شبکه را مدیریت می کند. Nejatian هشدار داد که اگر سهم 2 ٪ جامعه پرستاری مختل شود ، وضعیت بیماران بحرانی خواهد بود.
در حال حاضر وضعیت پرستاری ، به خصوص در متروپولیت تهران و سایر شهرهای بزرگ کشور مناسب نیستند و شهرهای کوچک بهتر نیستند. فتنه خدابخشی ، رئیس هیئت مدیره سیستم پرستاری ایزه ، با اشاره به کمبود پرستاران ، گفت: “در هر تغییر برای هر 2 تا 5 بیمار فقط یک پرستار وجود دارد.” بسیاری از پرستاران از بخش درمانی به بخش اداری منتقل می شوند و نیروی جایگزین جذب نمی شود.
وی افزود: در شهرهای دیگر همین شرایط یکسان است. در بخش های عمومی ، فقط سه پرستار در صبح در صبح شیفت صبح وجود دارند و در شیفت های عصرانه و شب ، این تعداد به دو نفر کاهش می یابد.
تعطیل شدن بیمارستان
در بعضی از بیمارستان ها ، به دلیل کمبود قدرت ، آنها مجبور به تعویض شیفت های ICS یا استفاده از پرستارانی هستند که به تازگی فارغ التحصیل شده اند و ICU را تصویب نکرده اند. به گفته کارشناسان ، این وضعیت باعث شده است که پرستاران بدون تجربه و آموزش لازم از آن استفاده کنند.
رئیس سازمان پرستاری با اشاره به اینکه بحران کمبود پرستاری هر سال گسترده تر می شود و اکنون در بخش های بیمارستان بسته می شود ، گفت که سازمان پرستاری بارها و بارها به دولت در مورد عواقب کمبود پرستاری هشدار داده است.
Nejatian افزود: “آژانس های تصمیم گیری از پارلمان به سایر ارگان هایی که تصمیم به اداره کشور و وزارت بهداشت دارند ، دیدگاه بهداشتی ندارند.” کشور باید یک بار مشخص کند که آیا مسئولیت سلامت مردم را بر عهده دارد یا خیر.
وی همچنین به معیشت پرستاران اشاره کرد و گفت: “یک پرستار ایرانی می تواند ماهانه 6000 یورو با مهاجرت به آلمان بپردازد ، در حالی که در کشور خود ما ، درآمد یک تغییر کافی نیست ، بنابراین هر پرستار به طور متوسط 6 ساعت اضافه کاری اجباری برای تأمین هزینه های خود فراهم می کند.”
پرستاران از تهران
هزینه های بالای زندگی در تهران ، ماندن پرستاران در پایتخت را دشوار کرده است و بسیاری از آنها مایل به کار در بیمارستان های عمومی این شهر نیستند.
نمایندگان پرستاری می گویند اجاره مسکن در تهران با دریافت پرستاران مطابقت ندارد و آنها را مجبور می کند تا در پایتخت زندگی کنند و به شهرهای دیگر منتقل شوند. با این حال ، حجم مراجعه به سراسر کشور به تهران بیشتر نیاز به پرستاری در بیمارستان های پایتخت را نشان می دهد.
