پرتودرمانی به تسکین درد آرتروز زانو کمک می کند – خبرگزاری مهر ایران و جهان

سلامت جو به نقل از مدیسین نت، محققان گزارش دادند افراد مبتلا به آرتروز خفیف تا متوسط ​​زانو پس از پرتودرمانی درد کمتری احساس می کنند و تحرک بهتری دارند.

دکتر بیونگ هیوک کیم، محقق اصلی و استادیار انکولوژی پرتودرمانی در کالج پزشکی دانشگاه ملی سئول در کره جنوبی گفت: «افراد مبتلا به استئوآرتریت دردناک زانو اغلب با انتخاب دشواری بین خطر عوارض جانبی مسکن ها و خطرات جراحی تعویض مفصل روبرو هستند.

وی در بیانیه‌ای افزود: نیاز بالینی به مداخلات میانی بین آرام‌بخشی خفیف و جراحی تهاجمی وجود دارد و ما فکر می‌کنیم پرتودرمانی ممکن است گزینه خوبی برای این بیماران باشد، به‌خصوص زمانی که داروها و تزریق‌ها به خوبی تحمل نمی‌شوند.

آرتریت زانو زمانی رخ می دهد که غضروفی که به عنوان ضربه گیر در مفصل عمل می کند به مرور زمان فرسوده می شود و در نهایت انتهای استخوان ها به یکدیگر ساییده می شوند.

به گفته محققان، پرتودرمانی با دوز پایین به طور معمول برای درد مفاصل در کشورهای اروپایی مانند آلمان و اسپانیا استفاده می‌شود، اما به گفته محققان، آزمایش‌های باکیفیت کافی برای اثبات اثربخشی این رویکرد وجود نداشته است.

برای مطالعه جدید، محققان 114 بیمار مبتلا به استئوآرتریت خفیف تا متوسط ​​زانو را در سه بیمارستان دانشگاهی در کره جنوبی انتخاب کردند. بیماران به طور تصادفی به یکی از سه گروه تقسیم شدند تا یک دوره پرتودرمانی با دوز کم یا با دوز بسیار کم یا یک درمان پلاسبو بدون پرتودرمانی دریافت کنند. جلسات درمانی برای همه گروه ها به مدت شش جلسه به طول انجامید.

دوزهای تابش کمتر از 5 درصد دوزهای معمول برای درمان سرطان بود و هیچ عارضه جانبی مرتبط با پرتو مشاهده نشد.

کیم گفت: «این تصور غلط وجود دارد که پرتودرمانی پزشکی یا درمانی همیشه با دوزهای بالا انجام می شود. اما برای استئوآرتریت، این دوزها تنها کسری از آنچه ما برای سرطان استفاده می‌کنیم است، و درمان مفاصلی را که از اندام‌های حیاتی دور هستند، هدف قرار می‌دهد و احتمال عوارض جانبی را کاهش می‌دهد.

این مطالعه نشان داد که پس از چهار ماه، 70 درصد از افراد در گروه دوز کم، در مقایسه با 42 درصد از گروه دارونما، بهبود قابل توجهی در درد، عملکرد فیزیکی و وضعیت کلی آرتریت خود نشان دادند.

حدود 58 درصد از افراد گروه با دوز بسیار کم نیز بهبودی نشان دادند، اما نتیجه قابل توجه نبود و تفاوت معنی داری با نتایج گروه دارونما نداشت.

کیم گفت که بیماران مجاز به مصرف هیچ دارویی به جز استامینوفن در طول دوره پیگیری نبودند که به این نتایج اعتبار می بخشد.

وی در خبری گفت: در مطالعات قبلی از داروهایی مانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی نیز در دوره مداخله یا پیگیری استفاده می شد، اما استفاده از این مسکن ها می تواند اثرات پرتودرمانی را بپوشاند.

پرتودرمانی ممکن است در بیمارانی که درد ناشی از التهاب است، بهترین نتیجه را داشته باشد، حتی اگر هنوز مقداری غضروف در زانویشان باقی مانده باشد.

وی افزود: برای آرتروز شدید که مفصل از نظر فیزیکی تخریب می شود و غضروف از بین می رود، پرتودرمانی بافت را بازسازی نمی کند. اما برای افراد مبتلا به بیماری خفیف تا متوسط، این رویکرد می تواند نیاز به تعویض مفصل را به تاخیر بیندازد.

این تیم اکنون در حال تکمیل یک پیگیری 12 ماهه از بیماران است. مطالعات بزرگتری برای ارائه شواهد بیشتر برنامه ریزی شده است.

کیم متقاعد شده است که پرتودرمانی می‌تواند به افزایش اثرات سایر روش‌های استاندارد آرتروز زانو، مانند کاهش وزن، فیزیوتراپی و داروها کمک کند.

کیم گفت: «در عمل بالینی، زمانی که پرتودرمانی به درستی با سایر درمان‌ها ترکیب شود، پاسخ‌ها می‌تواند حتی قوی‌تر باشد و رضایت بیمار ممکن است بیشتر از گزینه‌های فعلی به تنهایی باشد.»