پدر و مادر سلطه جو یعنی چه؟/ این نشانه ها می گوید شما والدین کنترل کننده ای هستید

زینب کامرانی: والدین کنترل کننده بیش از حد از فرزندان خود محافظت می کنند و در تمام جزئیات زندگی آنها دخالت می کنند. بر اساس گزارشی که در وب سایت کلینیک روانشناسی چلسی منتشر شده است، سبک فرزندپروری کنترلی که به عنوان فرزندپروری مستبد نیز شناخته می شود، شیوه فرزندپروری است که در آن یکی از والدین یا هر دو به دقت زندگی فرزندان خود را زیر نظر دارند و در صورت امکان بیش از حد در امور آنها دخالت می کنند.

والدین با این سبک بیشتر بر نیازهای خود تمرکز می کنند تا نیازهای کودک. در حالی که برخی از والدین با بزرگ شدن کودک این رفتار را متوقف می کنند، برخی دیگر هرگز این کار را انجام نمی دهند و این به یک الگوی رفتاری تبدیل می شود که تا بزرگسالی ادامه می یابد.

نشانه هایی که نشان می دهد شما یک والدین کنترل کننده هستید

وب سایت MedicineNet تعدادی از علائم را فهرست می کند که نشان می دهد والدین بیش از حد فرزندان خود را کنترل می کنند، از جمله:
– مدام در فعالیت های کودکان شرکت می کند، در هر کاری که انجام می دهند دخالت می کند و جایی برای حریم خصوصی و استقلال باقی نمی گذارد.
– انتقاد مداوم از کودکان که باعث از دست دادن اعتماد به نفس آنها می شود.
– عشق مشروط؛ آنها فقط زمانی فرزندانشان را دوست دارند که رفتار خوبی داشته باشند یا انتظاراتشان را برآورده کنند.
– ظلم و بی مهری.
– رد مداوم ایده های کودکان و مجبور کردن آنها به انجام کارهایی که نمی خواهند.
– کنترل ذهنی یا فیزیکی برای اجرای دستورات.
– بی توجهی به نیازهای عاطفی و روانی کودکان.
– سلب حریم خصوصی کودکان مانند نظارت بر تلفن و شبکه های اجتماعی آنها.
– انجام کار برای کودکان و جلوگیری از مسئولیت پذیری آنها.
– تلاش برای کپی کردن فرزندان از والدین و رعایت نکردن فردیت آنها.

چرا والدین اینقدر کنترل می کنند؟

اغلب، برخی از والدین در تعامل با فرزندان خود از مرزهای سالم فراتر می روند و از آنها بیش از حد محافظت می کنند تا جایی که مراقبت از آنها به کنترل خفه کننده تبدیل می شود، بدون اینکه متوجه عوارض روانی آن باشند.

گزارشی که توسط وب‌سایت Print Circle منتشر شده است مشهودترین انگیزه‌هایی را که ممکن است برخی از والدین را وادار به اعمال این نوع کنترل بر فرزندانشان کند، فهرست می‌کند، از جمله:

کمال گرایی: برخی از والدین تحت فشار اجتماعی هستند، این امر باعث می‌شود که به این باور برسند که تربیت فرزند بی‌نقص ضروری است و هر اشتباهی می‌تواند نشانه شکست یا عدم انجام وظیفه باشد.

رقابت با دیگران: برخی از والدین آنقدر مشغول تلاش برای پیشی گرفتن از همسالان خود هستند که فرزندان خود را در رقابتی ناعادلانه قرار می دهند و نیازهای واقعی آنها را نادیده می گیرند.

غرامت دوران کودکی از دست رفته: برخی از والدین سعی می کنند کمبودهای دوران کودکی خود را از طریق فرزندان جبران کنند و فعالیت ها یا شیوه های زندگی را به آنها تحمیل کنند که لزوماً منعکس کننده خواسته های کودکان نیست.

ترس بیش از حد: نگرانی بیش از حد برای ایمنی کودکان می تواند منجر به اقدامات محافظتی بیش از حد شود و باعث شود کودکان احساس کنند که زندگی آنها محدود و محصور است.

اثرات کنترل بیش از حد کودکان

همانطور که وب سایت Choosing Therapy توضیح می دهد، اگرچه انگیزه والدین اغلب ممکن است عشق و تمایل به حمایت یا راهنمایی فرزندانشان باشد، کنترل بیش از حد بر کودکان می تواند اثرات روانی و رفتاری عمیقی داشته باشد. بارزترین این اثرات عبارتند از:

عزت نفس پایین: کودکان به دلیل انتقاد مکرر و از دست دادن اعتماد به توانایی های خود احساس بی ارزشی می کنند.

عدم استقلال و دشواری در تصمیم گیری: کودکان از فرصت تجربه و مسئولیت پذیری و بزرگ شدن وابسته به دیگران محروم می شوند.

اضطراب شدید و کمال گرایی: انتظارات بالای والدین باعث اضطراب و ترس دائمی از شکست یا انتقاد می شود.

سرپیچی یا وابستگی بیش از حد: برخی از کودکان ممکن است به کنترل با سرپیچی واکنش نشان دهند، در حالی که برخی دیگر تلاش می کنند دیگران را راضی کنند، حتی اگر این به معنای قربانی کردن خواسته های خود باشد.

مشکل تعیین مرزها: کودکان در «نه» گفتن یا دفاع از حریم خصوصی خود در روابط خود مشکل دارند.

مسائل مربوط به اعتماد: کودکان ممکن است به دلیل احساس عشق مشروط در دوران کودکی یا ترس از تقلب، توانایی اعتماد به دیگران را از دست بدهند.

افزایش احساسات منفی: ناامیدی و خشم سرکوب شده ممکن است در کودک ایجاد شود و بر روابط اجتماعی و سلامت روان او تأثیر منفی بگذارد.

توصیه هایی برای والدین کنترل کننده

اگرچه هدف محافظت از کودک است، اما وقتی والدین علائمی از کنترل کودک خود را مشاهده می کنند، باید مکث کنند و یک گام به عقب بردارند تا خود را بررسی کنند و آنچه را که اتفاق افتاده اصلاح کنند.
والدین می توانند فرزندان خود را تشویق کنند تا مستقل شوند و امور خود را مدیریت کنند و در عین حال از راه دور بر آنها نظارت داشته باشند. این از طریق:

آرامش خود را حفظ کنید و این واقعیت را بپذیرید: به خود فرصت دهید تا استراحت کنید و متوجه شوید که کنترل تمام جزئیات زندگی فرزندتان غیرممکن است.

توسعه مهارت های حل مسئله: کودک را تشویق کنید تا با موقعیت های مختلف روبرو شود، با دیگران تعامل کند و در صورت نیاز از او کمک یا نصیحت بخواهد.

جا برای خطا بگذارید: به فرزندتان اجازه دهید آزمایش کند و اشتباه کند، زیرا اشتباهات فرصتی طبیعی و موثر برای یادگیری هستند.

کودک را برای رسیدن به خودشکوفایی تشویق کنید: به فرزندتان اجازه دهید تکالیف یا پروژه ها را خودش انجام دهد، حتی اگر نتیجه کامل نباشد.

از جبران بیش از حد خودداری کنید: آرزوها یا رویاهای ناتمام دوران کودکی خود را به فرزندتان تحمیل نکنید.

گفتگوی خانواده: اختصاص زمان منظم برای گفتگوهای خانوادگی، اعتماد به نفس کودک را افزایش می دهد و اصول مدیریت گفتگو را به او می آموزد.

جایی برای کسالت بگذارید: گاهی اوقات به کودک خود اجازه دهید احساس بی حوصلگی کند، زیرا این کار به تحریک تخیل او برای یافتن راه های خلاقانه برای گذراندن زمان کمک می کند.

کاهش محدودیت ها: به فرزندتان این آزادی را بدهید که فعالیت‌ها، ورزش‌ها یا دوستان مورد علاقه‌اش را انتخاب کند، در حالی که شما آنها را از راه دور و غیرقابل کنترل زیر نظر دارید.

آموزش تصمیم گیری: با دادن آزادی تصمیم گیری در مورد مسائل کوچک به فرزندتان شروع کنید، سپس به تدریج دامنه را برای افزایش استقلال او گسترش دهید.

منبع: الجزیره
۴۷۲۳۲