وقتی آتش جنگ صهیونیست ها به خانه کادر درمان رسید/ روایتی از شهادت «طاهر آیت اللهی» کارشناس آزمایشگاه
به گفته خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تاسنیم ، 23 ژوئن روز تولد 11 ساله دختر Taher ، Taher Ayatollahi ، متخصص آزمایشگاه بیمارستان Rasool Akram بود. عمدتا شب بود و قرار بود آن شب در بیمارستان باشد. همسر و فرزندانش به خانه یکی از اقوام رفته بودند که تا پدر آمدند تنها نبودند. طاهر چند دقیقه در خانه به خانه آمده بود و یک دستگاه را می گرفت. خانه ای در نزدیکی بیمارستان خود ، در پاتریس لومبا. عصبانیت و جنایت اسرائیل به یکباره آمد و در یک لحظه چند زندگی گرفت.
روز بعد ، رسانه ها نوشتند: “Taher Ayatollahi ، یک کارمند آزمایشگاه نمونه در سطح دانشگاه علوم پزشکی ایران ، با 24 سال خدمت ، پس از حملات و تجاوز به صهیونیستی ، در خانه مسکونی خود در خیابان پاتریس لومبا بود.”
اما همه چیز در چند جمله به پایان نرسید. خانم مولی ، همسر شهید تاهر آیتولایی ، به خبرنگار اجتماعی تاسنیم گفت: “من و تاهر شریک بودیم ، او 45 ساله بود و 24 سال کار کار عمدتاً شب بود و من صبح در بیمارستان کار کردم. ثمره ازدواج ما دو دختر 4 و 11 ساله بود. ما آماده بودیم که جشن تولد خود را جشن بگیریم.
او با صدایی پر از پشیمانی می گوید: “جنگ هنوز آغاز نشده بود.” ما در خانه خود باقی نماندیم تا با بچه ها تنها باشیم و به یکی از اقوام رفتیم. Taher یک کار بود و مجبور شد به بیمارستان برود ، برای چند دقیقه ، خانه توسط محله ما مورد حمله قرار گرفت. من به خانه خود رفتم. همه چیز شکسته و با خانه ما که اکنون ویران شده بود روبرو شد. شوک بعدی عدم وجود اثری از Taher بود. این ماشین در پارکینگ بود ، خانه تخریب شد اما هیچ اثری از طاهر وجود نداشت. “چند دقیقه پس از جستجو ، سرانجام یک همکار بیمارستان بدن خود را کمی بیشتر از خانه پیدا کرد.”
“آقای آیت الله پدر مهربانی بود. من صبح مشغول کار بودم و او شب کار می کرد ، وقتی به خانه آمدم ، می توانستم تمام روز با بچه ها بازی کنم تا بتوانم با راحتی کار بیمارستان را انجام دهم. او اخلاق بسیار خوبی داشت و همیشه همکارانش را تعریف می کرد.”
خانم مولانی اکنون در حال بازگشت به محل کار و شرکت در همان بیمارستان است که در آن او و آقای آیت الله در صدر تشخیص قرار داشتند. بیمارستان که در آن هر راهرو و هر اتاق هنوز عطر مردی را که 24 سال به تشخیص بیماری ها و کمک به بیماران اختصاص داده است ، نگه می دارد. وی می گوید: “زندگی ما اکنون به یاد داشته است ، اما من معتقدم که هیچ ظلم و ستم برای همیشه پایدار نخواهد بود ، و خون همه شهدای این جنایت اسرائیلی بدون جواب نخواهد ماند.”
طاهر آیت الله یک شهروند غیرنظامی و مردم عادی ، عضو جبهه بهداشت این کشور بود که قربانی رژیم صهیونیستی در خانه خود بود ، اما در خانه اش. او یکی از شهدای مظلوم است که خون خالص را در جنایات اسرائیل نشان داد ، نه شرط بودن شرط قربانی و نه میدان نبرد. و برخلاف تمام قوانین بین المللی ، هیچ خط قرمز در جنگ برای این رژیم جنایی معنی ندارد.
خانم مولانی اکنون همسر شهید ، عضو کارمندان درمان و سمبل صبر و استقامت زنانی است که در آن روز دوازدهمین خانه های تلخ نابود شده است ، اما قلب آنها باقی مانده است.
پایان پیام/
