مهدی انصاری با اشاره به نگرانی های رو به رشد جهانی در مورد خطرات میکروپلاستیک ، “بسیاری از کیسه های چای تجاری از ترکیبی از الیاف طبیعی مانند کاغذ و مواد پلاستیکی مانند پلی پروپیلن یا نایلون ساخته شده اند.” از این مواد پلیمری برای چسبیدن کیسه ها و حفظ ساختار آنها هنگام قرار دادن در آب گرم استفاده می شود. اما این می تواند منجر به انتشار ذرات میکروپلاستیک و نانوپلاستیک هنگام جوش شود.
وی افزود: مطالعه ای که در سال 2 منتشر شد نشان داد که برخی از کیسه های چای می توانند میلیاردها ذرات میکروپلاستیک و نانوپلاستیک را به یک فنجان چای وارد کنند. این ذرات برای میکروپلاستیک کمتر از 2 میلی متر و برای نانوپلاستها کمتر از 2 نانومتر هستند. اندازه کوچک این ذرات ، جدا کردن آنها حتی با فیلترهای خاص را دشوار می کند.
Ansari Dual توضیح داد: اگرچه هیچ مدرک تعیین کننده ای مبنی بر مصرف میکروپلاست های تولید شده توسط کیسه های چای وجود ندارد ، اما مطالعات در مورد حیوانات نشان می دهد که این ذرات می توانند باعث التهاب ، استرس اکسیداتیو و آسیب سلولی شوند. نانوپلاستها به دلیل اندازه بسیار کوچک قادر به نفوذ در بافت ها و اندام ها هستند و این نگرانی های بیشتری در مورد اثرات طولانی مدت این ذرات ایجاد کرده است.
وی افزود: “برای کاهش این خطرات ، استراتژی هایی مانند استفاده از کیسه های چای پلاستیکی ساخته شده از مواد تخریب پذیر یا تجزیه پذیر می تواند برای استفاده از چای برگ رایگان به جای کیسه های چای و همچنین مواد قانونی خاص تر مورد استفاده در تولید کیسه های چای استفاده شود. . این اقدامات می تواند از انتشار ریزگردها جلوگیری کرده و به حفظ سلامت انسان کمک کند.
Ansari Dual تأکید کرد: اگرچه هنوز خطرات دقیق مربوط به استفاده از ریزگردها هنوز به طور کامل مشخص نشده است ، اما می توان از تعامل با این ذرات و محافظت از سلامت انسان جلوگیری کرد.
