مهدی انصاری با اشاره به نگرانی های رو به رشد جهانی در مورد خطرات میکروپلاستیک ، گفت: بسیاری از کیسه های چای تجاری از ترکیبی از الیاف طبیعی مانند کاغذ و مواد پلاستیکی مانند پلی پروپیلن یا نایلون ساخته شده اند. از این مواد پلیمری برای چسبیدن کیسه ها و حفظ ساختار آنها هنگام قرار دادن در آب گرم استفاده می شود. اما این می تواند منجر به انتشار ذرات میکروپلاستیک و نانوپلاستیک هنگام جوش شود.
وی گفت که یک مطالعه منتشر شده در سال 2019 نشان داد که برخی از کیسه های چای می توانند میلیاردها ذرات میکروپلاستیک و نانوپلاستیک را به یک فنجان چای وارد کنند. این ذرات برای میکروپلاستیک کمتر از 5 میلی متر و برای نانوپلاستها کمتر از 100 نانومتر هستند. اندازه کوچک این ذرات ، جدا کردن آنها حتی با فیلترهای خاص را دشوار می کند.
انصاری توضیح داد: اگرچه هیچ مدرک تعیین کننده ای مبنی بر مصرف میکروپلاست های تولید شده توسط کیسه های چای وجود ندارد ، اما مطالعات در مورد حیوانات نشان می دهد که این ذرات می توانند باعث التهاب ، استرس اکسیداتیو و آسیب سلولی شوند. نانوپلاستها به دلیل اندازه بسیار کوچک قادر به نفوذ در بافت ها و اندام ها هستند و این نگرانی های بیشتری در مورد اثرات طولانی مدت این ذرات ایجاد کرده است.
مدیر کل آزمایشگاه مرجع مواد غذایی و مواد مخدر اضافه کرد: برای کاهش این خطرات ، استراتژی هایی مانند استفاده از کیسه های چای بدون پلاستیک ساخته شده از مواد زیست تخریب پذیر یا تجزیه پذیر می تواند برای استفاده از چای برگ رایگان به جای کیسه های چای و همچنین قوانین خاص تر در مورد استفاده شود. مواد استفاده شده از کیسه های چای استفاده کنید. این اقدامات می تواند از انتشار ریزگردها جلوگیری کرده و به حفظ سلامت انسان کمک کند.
انصاری تأکید کرد: اگرچه خطرات دقیق مربوط به استفاده از ریزگردها هنوز کاملاً مشخص نشده است ، با ادامه تحقیقات و روشهای پایدار ، می توان از تعامل با این ذرات جلوگیری و از سلامت انسان محافظت و محافظت کرد.
پایان پیام/
