به گزارش خبرگزاری ایمنا، اختلال شخصیت نوعی اختلال روانی است که در آن الگوی فکری، عملکرد و رفتار فرد ناسالم می شود و فرد مبتلا به اختلال شخصیت در درک موقعیت ها و افراد دچار مشکل می شود و این امر منجر به محدودیت و مشکلات جدی در روابط می شود. ، فعالیت ها اجتماعی، کاری و مدرسه ای می شود، در این میان اختلال شخصیت نمایشی یکی از اختلالات شخصیتی است که تاثیر غیرقابل انکاری در زندگی افراد می گذارد.
بیماران مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی دائماً می خواهند در مرکز توجه باشند و اغلب افسرده هستند. آنها سرزنده تر، نمایشی تر، مشتاق تر و دوست داشتنی هستند و گاهی اوقات آشنایان جدید را جذب می کنند. سطحی و اغراق آمیز است و بیماران مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی به راحتی تحت تأثیر دیگران و روندهای رایج قرار می گیرند.
آنها اغلب فکر می کنند که روابط بسیار نزدیکی با دیگران دارند، اما به راحتی خسته می شوند، همچنین ممکن است مدام شغل و دوستان خود را تغییر دهند، افراد مبتلا به این اختلال تصویر ذهنی درستی از خود ندارند و برای خود ارزشی قائل نیستند. بلکه تنها زمانی احساس عزت نفس می کنند که دیگران آنها را تایید کنند، به همین دلیل نیاز به جلب توجه دیگران دارند که باعث می شود کارهای غیرعادی یا نمایشی انجام دهند.
توجه طلبی؛ ویژگی اصلی افراد درگیر با شخصیت نمایشی
سامیه خاکزاد، روانشناس و مشاور خانواده وی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه ویژگی اصلی افراد درگیر شخصیت های نمایشی توجه طلبی است، اظهار کرد: برخی از این افراد بیش از حد به ظاهر خود حساس هستند، زیرا آن را عاملی برای جلب توجه دیگران می دانند. ، و این حساسیت روی ظاهر آنها تأثیر می گذارد. ممکن است آنقدر زیاد باشد که به چندین جراحی زیبایی متوسل شوند.
وی خاطرنشان کرد: افزایش استفاده از فضای مجازی در دنیای امروز منجر به افزایش درگیری افراد مبتلا به این اختلال می شود. والدین در بروز آن مؤثرند.
وی تصریح کرد: گروهی از مبتلایان به این نوع اختلال مانند یک کودک به دیگران وابسته هستند و رفتارهای بدون فکر از جمله علائمی است که در این افراد ظاهر می شود. عزیزان سعی می کنند توجه آنها را به خود جلب کنند، دسته سوم نیز پشت نقاب شاد و پرانرژی پنهان می شوند، در حالی که بارها درگیر اختلالات روانی زیادی هستند.
وی با بیان اینکه این اختلال می تواند تأثیر شگرفی بر شخصیت افراد بگذارد و زمینه ساز سایر اختلالات از جمله افسردگی شدید شود، ادامه داد: برخی از افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی مشتاق هستند تا به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنند تا ثابت کنند که به این بیماری مبتلا نیستند. یک بیماری اما بیماری آنها با آزمایشات روانشناسی مشخص می شود.
چگونه با فرد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی رفتار کنیم؟ / تفاوت شخصیت نمایشی و اختلال خودشیفتگی
وی گفت: افرادی که با افراد مبتلا به این نوع اختلال در تعامل هستند باید از رفتار دلسوزانه پرهیز کنند و برای تغییر دید خود اقدامی نکنند. همچنین این افراد باید از توصیه و توجه بیش از حد به افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودداری کنند. نشان ندهید، افراد مبتلا به این اختلال ممکن است احساسات زیادی از خود نشان دهند، اما اطرافیان باید بدانند که احساسات و رفتارهای آنها اغلب عمدی نیست.
وی با بیان اینکه توجه به این افراد باید در حد اعتدال باشد، افزود: برای پیشگیری از ابتلای افراد به این اختلال، والدین باید به رشد و بلوغ عاطفی فرزند خود توجه کنند، توجه و محبت به او را در حد اعتدال داشته باشند. و در این زمینه از اغراق پرهیز کنند و در روند تربیت کودک، فعالیتی در موقعیتی تایید و در موقعیتی دیگر طرد نشود.
وی با اشاره به تفاوت افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی با افراد مبتلا به اختلال خودشیفتگی، خاطرنشان کرد: افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی سعی می کنند توجه دیگران را به خود جلب کنند و از هیچ کاری در این راستا دریغ نمی کنند، اما افراد مبتلا به اختلال خودشیفتگی قصد دارند به آنها توجه کنند. برتری خود را به دیگران نشان می دهند تا دیگران دستاوردها و برتری های آنها را تحسین کنند.
زندگی برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مانند یک صحنه تئاتر است
سیاوش صادقی، روانشناس اجتماعی وی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به اینکه اختلال شخصیت یکی از اختلالات روانی است که افراد درگیر احساسات ناپایدار را تجربه می کنند، اظهار کرد: اختلال شخصیت عموماً منجر به ناسازگاری افراد با فعالیت ها و مسائل می شود و افراد درگیر به طور کلی اختلال شخصیت نمایشی هستند. گفته می شود دمدمی مزاج است
وی افزود: افرادی که با اختلال شخصیت نمایشی درگیر هستند دائما سعی می کنند در مرکز توجه دیگران قرار گیرند و تایید دیگران برای آنها اهمیت زیادی دارد. همچنین این گونه افراد طوری رفتار می کنند که گویی روی صحنه تئاتر هستند و گاه پوشش آنها نسبت به عرف و شرایط غیر متعارف تلقی می شود.
وی تصریح کرد: این افراد به شدت تحت تاثیر محیط اطراف و دیگران هستند و حتی گاهی با تصمیم گیری های عاطفی سعی در جلب توجه دیگران دارند، دیدن رفتارهای عجیب و غریب و واکنش های هیجانی بیش از حد و نامناسب از چنین افرادی دور است. انتظار نمی رود و ممکن است در احساسات و عواطف خود اغراق کنند.
وی ادامه داد: اگر افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی مورد توجه قرار نگیرند، احساس ناراحتی، سردرگمی، ناامیدی و حتی گاهی عصبانی می کنند. همچنین این افراد در ابراز احساسات خود سطحی نگر هستند و در بازه های زمانی کوتاهی احساسات متفاوتی را تجربه می کنند. ; در واقع رفتار این افراد با توجه به رفتار دیگران در محیط های مختلف شکل می گیرد و تغییر می کند، گاهی از افراد دیگر تقلید می کنند و میزان صمیمیت در روابط خود را بسیار بالا می دانند.
چه رفتارهایی باعث شکل گیری اختلال شخصیت نمایشی می شود؟
وی با بیان اینکه اگر والدین فردی با اختلال شخصیت نمایشی درگیر باشند، احتمال ابتلای فرزندشان به این اختلال نیز بیشتر است، گفت: این گونه افراد به سرعت ناامید و ناامید می شوند و روال عادی فعالیت ها نیز برای آنها کسل کننده است. به عنوان تصمیم گیری عجولانه و خودمحور بودن از دیگر ویژگی های این افراد است.
وی با اشاره به اینکه دو عامل محیطی و وراثت در بروز این اختلال نقش دارد، افزود: توجه بیش از حد والدین به کودک و داشتن رفتارهای دوگانه در روند آموزشی او می تواند زمینه ساز درگیر شدن کودک با اختلال شخصیت نمایشی باشد. از طرفی بی توجهی باعث می شود کودک برای جلب توجه والدین خود دست به هر اقدامی بزند و این امر باعث شکل گیری رفتارهای نمایشی در او می شود.
وی با بیان اینکه اختلال شخصیت نمایشی به انواع مختلفی تقسیم می شود، افزود: این افراد معمولاً از احساسات و رفتار خود آگاه نیستند، به همین دلیل اغلب اختلالات این افراد پس از مراجعه به روانشناسان و متخصصان این حوزه برای مشکل دیگری است. شناسایی می شود.
وی خاطرنشان کرد: این گونه افراد بسیار حساس هستند و احساسات شدید و ناپایداری را تجربه می کنند، به همین دلیل قادر به شنیدن انتقاد نیستند و در صورت عدم توجه جمعی یا فردی، نوعی علائم افسردگی در آنها ظاهر می شود.
به گفته متخصصان، هنگام تعامل با افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، باید مرزهای خاصی را تعریف کرده و به آن پایبند باشید و همچنین باید درک کنید که ممکن است هرگز نتوانید به آنها در درمان این اختلال کمک کنید. فرد مبتلا ممکن است با رفتارهای غیرعادی و عصبی سعی در جلب توجه و تحت تاثیر قرار دادن شما داشته باشد، پس باید سعی کنید صادقانه صحبت کنید و محدودیت های شخصی خود را به او یادآوری کنید.
به این افراد اطمینان دهید که هنوز آنها را دوست دارید، مراقب سلامت روان خود باشید و اجازه ندهید فرد آسیب دیده روابط دیگر شما را تهدید کند، چنین افرادی معمولاً خودمحور هستند و به نیازهای دیگران احترام نمی گذارند و باید یاد بگیرند که مسئولیت آنها را بپذیرند. رفتار آنها ; همچنین از رفتارهای تنبیهی مانند ترک آنها بپرهیزید و مستقیم و آشکار با آنها صحبت کنید.
به رفتارهایی که برای جلب توجه انجام می دهند پاداش ندهید و بهترین راهبرد در مقابل جلب توجه آنها نادیده گرفتن این رفتارهاست. آنها را به ارزیابی و تفکر درباره آنچه دیگران می گویند تشویق کنید، زیرا این افراد به راحتی تحت تأثیر دیگران قرار می گیرند و کورکورانه از کسانی که آنها را تحسین می کنند پیروی می کنند.
