سیدموید علویان اظهار داشت: تعیین مرحله و شدت بیماری هپاتیت B و عواملی مانند سن، جنسیت، زمان ابتلا، سابقه خانوادگی بیماری پیشرفته کبدی و چاقی در تصمیم گیری برای درمان و تعیین نوع درمان این بیماری تاثیر بسزایی دارد. و اظهار داشت: در برخی موارد رعایت توصیه های غذایی و نکات بهداشتی می تواند مفیدتر از شروع درمان ضد ویروسی باشد.
وی افزود: هدف درمانی در بیماری هپاتیت B، مهار تکثیر ویروس و بهبود عملکرد کبد است و در موارد بسیار معدودی احتمال ریشه کنی عفونت وجود دارد و در صورت سرکوب تکثیر ویروس، پیشرفت می کند. از ضایعات کبدی جلوگیری می شود.
رئیس انجمن مطالعات کبدی ایران (هپاتیت) و فوق تخصص گوارش و کبد تصریح کرد: درمان های موجود در حال حاضر برای این بیماری شامل آمپول آلفا اینترفرون تزریقی یا داروهای خوراکی ضد ویروسی لامیوودین، آدوفوویر، آنتکاوویر یا تنوفوویر است.
علویان ادامه داد: اینترفرون ها پروتئین هایی هستند که اثرات ضد ویروسی دارند و سیستم ایمنی را تعدیل می کنند. این ویتامین ها توسط سلول های مختلف بدن در پاسخ به عفونت از جمله عفونت ناشی از ویروس هپاتیت تولید می شوند و آلفا اینترفرون اثرات ضد ویروسی مناسبی دارد.
وی با اشاره به اینکه آلفا اینترفرون برای درمان هپاتیت ویروسی استفاده می شود، گفت: این دارو با تحریک سیستم ایمنی بدن، تکثیر ویروس هپاتیت B را کنترل و مهار می کند و بدن بیماران آنها دچار کمبود این ماده است، از این رو تجویز می شود. اینترفرون در این بیماران موثر خواهد بود.
رئیس انجمن مطالعات کبدی ایران (هپاتیت) و فوق تخصص گوارش و کبد با بیان اینکه اینترفرون در بیماران هپاتیت B منجر به کاهش ویروس در حال تکثیر و کاهش تکثیر ویروس و عادی شدن آنزیم های کبدی می شود، افزود: با مصرف آلفا اینترفرون بدن در مقابله با عفونت ویروسی تقویت شده و از تکثیر ویروس در بدن کاسته می شود.
علویان با اشاره به اینکه با مصرف آلفا اینترفرون برخی از انواع گلبول های سفید تقویت شده و گلبول های سفید سریعتر سلول های آلوده به ویروس را شناسایی کرده و به آنها حمله کرده و آنها را از بین می برند، خاطرنشان کرد: استفاده از آلفا اینترفرون در درمان هپاتیت مزمن. بدون جنبه تحقیقاتی نیست و همه محافل معتبر پزشکی جهان آن را به عنوان یک داروی مفید شناخته اند، اما نه برای همه بیماران.
