احمد چیت ساز در گفت و گو با خبرنگار ایمنا با اشاره به عوامل خطر پارکینسون با بیان اینکه سن، جنسیت، وراثت و قرار گرفتن در معرض سموم و سموم از جمله عوامل خطر پارکینسون است، اظهار کرد: جوانان به ندرت دچار پارکینسون می شوند. ; در واقع این بیماری از اواسط یا اواخر عمر افراد شروع می شود و با افزایش سن خطر ابتلا به آن افزایش می یابد.
وی با بیان اینکه اگر بستگان فردی به بیماری پارکینسون مبتلا باشند، احتمال ابتلای وی به این بیماری افزایش می یابد، افزود: نتایج بررسی ها نشان می دهد مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلا به پارکینسون هستند.
یک متخصص مغز و اعصاب و متخصص بیماری پارکینسون و اختلالات حرکتی با اشاره به ارتباط افراد در معرض سموم و فلزات سنگین با ابتلای آنها به بیماری پارکینسون، تصریح کرد: مصرف دارو می تواند علائم این بیماری را کنترل کند که شامل لرزش، احساس سنگینی می شود. در پاها، تغییر در وضعیت و نحوه ایستادن افراد، تغییر در نحوه صحبت کردن و مشکلات تعادل و هماهنگی عضلات می تواند مفید باشد.
چیت ساز با بیان اینکه افزایش سطح دوپامین در مغز بیماران پارکینسونی و کمک به کنترل علائم بی حرکت از دارودرمانی استفاده می شود، وی ادامه داد: داروهایی که برای این بیماران تجویز می شود بر سایر مواد شیمیایی موجود در مغز آنها نیز تأثیر می گذارد، مانند انتقال دهنده های عصبی که اطلاعات را بین سلول های مغزی منتقل می کنند.
وی با بیان اینکه برای مبتلایان به پارکینسون که بدنشان به داروها پاسخ خوبی نمی دهد، پزشک ممکن است تحریک عمیق مغز را توصیه کند، گفت: پزشک با انجام یک عمل جراحی، الکترودهایی را در قسمتی از مغز کاشته و به یک جریان الکتریکی کوچک می فرستد. دستگاه کاشته شده در قفسه سینه متصل می شود.
این متخصص مغز و اعصاب و متخصص بیماری پارکینسون و اختلالات حرکتی اضافه کرد: این دستگاه و الکترودها بدون درد نواحی خاصی در مغز بیمار را تحریک می کنند و حرکت را به گونه ای کنترل می کنند که ممکن است بسیاری از علائم مرتبط با حرکت پارکینسون را متوقف کند. مانند لرزش، کندی حرکت و سفتی کمک می کند.
