به گفته خبرنگار اجتماعی خبرگزاری TASNIM ، یکی از اهداف اصلی سیاست های بهداشتی ، هدایت رفتار مردم و ارتقاء سلامت جامعه است. با این حال ، چالش بزرگ در این مسیر این است که تصمیمات مقامات و حتی تدوین برنامه های دقیق همیشه منجر به تغییر رفتار مردم نمی شود. واقعیت این است که الگوی رفتاری که مردم انجام می دهند دقیقاً همان چیزی نیست که سیاستگذاران انتظار دارند. این الگوی تحت تأثیر عواملی مانند منافع بازیگران مختلف ، نگرش ها ، اعتقادات و احساسات جامعه است و به همین دلیل ، گاهی اوقات حتی سیاست های خوب و جامع نمی تواند بر رفتار افراد تأثیر بگذارد ، بنابراین لازم است قبل از تدوین هر سیاست جدید تدوین شود هر سیاست جدید دیدگاه ها و رفتار واقعی افراد در مورد این مسئله و همچنین سیاست های موجود در سیستم بهداشتی باید با دقت مورد تجزیه و تحلیل و ارزیابی قرار گیرد.
درک این ذهنیت و واکنش مردم می تواند به سیاست گذاران کمک کند تا برنامه هایی را طراحی کنند که نه تنها نیازهای جامعه را برآورده می کند بلکه به طور مؤثر مردم را می پذیرد. این امر همچنین باعث می شود که سیاست ها قادر به تأثیرگذاری و پیشروی بیشتر به منظور تغییر رفتار افراد و بهبود سلامت جامعه باشند. در غیر این صورت ، حتی بهترین سیاست ها ممکن است با مقاومت یا عدم همکاری روبرو شوند و به نتایج مورد انتظار نرسند.
نظرسنجی های اندیشه و نگرشی یکی از ابزارهای اصلی برای درک رفتار افراد در زمینه سلامت است. به تازگی ، هسته بهداشتی مرکز رشد دانشگاه امام سرو (AS) با همکاری مرکز تجزیه و تحلیل اجتماعی (META) برای بررسی نگرش افراد در رفتارهای جستجوی مراقبت بوده است. یکی از سؤالات این بود: “وقتی مشکل سلامتی دارید ، معمولاً اولین کاری که انجام می دهید چیست؟” در زیر بخشی از نتایج داده های مربوط به این سوال است:
این نظرسنجی که با مشارکت 1504 شهروند کشور انجام شده است ، نشان می دهد که 31.6 درصد از مردم در مواجهه با مشکلات بهداشتی ابتدا در جستجوی اینترنت هستند. با این حال ، 23.8 ٪ از پاسخ دهندگان داروهایی را که می شناسند بدون مراجعه به پزشک مصرف می کنند. همچنین ، 23.4 ٪ از افراد به یک پزشک عمومی یا پزشک خانواده می روند و تنها 8.9 ٪ مستقیماً به متخصص مراجعه می کنند. علاوه بر این ، 5.5 ٪ از افراد با داروخانه ها مشورت می کنند.
این آمار نشان می دهد که بسیاری از افراد (55.4 ٪) در حال حاضر قبل از مراجعه به سیستم بهداشت ، اطلاعات مورد نیاز خود را از فضای مجازی دریافت می کنند. جدا از تجزیه و تحلیل جزئیات این الگوی رفتاری ، به خودی خود بسیار متفکر است و می تواند عواقب جدی برای سیاست های بهداشت عمومی و سیستم های بهداشتی به همراه داشته باشد.
اولین نتیجه مهم این ناوبری سطح بالای دسترسی به اینترنت به عنوان منبع اصلی اطلاعات پزشکی است. اگرچه دسترسی آسان به اطلاعات پزشکی می تواند باعث افزایش آگاهی عمومی و بهبود سواد سلامت شود ، در صورت عدم نظارت و آموزش ، ممکن است منجر به گمراه کننده و گمراه کننده اطلاعات شود. افراد ممکن است به توصیه های غیرعلمی عمل کنند ، بیماری های خود را نادرست نشان دهند ، یا از درمان های نامناسب پیروی کنند که عواقب خطرناکی داشته باشد. نکته مهم این است که حدود 30 ٪ از افراد جامعه اگر از طریق منابع اینترنتی به سیستم بهداشت و درمان مراجعه کنند (از جمله یادداشت ها ، مقالات ، تبلیغات ، نظرات و امتیازات و غیره) خدمات مورد نیاز و روشهای ممکن برای پیشینه ذهنی را دارند. بشر علاوه بر این ، بسیاری از افراد ممکن است در اقدامات آینده خود به جستجوی اینترنت بیایند و اطلاعاتی کسب کنند. این دیدگاه و اطلاعات اولیه ممکن است تا حد زیادی بر انتخاب آنها تأثیر بگذارد و در مورد توصیه های دریافت شده از سیستم بهداشت و درمان قضاوت کند.
البته خدمات اینترنتی محدود به جستجو نیست و ممکن است مشاوره دریافت کند. مشاوره پزشکی از راه دور در کشور طولانی مدت است. در سالهای بعد ، با ظهور فن آوری های نوظهور ، ما باید منتظر خدمات پیشرفته تری با هوش مصنوعی ، اینترنت اشیاء و غیره باشیم که به طور کلی ممکن است الگوی بازدیدهای مردم را تغییر دهد. اکنون ، با توجه به شرایط فعلی و آنچه در پیش است ، سیستم بهداشتی کشور با چند سؤال اساسی روبرو است: آیا منابعی که افراد معتبر به آن می رسند؟ آیا نظارت خوبی بر تولید و انتشار اطلاعات بهداشتی و پزشکی در فضای مجازی وجود دارد؟ آیا افراد قادر به تشخیص اطلاعات علمی از غیر علمی هستند؟ آیا ما برنامه ای برای توسعه و بهره برداری از فناوری های جدید داریم؟ و اساساً آیا ما به ابعاد مختلف حاکمیت بهداشت در فضای مجازی فکر می کنیم؟
امکان خود درمانی
یکی دیگر از یافته های نگران کننده این مطالعه ، امکان خود درمانی زیاد در جامعه ایران است. تقریباً یک چهارم از افراد ، هنگامی که مشکل بهداشتی دارند ، بدون مشورت پزشک ، داروهایی را که می شناسند مصرف می کنند. البته ، بخشی از دارو ممکن است به توصیه های قبلی پزشکان بازگردد و لزوماً بد نیست ، اما اگر به سمت خود باشد ، خطرناک است. به عنوان خود مراقبت و حساسیت به عوامل مؤثر بر سلامت ، استفاده دلخواه از داروها می تواند مشکل ساز باشد. استفاده نادرست از داروها می تواند منجر به مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ، افزایش عوارض جانبی داروها و فعل و انفعالات خطرناک دارو شود. علاوه بر این ، تأخیر در مراجعه به پزشک می تواند بیماری را بهبود بخشد و هزینه های پزشکی را در مراحل بعدی افزایش دهد.
باید در نظر داشت که سیاست گذاری نمی تواند محدود به دیدگاه کلی جامعه باشد ، و الگوهای نگرش و رفتارهای مراقبت از جستجو در بخش های مختلف مردم متفاوت است. نتایج مقایسه رفتارهای بهداشتی بین شهری و روستائیان نشان می دهد که الگوی تصمیم گیری در برابر مشکلات بهداشتی به طور قابل توجهی تحت تأثیر محل اقامت قرار می گیرد. در حالی که اولین اقدام 34.8 درصدی جستجوی اینترنت است ، این تنها 21.7 درصد در روستاییان است. این تفاوت ممکن است سهولت دسترسی به اینترنت ، اعتماد به نفس بیشتر به منابع آنلاین و شیوه زندگی شلوغ شهری باشد. در مقابل ، 41.5 ٪ از روستائیان ترجیح می دهند مستقیماً به یک پزشک عمومی یا پزشک خانواده مراجعه کنند ، در حالی که در شهرها تنها 17.6 درصد است. این داده ها نشان می دهد که پزشکان عمومی نقش مؤثرتری در مناطق روستایی دارند. علاوه بر این ، با توجه به این وضعیت ، اجرای و تقویت سیستم ارجاع در مناطق شهری ممکن است با چالش های بیشتری روبرو شود.
مطالعه حاضر همچنین نشان داده است که زنان در اولین اقدام خود حدود 6 درصد بیشتر از مردان هستند. در مقایسه با زن و مرد ، نکته جالب در مورد گزینه “دیگر” فقط توسط مردان است و حدود 5 ٪ از کل جمعیت در تجزیه و تحلیل محتوا ، “خودآزمایی و استفاده از روشهای سنتی” بود ، “کمبود از مشکلات اقتصادی “و همچنین” مشاوره بیشتر با افراد غیر متخصص “مانند اقوام ، دوستان و آشنایان نیز وجود دارد.
سیاست گذاران باید در نظر داشته باشند که مردم نقش اصلی سلامت در زمینه سلامت هستند. بنابراین ، لازم است رفتار واقعی افراد در تدوین برنامه های بهداشتی و به جای تحمیل الگوهای از پیش تعیین شده ، برای طراحی سیاست هایی که مطابق با نیازها و عقاید فعلی جامعه باشد ، در نظر بگیرید و در صورت لزوم لازم است به تدریج و از شرایط موجود آگاه باشید. دادن
این داده ها در ژوئیه 1403 در زمینه پانل ملی متا جمع آوری شد. نمونه پژوهش حاضر از افراد بالای 18 سال و کسانی که به اینترنت دسترسی دارند ، تشکیل شده است و بیش از هشتاد درصد از جامعه را تشکیل می دهد.
پایان پیام/
