به گفته گروه اجتماعی آژانس خبری TASNIM ، دفتر مطالعات اجتماعی مرکز تحقیقات مجمع مشورتی اسلامی گزارشی را منتشر کرد “تب خطر در ایران و جهان و نحوه برخورد با آن” اظهار داشت که آمار نشان می دهد که اولین مورد از Dangi Fever در سال 2008 در ایران مشخص شد. در آن زمان ، این بیماری به تدریج به بخش هایی از ایران گسترش یافته است.
در این گزارش آمده است که اگرچه تعداد موارد این بیماری طی سالها در نوسان بوده است ، اما از 130 تا 1402 تجاوز نکرده است ، که به طور قابل توجهی افزایش یافته است ، با 1073 در 1403. موضوعاتی مانند سفرهای بین المللی ، تغییر آب و هوا و حضور حامل های پشه دلایل مهمی برای افزایش بیماری در سال 1403 هستند.
در این گزارش آمده است که بیشتر موارد تب ، به ویژه در استان سیستان و بلوچستان ، حضور دارند و به دلیل موارد تأیید اخیر ، این بیماری بومی است.
در این گزارش آمده است که این یافته ها نشان می دهد که کنترل و پیشگیری از این بیماری مستلزم مشارکت و هماهنگی مؤسسات مختلف مانند وزارت بهداشت ، شهرداری ها ، محیط زیست ، آداب و رسوم ، مناطق آزاد و سایر آژانس های مرتبط است ، با تمرکز بر افزایش آگاهی عمومی ، کنترل مدیریت پسماند حامل حذف آب راکد و شناسایی مناطق پرخاشگر و استفاده از روشهای شیمیایی و بیولوژیکی است. وزارت بهداشت همچنین می تواند با تقویت سیستم های نظارت و گزارش ، آموزش کارکنان بهداشت و اجرای مداخلات هدفمند در مناطق پرخاشگرانه ، نقش مهمی در کنترل بیماری داشته باشد.
سپس دفتر مطالعات اجتماعی در مرکز تحقیقات یافته های کلیدی گزارش خود را توصیف کرد و اظهار داشت که تب ، به عنوان یکی از مشکلات بهداشت جهانی ، در ایران نیز به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.
به دنبال این یافته ها ، گزارش موارد جدید بیماری در کشور ، از جمله کسانی که مسافرت خارجی ندارند ، احتمال بومی سازی را برجسته می کند. بیشتر موارد موجود در استان سیستان و بلوچستان ، به ویژه چاباهار ، به دلیل نزدیکی آنها به پاکستان و شرایط آب و هوایی مناسب برای گسترش حامل ها مشاهده شده است.
چالش های زیر گزارش می دهد که چالش هایی از قبیل عدم وجود ظرفیت تشخیصی ، دانش عمومی محدود در مورد انتقال و پیشگیری و آسیب پذیری مناطق حومه ای با درآمد کم و سواد ، تسهیل گسترش بیماری است. استراتژی های سازمان بهداشت جهانی برای مقابله با بیماری در قالب “برنامه آمادگی ، آماده سازی و پاسخ” ارائه شده است ، که شامل مؤلفه هایی مانند نظارت مشترک ، مراقبت ایمن ، مشارکت در جامعه و تقویت تحقیقات است. این اقدامات با تمرکز بر بهبود نظارت ، ظرفیت های آزمایشگاهی و مقابله با اطلاعات مؤثر با اطلاعات نادرست ، به افزایش مقاومت در برابر بحران های بهداشتی کمک می کند.
بخش دیگر گزارش مرکز تحقیقات پیشنهاد است. در این بخش بیان شده است که فرمولاسیون و اجرای پروتکل های هماهنگی بین قاره ای موسساتی مانند وزارت بهداشت ، شهرداری ها ، آژانس محیط زیست ، آداب و رسوم و رسانه ها و ارزیابی مداوم اقدامات باید در نظر گرفته شود.
مدیریت مناسب آب راکد ، بهبود دفع زباله ، اجرای اقدامات محیطی و کنترل حامل های بیماری ، از جمله استفاده از روشهای شیمیایی ، بیولوژیکی و محیطی و آگاهی عمومی و مشارکت اجتماعی در کنترل حامل های بیماری از طریق آموزش های گسترده ، تنظیم پویایی اجتماعی از دیگر پیشنهادات این گزارش است.
سایر پیشنهادات می گویند که شناسایی مناطق و گروه های پرخطر ، با استفاده از داده های اپیدمیولوژیک ، شرایط آب و هوایی و تراکم جمعیت ، به ویژه با هدف تخصیص هدفمند منابع انسانی ، مالی و تجهیزات و توجه ویژه به گروه های آسیب پذیر و طراحی برنامه های پشتیبانی برای برنامه های پشتیبانی کاهش آسیب پذیری باید در دستور کار باشد.
تقویت سیستم مراقبت و نظارت برای موارد نظارت و گزارش سریع ، استفاده از فن آوری های مدرن مانند برنامه های تلفن همراه و ابزارهای تجزیه و تحلیل داده ها و ایجاد شبکه ای برای ثبت دقیق و اطلاع رسانی بیماری و ویرایشگر و به روزرسانی آموزش و دستورالعمل های اجرایی برای تشخیص زودرس. و ارتقاء مدیریت بالینی بیمار دو گزارش دیگر است.
دو پیشنهاد دیگر در این گزارش ارائه شده است ، توضیح داده شده است که مطالعات هدفمند در مناطق اپیدمیولوژیک و سرولوژیکی ، برای بررسی آگاهی و رفتار عمومی و شناسایی سویه های ویروسی و ارائه اطلاعات مورد نیاز برای طراحی استراتژی های پیشگیرانه و درمانی و انجام مطالعات تغییر آب و هوا محیط مورد تأکید قرار گرفته است تجزیه و تحلیل تأثیر تغییرات آب و هوا بر پراکندگی حامل ها و شیوع بیماری و شناسایی مناطق جدید پرخاشگر و اجرای اقدامات پیشگیرانه قبل از Crisis.
پایان پیام/
