فوبیای غذا چیست؟/ این زن از پرتقال می ترسد

به گزارش آنلاین، کلر دی از پرتقال می ترسد. او که مادر دو فرزند است نه تنها نمی تواند به پرتقال ها دست بزند، بلکه حتی نمی تواند به آنها نزدیک شود.

به گزارش بهداشت نیوز، کلر 39 ساله می گوید: مشکل فقط بوی آنها نیست. این همه چیز است: پوست سفید داخل پرتقال، هسته و حتی برش ها. من به هر قیمتی از پرتقال اجتناب می کنم.

اگرچه کلر به راحتی می تواند یک لیمو بخورد، اما نمی تواند برای فرزندانش که دو و پنج ساله هستند پوست پرتقال بکند و همکارانش در یک شرکت فناوری در لندن نمی دانند که روبروی او پشت میزهایشان ننشینند و پرتقال را پوست بکنند. کلر هرگز پرتقال را دوست نداشته است، اما او گمان می کند که فوبیای او از تجربه خاصی در دوران کودکی اش نشات می گیرد. او به خوبی به یاد می آورد که پس از یک مسابقه نت بال، تکه های پرتقال در یک کیسه پلاستیکی شفاف به او پیشنهاد شد و این صحنه شکم او را برگرداند. وی ادامه می دهد: می دانم این ترس غیرمنطقی است اما تمایلی به حل این فوبیا ندارم. وی ادامه می دهد: با این حال روزهای نوروز برای من سخت است زیرا پرتقال همه جا هست.

کریستوفر پل جونز، متخصص فوبیای غذایی ساکن لندن و نویسنده کتاب با ترس‌های خود روبرو شوید: هفت گام برای غلبه بر فوبیا و اضطراب، می‌گوید که فوبیای غذایی که سیبوفوبیا نیز نامیده می‌شود، نوعی ترس است. یا اضطراب شدیدی که توسط برخی غذاها ایجاد می شود.

او می گوید که این ترس می تواند ناشی از دیدن، بوییدن یا حتی فکر کردن به غذا باشد. به گفته وی، فوبیای غذایی اغلب از تجربیات منفی اولیه نشات می گیرد و این پدیده به عنوان ” شرطی سازی پاولوی” شناخته می شود.

این تجارب ممکن است شامل خفگی، واکنش‌های آلرژیک، یا آسیب‌های عاطفی یا آسیب‌های مربوط به غذا باشد، مانند مجبور شدن به خوردن چیزی در کودکی و سپس احساس بیماری.

وی می گوید: به این ترتیب می توان فوبیای غذا را شکل شدیدتری از انزجار دانست که برخی افراد پس از مصرف زیاد الکل دچار آن می شوند و سپس با دیدن یا بوییدن آن احساس تهوع می کنند.

در صورت عدم درمان، این ترس‌ها می‌توانند در طول زمان ایجاد شوند و منجر به رژیم غذایی شدیداً محدود شوند که ممکن است بر سلامت فرد تأثیر بگذارد. جونز یک روان درمانگر بالینی و هیپنوتیزم درمانگر آموزش دیده، روش های روانشناختی رایج مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) را با تکنیک های مداخله ای مانند هیپنوتیزم بالینی، حساسیت زدایی از حرکات چشم و پردازش مجدد (EMDR) و ذهن آگاهی ترکیب می کند تا به تغییر سریع دست یابد.

او ادعا می‌کند که می‌تواند اکثر فوبی‌ها را در یک تا چهار جلسه با شکستن پیوندهای احساسی که باعث واکنش ترس می‌شود، حل کند و رویکرد چندوجهی او هدفمندتر از هیپنوتیزم درمانی سنتی است و به ریشه‌ی مشکل می‌پردازد.

به گفته فلیکس اکونومکایس، یکی دیگر از متخصصان فوبیای غذایی که درمانگاه خصوصی The Heath Therapies را در همپستید لندن اداره می کند، اکثر افراد مبتلا به فوبیای شدید غذایی معمولاً فقط دو نوع غذا مانند ناگت و چیپس می خورند. اگرچه او حتی مرد میانسالی را که تمام عمرش فقط نان خورده بود را درمان کرد.

اگر مغز معتقد است که غذا خطرناک است، کاملا منطقی است که از آن اجتناب کنید. اما مغز می داند که برای زنده ماندن به غذا نیاز دارد، بنابراین آنچه را که به نظر می رسد ایمن ترین غذا است انتخاب می کند. او خاطرنشان می کند که فوبیای غذا اغلب با بی اشتهایی اشتباه گرفته می شود، در حالی که در واقع مشکل «بی اعتمادی به طور کلی نامناسب به غذا» است. وی ادامه می دهد: افراد مبتلا ترس بیمارگونه از برخی غذاها دارند و بدنشان می لرزد که انگار عنکبوت به آنها داده شده است.

به گزارش ایندیپندنت، کری جونز روان‌درمانگر می‌گوید که فوبیای غذا در موارد اختلال خوردن اجتنابی/محدودکننده (ARFID) شایع‌تر است. یک اختلال پیچیده که با اجتناب از برخی غذاها مشخص می شود و مهمتر از همه به تصویر بدن یا نگرانی های مربوط به وزن مربوط نمی شود. او می گوید در عوض، این اختلال ممکن است شامل مسائل حسی، ضربه یا ترس از اثرات منفی مانند خفگی یا حالت تهوع باشد.

فوبیای غذایی نسبت به سایر انواع اختلالات خوردن، مانند بی اشتهایی، پرخوری عصبی، یا اختلال پرخوری تا حدودی کمتر رایج است، اما هنوز هم تعداد قابل توجهی از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. برای برخی افراد، این ترس ها فراگیر می شود و رژیم غذایی آنها را به تعداد انگشت شماری از غذاهای ایمن محدود می کند.

NHS معمولاً از درمان شناختی-رفتاری (CBT) یا درمان مبتنی بر خانواده برای درمان فوبیای غذا استفاده می کند. روش های دیگر مورد استفاده عبارتند از “زنجیره غذایی”. ایجاد “زنجیره” بین غذاهایی که در حال حاضر افراد مبتلا به فوبیای غذایی می خورند و غذاهای جدیدی که از نظر طعم، رنگ یا بافت مشابه هستند. این روش‌ها که شامل نوردهی درمانی نیز می‌شود، هفته‌ها یا حتی ماه‌ها طول می‌کشد، که باعث می‌شود گزینه‌های سریع‌تری مانند هیپنوتیزم جذاب‌تر به نظر برسند.

۲۳۳۲۳۳