علت اختلال عملکرد کلیه چیست؟

به گفته خبرگزاری IMNA ، گلومرولونفیت این یک بیماری کلیوی است که منجر به التهاب گلومولیس می شود ، یعنی فیلترهای کوچک کلیه ، که می تواند عملکرد کلیه را مختل کرده و ضایعات موجود در بدن را جمع کند. در مراحل اولیه ، ممکن است علائم خفیف وجود داشته باشد ، اما با پیشرفت بیماری ، مشکلات جدی تری مانند نارسایی کلیه رخ می دهد.
دلیل گلومرولونفیت به دلیل بیماری بسیار متنوع و برخی از افراد خود ایمنی مانند لاپوس یا عفونت های باکتریایی این مشکل را دارند ، در موارد دیگر ، فشار خون بالا و دیابت کنترل نشده می تواند منجر به آسیب گلومرول و عوامل ژنتیکی شود و برخی از داروها ممکن است در این بیماری دخیل باشند.
علائم بسته به نوع متفاوت است و در نوع حاد ، فرد ممکن است ادرار خون ، تورم و افزایش فشار خون را تجربه کند.
نوع حاد این بیماری اغلب به طور ناگهانی ظاهر می شود و با درمان مناسب قابل کنترل است ، اما نوع مزمن به آرامی پیشرفت می کند و ممکن است برای مدت طولانی بدون علامت باقی بماند. در صورت پیشرفت این بیماری ، آسیب کلیه می تواند دائمی باشد و به درمان های جدی مانند دیالیز یا پیوند کلیه نیاز دارد.
گلومرلونفریت چیست و چگونه ایجاد می شود؟
Peyman Salehi ، هیئت جراحی تخصصی کلیه و اداری و ناباروری در مصاحبه ای با گزارشگر IMNA ، با بیان اینکه گلومرولونفیت یکی از مهمترین بیماریهای کلیه که با التهاب گلومرول همراه است ، یعنی رگ های خونی کوچک در کلیه ها ، گفت: “این التهاب می تواند تصفیه خون را مختل کند و می تواند دفع زباله ها را مختل کند و در صورت عدم درمان ، عملکرد کلیه ممکن است به شدت تحت تأثیر بیماری باشد. خود ایمنی و شرایط مزمن مانند دیابت و فشار خون بالا ایجاد کنید.
وی افزود: این بیماری به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می شود ، اضافه می کند: نوع حاد به طور ناگهانی به طور ناگهانی ظاهر می شود و دارای علائم واضحی مانند ادرار خون ، فشار خون بالا و تورم صورت است و در مقابل ، نوع مزمن ممکن است علائم بدون علامت یا خفیف باشد که تشخیص و در موارد پیشرفته در موارد پیشرفته مشکل دارد. گلومرولونفیت مزمن ممکن است به سندرم باشد نپوتیک یا نارسایی کلیه می تواند به تحقیقات فوری پزشکی منجر شود.
تخصصی جراحی کلیه و هیئت جراحی اداری و ناباروری اظهار داشت که تشخیص این بیماری به علائم ، آزمایش خون و ادرار بستگی دارد و در بعضی موارد نمونه گیری کلیه اظهار داشت: پزشکان ابتدا علت اصلی را تعیین می کنند و اگر اگر گلومرولونفیت این عفونت ضروری است و در موارد مربوط به بیماری ها ، ضروری است. خود ایمنیداروهای سرکوب کننده ایمنی می توانند مؤثر باشند و فشار خون و کنترل دیابت نقش مهمی در جلوگیری از پیشرفت بیماری دارد.
گلومرولونفیت یک بیماری جدی اما قابل کنترل
صالبی گلومرولونفیت بسته به شدت بیماری و علت آن ، برخی از بیماران فقط به داروهای کنترل فشار خون احتیاج دارند و التهاب را کاهش می دهند ، در حالی که برخی دیگر ممکن است به دیالیز یا حتی پیوند کلیه نیاز داشته باشند ، و علاوه بر درمان پزشکی ، اصلاح شیوه زندگی ، رژیم غذایی کافی و مصرف نمک کم ، به کنترل بیماری و جلوگیری از آسیب بیشتر کلیوی کمک می کند.
وی با جلوگیری از پیشگیری گفت گلومرولونفیت وی گفت ، از جمله حفظ شیوه زندگی سالم ، مدیریت بیماریهای مزمن و جلوگیری از عوامل خطر مانند دخانیات و مواد مخدر ، شناسایی زودرس علائم و مراجعه به پزشک می تواند از مشکلات جدی تر جلوگیری کند و با افزایش آگاهی از این بیماری ، بیماران می توانند برای حفظ سلامت کلیه خود و کاهش خطر نارسایی کلیوی اقدامات لازم را انجام دهند.
هیئت جراحی تخصصی کلیه و اداری و ناباروری ، با اشاره به این موضوع گلومرولونفیت یک بیماری جدی اما قابل کنترل ، افزود: تشخیص زودهنگام ، مشاوره پزشکی و نظارت مداوم بر کلیه ها ، می تواند از عواقب خطرناک آن جلوگیری کند ، و اطلاع رسانی در مورد بیماری و راه های مقابله با آن می تواند تأثیر زیادی در ارتقاء سلامت عمومی داشته باشد.
علم تشخیص گلومرولونفیت شامل آزمایش خون و ادرار ، میزان پروتئین و کراتین و در بعضی موارد ، نمونه گیری کلیه است و پزشکان می توانند شدت بیماری را با استفاده از این روشها ارزیابی کنند و درمان مناسب را پیشنهاد کنند و ممکن است از تصویربرداری پزشکی نیز برای بررسی وضعیت کلیه ها استفاده شود.
یک رژیم غذایی خوب می تواند به کنترل بیماری و مصرف نمک کم ، کاهش پروتئین حیوانی و افزایش مصرف میوه و سبزیجات کمک کند ، همچنین نوشیدن آب کافی و جلوگیری از غذاهای فرآوری شده می تواند به کاهش فشار کلیه کمک کند و ممکن است برخی از بیماران نیاز به محدود کردن پتاسیم و مصرف فسفر داشته باشند.
درمان این بیماری به علت اصلی آن بستگی دارد. در بعضی موارد ، کنترل بیماریهای اساسی مانند دیابت و فشار خون بالا می تواند به بهبود عملکرد کلیه کمک کند و در موارد شدید ، دیالیز یا پیوند کلیه ممکن است ضروری باشد ، درمان های دارویی همچنین می توانند به کاهش التهاب و کنترل علائم کمک کنند ، اما برای همه بیماران درمان قطعی وجود ندارد.