به گزارش خبرگزاری مهر، علیرضا استغامی افزود: در کشور ما دو نوع دارو در اختیار بیماران قرار می گیرد. داروهای اصلی برند خارجی و داروهای تولید داخل که در داخل کشور فرموله می شوند.
این فوق تخصص غدد و متابولیسم ادامه داد: برای داروهای برند خارجی، نوسانات ارزی و محدودیت اعتبار ارزی چالش اصلی است. زمانی که ارز کافی برای واردات تخصیص داده نشود، مقدار داروی وارداتی کاهش می یابد و دسترسی بیماران با مشکل مواجه می شود.
رئیس هیئت مدیره انجمن دیابت گابریک اعتقاد بر این است که در مورد داروهای داخلی، کمبود نقدینگی در شرکت‌های دارویی باعث می‌شود تولیدکنندگان نتوانند مواد اولیه را به مقدار کافی تامین کنند. البته شرکت های بزرگ داروسازی معمولا کمتر تحت تاثیر این محدودیت ها قرار می گیرند، اما در مجموع این مشکلات می تواند تولید و توزیع دارو را تحت الشعاع قرار دهد و در نتیجه دسترسی بیماران به داروهای حیاتی محدود شود.
وی با اشاره به تاثیر این مشکلات بر روی بیماران تاکید کرد: بیماران معمولا به برند خاصی از دارو عادت می کنند و تغییر آن برایشان سخت است. اگر برند خاصی که سال ها از آن استفاده کرده اند در دسترس نباشد، ممکن است با مشکلات جسمی و روانی مواجه شوند. به عنوان مثال، در درمان دیابت، انسولین یک داروی حیاتی است که بیماران باید به طور مداوم آن را مصرف کنند. اگر دارویی که سال‌ها استفاده کرده‌اند دیگر در دسترس نباشد، حتی اگر مشابه داخلی با کیفیت بالا در دسترس باشد، ممکن است بیمار به دلایل روانی یا فیزیکی نتواند به آن اعتماد کند یا آن را تحمل کند.
تسگامی ادامه داد: این چالش ها امنیت روانی بیمار و خانواده او را کاهش می دهد. همچنین هر گونه مشکل جسمی یا قند خون بالا را به تغییر دارو نسبت می دهند، حتی اگر علت دیگری داشته باشد. به همین دلیل دسترسی پایدار به داروهای مناسب و شناخته شده برای بیماران از اهمیت حیاتی برخوردار است.
وی به اهمیت همکاری بین تولیدکنندگان داخلی، انجمن های دیابت و دولت اشاره کرد و افزود: این موضوع نیازمند همکاری و تعامل چند جانبه است. انجمن های دیابت و سازمان های مردم نهاد به عنوان نمایندگان بیماران، مشکلات و نیازهای آنان را دسته بندی و به نهادهای دولتی منتقل می کنند. از طرفی شرکت های داروسازی با ارتباط با این انجمن ها و دریافت بازخورد از بیماران می توانند نیازهای واقعی را بهتر درک کنند و کیفیت محصولات خود را ارتقا دهند. در کنار آن دولت باید با تخصیص منابع کافی و رفع موانع تولید به شرکت های تولیدی کمک کند و از معرفی به موقع داروهای جدید حمایت کند. این همکاری ها می تواند دسترسی بیماران را به درمان های جدید تسهیل کند و بیماران را در زمان مناسب از مزایای درمان های مدرن بهره مند کند.
تسگامی افزود: درمان های دیابت به طور مداوم در حال بهبود و بهبود است. ورود به موقع این درمان ها به کشور حیاتی است، زیرا تاخیر در عرضه داروهای جدید، بیماران را از مزایای آنها محروم می کند. سازمان‌های مرتبط، انجمن‌های علمی و نهادهای دولتی باید برای تهیه این داروها در زمان مناسب تلاش کنند. همچنین بیمه‌گران باید منابع خود را به سمت اولویت‌های اساسی و بیماری‌های شایع‌تر هدایت کنند تا بتوانند هزینه‌های درمان‌های مدرن را پوشش دهند.
