به گفته خبرنگار اجتماعی خبرگزاری Tasnim ، تمام تصاویر “زاهرا بارزگر” گویا از قلب یک رودیما بیرون آمده بودند. از سه ساله او تا تابوت کوچک خود که آنقدر سبک و کوچک بود که نیازی به مردان برای حمل آن نبود ، و فقط یک آغوش برای حمل آن کافی بود.
زاهرا همان کودکی است که فیلم شیرینی کودکانه اش در فضای مجازی پیچیده شده است ، و دیگر امکان پذیر نیست که کسی ایرانی باشد و “ای ایران ، مرز …” و “ای میر میر و علمدر …” را بشنود.
همان کودکی که تابوت کوچکش سرانجام به تابوت فرماندهان شهدا آمد و همه گفتند: “دختر سه ساله هنوز روی شانه دانشمندان است.”
اما این تنها نیمی از عزاداری این داستان است. زهرا دختر دکتر مرزی عسکاری بود. متخصص دانشگاه علوم پزشکی تهران ، مادری برای ده ها نوزاد که او را نمی شناختند ، اما زندگی آنها در دست او بود. دکتر مرزی عسکاری به همراه دختر سه ساله خود زهرا ، خانه ای که قرار بود چند ساعت برای ملاقات و استراحت به خانه والدینش رفته بود ، به خانه والدینش رفته بود ، اما سکوت وی با حمله وحشیانه رژیم صهیونیستی دنبال شد.
دکتر منصور عسکری ، پدر مرزی ، یک دانشمند هسته ای بود که با فعالیت های علمی و آموزشی خود در زمینه فن آوری های مسالمت آمیز هسته ای ، به پیشرفت کشور کمک کرد ، اما خشونت و ظلم و ستم صهیونیستی از این فعالیت ها و پیشرفت های صلح آمیز زنده نماند. دکتر منصور عسکری و همسرش ، ماسومه یوسفی ، دخترش ، دکتر مارزیله عسکری و نوه سه ساله اش زهرا بارزگر ، در حمله رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند. یعنی سه نسل از یک خانواده دانش قربانی تجاوز صریح رژیم صهیونیستی به خانه های مسکونی شدند.
مرزی عسکری نه یک سیاستمدار و نه چهره نظامی بود ، او فقط یک پزشک ، یک زن ، یک مادر بود که دستانش روی نوزادان زندگی می کرد و قربانی وحشیگری رژیم جنایی شد که برای زندگی و آرامش کودکان نیز جنگید.
یک شب و یک دایره را می پرسد تا یکی از هزار نفر را به من بگوید
“او یک شب و یک دایره را می خواهد تا یکی از هزار نفر را به من بگوید.” آقای بارزگر ، که اکنون در عزاداری همسر جوان خود Marzieh و دختر سه ساله اش در نشسته است ، صحبت های خود را در مورد دکتر Marzieh Askari آغاز می کند و ادامه می دهد: “Marzieh یک انسان پاک بود. این داروی نجیب بود که او به طور واقعی و واقعی بود. خانه ما پر از کتابهای زندگی نامه های او بود.
مرزی نیز عهد کرد که بیمار خود را بهبود بخشد
“خواهرم تمام ابعاد وجود خود را رشد داده بود و یک بعدی نبوده است ؛ این اولین دعای بود ، به نیازمندان کمک می کرد ، او برای بیماران خود دلسوزی زیادی داشت. هر بار که ما با هم صحبت می کردیم ، او برای بچه های بیمار که در حال تماشای بود ، ناراحت می شد ، گاهی اوقات او را متوقف می کرد تا در کنار تلاش های خود را برای درمان خود متوقف کند. به سر بیماران خود بیاید و از نوزادان مراقبت کنید. “
“وقتی او تخصص خود را گرفت ، ما به او می گفتیم که شما تمام زندگی خود را در درس و کتاب دارید ، مدتی زندگی کنید!” اما او گفت من دوست دارم بیشتر بخوانم و یاد بگیرم. تخصص کودک بسیار دشوار بود ، اما مرزی با عشق زیادی تحصیل کرد. “زیرا او دوست داشت نوزادان را درمان کند.”
وقتی خدا نمی خواست زاهرا سه ساله باشد بدون یک مادر بزرگ
آدلی ، یک پرستار ویژه نوزادان در بیمارستان کودکان بحرامی و همکاران دکتر مارزیه عسکری ، خاطره ای عجیب از تولد زرا صحبت می کند. او می گوید: “من خاطره ای از دکتر عسکری شنیده ام که او به من گفت که در زمان زایمان بسیار بد است و به احیای قلب و ریه احتیاج دارد.” او گفت که با CPR به زندگی بازگشت. حالا که او به همراه دختر سه ساله خود به شهادت رسیده است ، فکر می کنم آرزوی خدا این بود که در آن زمان به زندگی برگردد تا سه سال Zohra در این زندگی کوتاه و بدون مادر نباشد. سرانجام او به همراه مادرش به آسمان رفت. ”
محمودی ، یک پرستار خاص نوزاد ، یکی دیگر از همکاران است. تمام تصویر درباره پزشک این شهید می گوید: “دکتر عسکری بسیار مسئول و محبوب بود و هر زمان که نیاز به حضور داشت ، حضور بالینی داشت.” من یک بار دیدم که او از صبح تا ظهر یک لحظه کار را ترک نکرده است و با لب های خشک بالای بیماران ، از او پرسیدم که اصلاً صبحانه دارید؟ او گفت نه ، من به زور او را گرفتم و یک لیوان چای برای او گرفتم. “پزشک همیشه بیماران خود را در اولویت قرار داده است.”
اکنون ، دکتر عسکری ، که سالها با پوشش پزشکی سفید به بیماران زندگی می کند ، در لباس سفید نیست ، بلکه با لباس سفید است. با حمله وحشیانه دشمن صهیونیستی ، نه تنها بدن او ، بلکه آرامشی که روزی به کوچکترین بیماران این سرزمین داده شد.
پایان پیام/
