سلامت جو به نقل از مدیسین نت، محققان گزارش دادند سالمندانی که در مکان هایی با بالاترین میزان تری کلرواتیلن در هوا زندگی می کنند، 10 درصد بیشتر از سالمندانی که در مناطقی با کمترین میزان تری کلرواتیلن زندگی می کنند، در معرض خطر ابتلا به پارکینسون هستند.
علاوه بر این، محققان دریافتند که خطر ابتلا به پارکینسون برای افرادی که در فاصله یک تا پنج مایلی گیاه اورگان که از این ماده شیمیایی استفاده می‌کردند، چهار برابر افزایش می‌یابد.
بریتانی کریزانوفسکی، محقق ارشد، استادیار موسسه عصبی بارو در فینیکس، گفت: قرار گرفتن در معرض طولانی مدت در فضای باز با تری کلرواتیلن با افزایش اندک اما قابل اندازه گیری در خطر ابتلا به بیماری پارکینسون همراه بود.
او در یک انتشار خبری گفت: «این یافته‌ها به شواهد فزاینده‌ای اضافه می‌کنند که قرار گرفتن در معرض محیطی ممکن است در بیماری پارکینسون نقش داشته باشد.
به گفته موسسه ملی سرطان، تری کلرواتیلن (TCE) به عنوان عامل سرطان کلیه شناخته شده است و مطالعات این ماده شیمیایی را با سرطان های خون و سرطان کبد مرتبط می دانند.
محققان خاطرنشان کردند که این ماده یک آلاینده محیطی پایدار در هوا، آب و خاک است.
در سال 2024، آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) ممنوعیت استفاده از این ماده شیمیایی را برای تمام مصارف مصرفی و تجاری صادر کرد که قرار بود از سال 2025 آغاز شود. اما، این ممنوعیت در انتظار یک چالش قانونی متوقف شد و این ماده شیمیایی هنوز در حال استفاده است.
برای مطالعه جدید، محققان از داده‌ها برای شناسایی سالمندان بالای 67 سال که بین سال‌های 2016 تا 2018 مبتلا به پارکینسون تشخیص داده شده بودند، استفاده کردند و هر شرکت‌کننده را با پنج سالمند دیگر که این بیماری را نداشتند مقایسه کردند.
طبق گفته کلینیک کلیولند، پارکینسون زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های مغزی که انتقال‌دهنده عصبی دوپامین را تولید می‌کنند، می‌میرند یا دچار نقص می‌شوند. هنگامی که این اتفاق می افتد، افراد مشکلات حرکتی را تجربه می کنند که شامل لرزش، سفتی، و مشکلات تعادل و هماهنگی است.
به گفته محققان، در مجموع، این مطالعه شامل نزدیک به 222000 فرد مبتلا به پارکینسون و بیش از 1.1 میلیون نفر بدون این بیماری بود.
محققان با استفاده از کدهای پستی و داده های EPA، قرار گرفتن همه افراد در معرض غلظت TCE در فضای باز را در دو سال قبل از تشخیص، ترسیم کردند.
پس از کنترل سایر عوامل خطر این اختلال، محققان به این نتیجه رسیدند که افرادی که در معرض بالاترین سطوح TCE قرار دارند، پس از کنترل سایر عوامل خطر این اختلال، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پارکینسون هستند.
کریزانوفسکی گفت: «در حالی که افزایش خطر کم بود، تعداد زیادی از افراد در معرض TCE در محیط به این معنی است که تأثیر بالقوه آن بر سلامت عمومی می تواند قابل توجه باشد.
