دو عامل پنهان در تأخیر در گفتار کودک – آژانس خبری مهر | اخبار ایرانی و جهانی
هادی تورابی ، یک آسیب شناس گفتار و زبان ، به اهمیت آگاهی خانواده ها از مراحل طبیعی رشد زبان در کودکان اشاره کرد و گفت: “کودکان معمولاً با تولید صداها و مهاجرت به نام Babyling وارد زبان رشد زبانی می شوند.” آنها در سن یک سالگی کلمات اول را می گویند و در سن 6 سالگی باید بتوانند دو کلمه بسازند. همچنین انتظار می رود که آنها تا دو سالگی به حدود 2 کلمه برسند. هرگونه تأخیر ملموس در این مسیر باید توسط آسیب شناس گفتار و زبان مورد بررسی قرار گیرد.
وی از عوامل محیطی به عنوان یکی از دلایل اصلی تأخیر در گفتار استفاده کرد و افزود که اختلالات شنوایی ، اختلالات رشد ، سندرم ژنتیکی و اوتیسم از دیگر دلایل مؤثر است که می تواند رابطه کودک با محیط را کاهش داده و بر رشد زبانی وی تأثیر بگذارد.
Torabi در مورد اختلال لکنت توضیح داد: لکنت یک اختلال چند عاملی (چند عاملی) است و بیشتر درمان آن یک علامت است. به معنای تمرکز بر کاهش علائم به جای حذف کامل علت. افراد مبتلا به لکنت زبان می توانند با درمان مناسب به یک گفتار صاف برسند.
وی دلایل لکنت زبان را در چهار دسته اصلی ، دلایل ژنتیکی و ذاتی ، عوامل رشد مانند رشد شناختی و زبانی ، عوامل محیطی مانند استرس ، اختلافات خانوادگی یا وقایع ناگهانی و موضوعات یادگیری که به تثبیت علائم کمک می کند ، توصیف کرد.
Torabi افزود: لکنت زبان همچنین می تواند ناشی از وقایعی مانند سیل ، زمین لرزه یا آسیب مغزی باشد. نوع متداول رشد است که معمولاً بین سنین 2 تا 5 ظاهر می شود و نیاز به مداخله اولیه دارد.
وی هشدار داد: استفاده بیش از حد از تلفن های همراه و قرص یکی از عوامل مؤثر بر رشد گفتار است. کودکان زیر 6 سال نباید در معرض صفحه قرار بگیرند و استفاده از این ابزارها در سن 3 تا 5 سالگی باید کمتر از یک ساعت در روز باشد.
Torabi توصیه های عملی والدین را بیان کرد: واژگان کودک را تکمیل نکنید ، در عوض صحبت نکنید ، کودک را وادار نکنید که صحبت کند ، گفتار خود را کند کند و از جملات آسانتر و قابل درک تر استفاده کند.
والدین از علائم گفتار و لکنت آگاه هستند
در پایان ، Torabi خاطرنشان كرد: تشخیص به موقع و درمان زودهنگام اختلالات گفتار تأثیر زیادی در بهبود روابط كودك با محیط زیست و كاهش آسیب های آینده دارد. والدین باید از علائم گفتار و لکنت آگاه باشند.
