دندان های شش ساله؛ دندان های مهم اما فراموش شده در کودکان – خبرگزاری مهر ایران و جهان
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از و به نظر می رسیدنیلگون پاسدار، مدیر گروه دندانپزشکی اطفال و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل، بر لزوم مراقبت منظم از دهان و دندان در کودکان دبستانی تاکید کرد و اظهار داشت: معاینات دوره ای دندانپزشکی نه تنها برای تشخیص زودهنگام پوسیدگی مهم است، بلکه می تواند به شناسایی اختلالات رویشی و مشکلات اسکلتی و فکی نیز کمک کند.
وی با اشاره به اهمیت دندان های آسیاب اول دائمی یا شش ساله افزود: این دندان ها بدون افتادن دندان های شیری و در انتهای قوس فک رشد می کنند. متاسفانه بسیاری از والدین متوجه حضور آن ها نمی شوند و زمانی که پوسیدگی پیشرفت کرده و حتی عصب دندان را درگیر کرده است به دندانپزشک مراجعه می کنند.
پاسدار یکی از موثرترین اقدامات پیشگیرانه را فیشور سیل دندان های شش ساله دانست و تصریح کرد: با پرکردن شیارهای سطح این دندان ها پس از رویش، می توان از نفوذ غذا و باکتری به عمق شیارها جلوگیری کرد و احتمال پوسیدگی را تا حد زیادی کاهش داد.
این متخصص دندانپزشکی کودکان با بیان اینکه مراقبت از دندان در سنین دبستان باید زیر نظر مستقیم والدین انجام شود، گفت: کودکان باید حداقل روزی دو بار با خمیر دندان استاندارد حاوی فلوراید و یک بار با نخ دندان تمیز کنند. با توجه به اینکه مهارت های حرکتی ظریف و کنترل عضلات در این سن کامل نیست، نقش والدین در نظارت بر نحوه مسواک زدن کودکان بسیار مهم است.
وی با اشاره به نقش تغذیه در سلامت دهان و دندان افزود: مصرف تنقلات شیرین و چسبناک به ویژه در مدرسه یکی از عوامل اصلی پوسیدگی دندان است. والدین باید میان وعده های شیرین را با تنقلات سالم تری مانند میوه، آجیل و تنقلات خانگی جایگزین کنند.
دکتر پاسدار با تاکید بر نقش فلوراید در پیشگیری از پوسیدگی گفت: با وجود برخی تبلیغات منفی در فضای مجازی، همچنان در متون علمی فلوراید به عنوان ماده ای موثر در استحکام مینای دندان و پیشگیری از پوسیدگی توصیه می شود. برای استفاده از فواید آن، فلورایدتراپی موضعی برای کودکان هر شش ماه یکبار انجام دهید.
این دندانپزشک در پایان ابراز امیدواری کرد با آموزش و مراقبت صحیح در مدارس و خانواده ها شاهد کاهش چشمگیر پوسیدگی دندان در کودکان باشیم و افزود: بهداشت دهان و دندان از دوران کودکی شروع می شود و بی توجهی به آن می تواند سلامت عمومی فرد را در بزرگسالی به خطر بیندازد.
