این مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به دیابت که از این داروها استفاده می کنند، در مقایسه با افرادی که نوع دیگری از داروهای دیابت مصرف می کنند، 20 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به نوعی لخته خون به نام ترومبوآمبولی وریدی (VTE) هستند.
دکتر رشید پاتل، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: «از دیدگاه بهداشت عمومی، با توجه به شیوع مصرف مواد مخدر GLP-1، پتانسیلی وجود دارد که ببینیم آیا بار کلی VTE می‌تواند در سطح ملی یا جمعیتی کاهش یابد یا خیر. “به نظر می رسد خطر VTE به طور پیوسته در حال افزایش است.”
همانطور که محققان توضیح دادند، VTE ها لخته های شایع و خطرناکی هستند که در رگ ها تشکیل می شوند. دو نوع شناخته شده VTE عبارتند از آمبولی ریه، که در آن لخته ها به ریه ها می روند و ترومبوز ورید عمقی (DVTs)، که در آن لخته ها اغلب در پاها ایجاد می شوند.
هر نوع VTE در صورت عدم درمان می تواند منجر به بستری شدن در بیمارستان و مرگ شود.
محققان بیش از 558000 آمریکایی را که در پایگاه داده مراقبت های بهداشتی بزرگ ثبت نام کرده بودند به دو گروه تقریباً 279000 نفری تقسیم کردند: کسانی که از داروی GLP-1 برای کمک به کنترل دیابت خود استفاده می کردند و کسانی که از نوع قدیمی تر دارو استفاده می کردند. آنها از دیابت به نام DPP4i استفاده کردند. برخلاف داروهای GLP-1، DPP4 باعث کاهش وزن نمی شود.
در یک سال، به طور متوسط 6.5 نفر از هر 1000 بیمار، لخته VTE را در میان گروهی که داروی GLP-1 مصرف می کردند، تجربه کردند، در حالی که 6.5 نفر از هر 1000 بیمار از نوع دیگر داروی دیابت استفاده می کردند. 7.9 نفر در هر 1000 نفر بود.
پاتل و همکارانش خاطرنشان کردند که این دارو خطر لخته شدن خون را تا 20 درصد کاهش می دهد. کاهش خطر برای هر دو آمبولی ریه و DVT مشاهده شد.
به گفته محققان، اهمیتی نداشت که بیمار قبل از مصرف GLP-1 چاق بود یا نه – مزایای آن از نظر خطر لخته شدن خون مشابه بود. بنابراین، مشخص نیست مکانیسم GLP-1 در کاهش خطر لخته شدن خون چیست: کاهش وزن یا مکانیسم دیگری.
پاتل گفت: ما به مطالعات بیشتری برای تعیین مکانیسم بالقوه، چه از طریق کاهش وزن و چه از طریق روش های دیگر نیاز داریم.
