خطر ابتلا به بیماری های قلبی چگونه افزایش می یابد – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

سلامت جو به نقل از مدیسون محققان دریافتند که به ازای هر 1 درصد افزایش در رسوبات چربی در عضلات، 7 درصد افزایش خطر مرگ وجود دارد. ناشی از حمله قلبی یا نارسایی قلبی داشته باشید.

به گفته محققان، حتی افراد با BMI سالم نیز می توانند این رسوبات چربی پنهان را در عضلات خود داشته باشند. (BMI یک شاخص توده بدنی است که تخمینی از چربی بدن است بر اساس قد و وزن.)

در واقع، نتایج نشان داد که خطر قلبی مرتبط با عضله چرب مستقل از BMI و سایر عوامل خطر شناخته شده قلبی است.

دکتر ویویانی تاکوتی، محقق ارشد و مدیر آزمایشگاه استرس قلبی در بیمارستان زنان و بریگام “دانستن اینکه چربی بین عضلانی خطر بیماری قلبی را افزایش می دهد، راه دیگری برای شناسایی افرادی است که در معرض خطر بالای مشکلات قلبی هستند، بدون اینکه توجه شاخص توده بدنی را برای ما فراهم می کند.

برای این مطالعه، محققان اسکن تصویربرداری را روی تقریباً 670 بیمار بستری در بیمارستان انجام دادند بریگام و زنان از نظر درد قفسه سینه یا تنگی نفس ارزیابی شد.

برای ارزیابی عملکرد قلب بیماران از ج تی اسکن استفاده شد. این اسکن کنید او همچنین میزان و محل چربی و ماهیچه را در تنه آنها اندازه گیری کرد.

تیم تحقیقاتی از اندازه گیری به نام «نسبت ماهیچه به چربی» برای تعیین استفاده کردند مقدار آنها مقدار چربی پنهان را در عضلات هر بیمار ایجاد کردند.

تاکوتی گفت: چربی بین عضلانی را می توان در بیشتر ماهیچه های بدن یافت، اما میزان چربی از فردی به فرد دیگر می تواند بسیار متفاوت باشد.

سپس بیماران به مدت 6 سال تحت نظر قرار گرفتند تا ببینند آیا آنها فوت کرده اند یا به دلیل حمله قلبی یا نارسایی قلبی در بیمارستان بستری شده اند.

مشخص شد افرادی که چربی بیشتری در ماهیچه های خود دارند، بیشتر در معرض آسیب به رگ های خونی کوچکی هستند که خون را به قلب می رسانند، وضعیتی به نام اختلال عملکرد عروقی. تاجدار.

به گفته محققان، خطر یک تست به اختلال عملکرد عروقی تاجدار به ازای هر 1 درصد افزایش نسبت عضله بدون چربی، 2 درصد افزایش می یابد.

نتایج نشان داد که افراد دارای سطوح بالایی از عضلات بدون چربی و شواهدی از اختلال عملکرد عروقی بودند تاجدار آنها در خطر مرگ، حمله قلبی و نارسایی قلبی قرار داشتند.

از سوی دیگر، افرادی که دارای مقادیر بیشتری عضله بدون چربی بودند، خطر کمتری داشتند و چربی ذخیره شده در زیر پوست این خطر را افزایش نمی داد.

تاکوتی گفت: در مقایسه با چربی زیر جلدی، چربی ذخیره شده در عضله ممکن است منجر به التهاب و تغییر متابولیسم گلوکز شود که منجر به مقاومت به انسولین و سندرم متابولیک شود.

تاکوتی افزود: «به نوبه خود، این بیماری‌های مزمن می‌توانند به رگ‌های خونی، از جمله آنهایی که خونرسانی به قلب می‌کنند، و خود عضله قلب آسیب بزنند.»

به گفته محققان، نتایج نشان می دهد که معیارهایی مانند BMI یا اندازه دور دور کمر برای ارزیابی دقیق خطر بیماری قلبی در همه افراد کافی نیست.

تاکوتی گفت: متأسفانه هنوز مشخص نیست که چگونه می توان خطر قلبی را برای افراد دارای توده عضلانی بدون چربی کاهش داد.