به گزارش خبرآنلاین، البته آنها محدودیت زمانی داشتند و نمی توانستند سایر بیماری ها مانند سرطان را درمان کنند. با این حال، نتایج یک مطالعه جدید می گوید که آنها ممکن است در این زمینه تلاش کرده باشند.
یورو نیوز در خبری نوشت: یک تیم بین المللی از محققان دو جمجمه انسان مصری را که هر کدام هزاران سال قدمت دارند بررسی کردند.
تاتیانا توندینی، محقق دانشگاه توبینگن در آلمان و نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: «اگرچه مصریان باستان می‌توانستند با شکستگی‌های پیچیده جمجمه دست و پنجه نرم کنند، سرطان همچنان یک مرز در دانش پزشکی بود.
توندینی افزود: می خواستیم با نقش سرطان در گذشته، شیوع این بیماری در دوران باستان و نحوه تعامل جوامع باستانی با این بیماری آشنا شویم. بنابراین برای این کار دو جمجمه را که در مجموعه دانشگاه کمبریج نگهداری می شد مورد بررسی قرار دادیم. »
به گفته محققان، یکی از جمجمه ها مربوط به 2687-2345 قبل از میلاد مسیح و متعلق به مردی 30-35 ساله و جمجمه دیگر مربوط به سال های 663-343 قبل از میلاد و متعلق به زنی بالای 50 سال است.
پروفسور ادگارد کاماروس، دیرینه شناس در دانشگاه سانتیاگو د کامپوستلا در اسپانیا و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: “یافته جدید شواهد منحصر به فردی است که نشان می دهد چگونه پزشکی مصر باستان برای مبارزه یا تشخیص سرطان بیش از 4000 مورد تلاش کرده است. سال‌ها پیش این یک دیدگاه جدید و شگفت‌انگیز در مورد درک ما از تاریخ پزشکی است.
روی جمجمه مرد، مشاهدات میکروسکوپی یک ضایعه بزرگ با تخریب بافت بیش از حد را نشان داد، وضعیتی که به عنوان “نئوپلاسم” شناخته می شود. علاوه بر این، حدود 30 ضایعه متاستاز کوچک و گرد در سرتاسر جمجمه پراکنده بود.
چیزی که محققان را متحیر کرد، کشف برش هایی در اطراف ضایعات بود که احتمالاً با یک جسم تیز مانند ابزار فلزی ایجاد شده بود. دکتر توندینی می گوید: «وقتی برای اولین بار برش ها را زیر میکروسکوپ دیدیم، نمی توانستیم چیزی را که در مقابلمان بود باور کنیم.
پروفسور آلبرت ایسیدرو، جراح سرطان در بیمارستان دانشگاه ساگرات کور در بارسلونا، می‌گوید: «به نظر می‌رسد مصریان باستان نوعی عمل جراحی مرتبط با وجود سلول‌های سرطانی انجام می‌دادند. این ثابت می‌کند که پزشکی مصر باستان در حال انجام درمان‌های تجربی بوده است یا اکتشافات پزشکی مرتبط با سرطان.
جمجمه متعلق به زن نیز ضایعه بزرگی را نشان می دهد که با یک تومور سرطانی سازگار است که منجر به تخریب استخوان شده است.
در این جمجمه دو ضایعه ترومایی بهبود یافته نیز وجود دارد. به نظر می رسد یکی از آنها با یک سلاح تیز مورد اصابت قرار گرفته باشد، اما بهبودی آنها می تواند به این معنی باشد که فرد به طور بالقوه نوعی درمان را دریافت کرده و در نتیجه زنده مانده است.
دکتر کاماروس می گوید: «این مطالعه به تغییر دیدگاه ما کمک می کند و پایه ای دلگرم کننده برای تحقیقات آینده در دیرینه شناسی فراهم می کند. با این حال، مطالعات بیشتری برای کشف نحوه برخورد جوامع باستانی با سرطان مورد نیاز است.
۲۳۳۲۱۷
منبع:خبرآنلاین
