برنامه پزشکی خانواده و سیستم ارجاع یک برنامه موفق در کشورهایی است که با مشاهده سیستم های بهداشتی در جهان اجرا شده اند. ما می دانیم که هر کشوری که برنامه پزشکی خانواده را اجرا کرده است ، توانسته است خدمات درمانی را به مردم خود ارائه دهد و هزینه ها را کاهش دهد.
پزشکی خانواده یک استراتژی جهانی است که برای حل مشکلات بهداشتی برای تبدیل سیستم درمانی به یک سیستم بهداشتی و بهداشتی برای منجر به عدالت بهداشتی تعریف شده است. در حقیقت ، پزشکی خانواده قصد دارد با سلطنت یک ارتش واحد و کاهش سردرگمی بیماران و کار مجدد ، اقتصاد بهداشت را اصلاح کند. در برنامه پزشکی خانواده ، مراقبت های بهداشتی مورد توجه فعالیتهای تعریف شده پزشک است و هدف کلی حفظ و ترویج سلامت جامعه و ارائه خدمات درمانی بدون توجه به سن ، جنس ، نژاد ، قومیت و غیره است.
براساس این مدل بود که ما همچنین تصمیم گرفتیم برنامه پزشکی خانواده را در کشور خود پیاده سازی کنیم. به طوری که شروع کننده این برنامه از دهه 1980 خورده شده است ، اما بعد از 5 سال ، ما هنوز در مرحله آزمایشی برنامه هستیم.
در همین حال ، دیروز ، در هفته اول بهداشت ، Alireza Raisi ، معاون وزیر بهداشت ، ادعا کرد که “ناعادلانه است که بگوییم برنامه پزشک خانواده شکست خورده است ، زیرا هنوز در واقع برای قضاوت در مورد موفقیت یا عدم موفقیت آن اجرا نشده است.”
معاون وزیر بهداشت نکته روشنی دارد و سالها پس از سالها پس از درج آن در سیاست های وزارت بهداشت اجرا نشده است ، اما ما هنوز نتوانسته ایم آن را اجرا کنیم.
شروع یک برنامه بهداشتی
پیش نویس برنامه “پزشکان خانواده و ارجاع” برای سالهای 1-8 در وزارت بهداشت تکامل یافت و نسخه نهایی آن توسط مرکز ملی اصلاحات بهداشت و درمان وزارت بهداشت ، با همکاری واحد اصلاحات بهداشت ملی وزارت بهداشت ، پس از سیستم بهداشت و درمان شهرستان BAM و سیستم بهداشت و درمان شهرستان BAM در سال اجرا شد.
ماده 4 قانون برنامه توسعه چهارم (1-4) اظهار داشت: “به منظور ارتقاء عدالت توزیع در دسترسی عادلانه به خدمات درمانی و کاهش سهم خانواده های کم درآمد و آسیب پذیر از هزینه های بهداشتی و پزشکی آنها ، توزیع منابع و مراکز درمانی باید به یک درصد از هزینه های بهداشت کاهش یابد.”
بر این اساس ، بند B و C و ماده 4 قانون برنامه توسعه چهارم نیاز به شورای عالی بیمه درمانی دارد تا پایان برنامه چهارم ، ترتیبات لازم برای ایجاد بیمه درمانی را با تمرکز “سیستم پزشکی خانواده و سیستم ارجاع” و گسترش عدالت به نفع خدمات درمانی ، خدمات بیمه درمانی اساسی فراهم می کند.
بر این اساس ، در بند شماره 2 قانون بودجه دولت ، منابع مالی لازم و برنامه پزشک خانواده و بیمه روستایی در مناطق روستایی-نومادمی و شهرهای کمتر از 6000 نفر برای دستیابی به پوشش بهداشت عمومی اجرا می شود.
برنامه پزشک خانواده شهری در 5 استان در سیستان و بلوچستان ، خوزستان و چاهرماهال وا باختیاری تأسیس شد ، بر اساس نسخه ای از 2 ، و نتایج این پروژه آزمایشی به طور رسمی منتشر نشده است. اجرای آزمایشی برنامه پزشک سازمان تأمین اجتماعی در سال 2008 در گیلان آغاز شد و پس از شش ماه به دلیل کار برنامه پزشک خانواده و مخالفت وزارت بهداشت متوقف شد.
نسخه 2 پزشک خانواده و برنامه ارجاع در مناطق شهری ، که توسط وزارت بهداشت و وزارت تعاونی ها ، کار و رفاه اجتماعی تهیه شده است و پس از تصویب شورای عالی بهداشت و امنیت غذایی توسط دولت در سال 2008 رونمایی شد. اگرچه استقرار نسخه 2 به طور رسمی در سه استان فارس ، مازندران و سیستان و بلوچستان اعلام شد و اجرای آن در دانشگاه علوم پزشکی تهران و شهید بهشت ارائه شد ، اما در پایان تنها دو استان فارس و مازندران به دلیل اجرای کامل آن پاییزان بودند.
با تغییر وزیر بهداشت در ژانویه ، نسخه 2 مجدداً مورد بازنگری قرار گرفت و دو استان سیستان و بلوچستان ، آذربایجان شرقی ، آذربایجان غربی ، اردبیل ، خوزستان ، یزد ، قزوین و خراسان برای این برنامه در نظر گرفته شدند ، که توسط پایان دولت TENTH کاربردی نبود. پس از یازدهمین دولت فعالیت خود را آغاز کرد ، وزارت بهداشت در برنامه رئیس جمهور و وزیر بهداشت در برنامه ارائه شده به مجمع مشورتی اسلامی برای اجرای یک استراتژی پزشک خانواده بود.
الان کجا ایستاده ایم؟
اکنون و بعد از دو دهه گذشته برای شروع برنامه ای به نام پزشکی خانواده و سیستم ارجاع در کشور ، ما هنوز در ابتدای جاده ایستاده ایم و معاون وزیر بهداشت وزارت بهداشت چهاردهمین دولت بیان می کند که این برنامه هنوز آغاز نشده است. اگر نمی خواهیم “شکست” را به عنوان “شکست” در زمینه سلامت تعبیر کنیم ، پس چه باید بگوییم. چرا ، پس از گذشته ، سالها و مصوبات تعریف شده در برنامه های توسعه کشور ، ما هنوز در آغاز راهی هستیم که می دانیم اگر شروع کرده ایم ، اکنون سلامت مردم نمی دید.
