به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ایفدانا، حسین رستگر بر لزوم شفافیت در منشاء مواد اولیه و کنترل دقیق مراحل تولید برای حفظ حلالیت محصولات تاکید کرد و گفت: طعم دهنده ها به اشکال مختلف از مخلوط های ساده گرفته تا ترکیبات مهندسی شده نقش مهمی در ایجاد یا افزایش طعم محصولات دارند.
وی افزود: هر ماده ای باید از نظر منبع، عملکرد و میزان مصرف بررسی شود و برخی از ترکیبات مانند اسید سیتریک که باعث تغییر حس چشایی می شود در گروه افزودنی های مواد غذایی قرار می گیرند و مشمول مقررات جداگانه ای هستند.
رئیس مرکز ملی تحقیقات حلال گفت: طراحی طعم به پارامترهایی مانند حلالیت، پایداری حرارتی، سازگاری با ترکیبات پایه، ماندگاری و حمل و نقل بستگی دارد.
وی تاکید کرد: برای محصولات حلال کنترل منشا مواد اولیه، ترکیبات تخمیری و حلال ها بسیار مهم است و هرگونه عدم قطعیت می تواند بر حلالیت محصول نهایی تاثیر بگذارد.
رستگار چهار اصل اساسی برای ارزیابی حلالیت طعم دهنده ها دارد که شامل کنترل منابع گیاهی و حیوانی، نظارت بر فرآیندهای تخمیر، بررسی مواد افزودنی و مدیریت تجهیزات و محیط تولید برای جلوگیری از آلودگی متقابل می شود. بیان کرد و گفت: سه اصل اول را می توان با شفاف سازی فرمولاسیون رصد کرد اما رعایت اصول مربوط به محیط تولید مستلزم تدوین و اجرای روش های دقیق و قابل ردیابی است.
وی با اشاره به تفاوت استانداردهای مؤسسات گواهی دهنده در کشورهای مختلف، افزود: ارتباط مستمر با تولیدکنندگان و مراکز معتبر صدور گواهی، راه را برای یکپارچگی اطلاعات هموار می کند و امکان تصمیم گیری دقیق در مورد حلال بودن محصولات را فراهم می کند. رعایت این الزامات زنجیره تولید را تا مرحله حمل و نقل کامل کرده و از بروز مشکل در بازار محصولات حلال جلوگیری می کند.
