به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از و به نظر می رسیدمحمدرضا ظفرخندیوی در ابتدای دومین روز از نشست معاونان آموزشی دانشگاه های علوم پزشکی کشور گفت: آموزش پزشکی زیربنای آینده سلامت مردم است و هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی باید مورد توجه قرار گیرد.
وی با بیان اینکه افزایش ظرفیت دانشجویان پزشکی لزوماً منجر به بهبود توزیع خدمات در مناطق کم برخوردار نیست، تصریح کرد: اگر برنامه ریزی بدون در نظر گرفتن شرایط و نیازهای منطقه ای انجام شود، مشکلات پابرجاست. امروزه در برخی استان ها جذب دستیار در رشته هایی مانند هوشبری، فوریت های پزشکی، اطفال و حتی داخلی و زنان به حد لازم نرسیده است.
وزیر بهداشت با تاکید بر لزوم تدوین برنامه‌های اجرایی مشخص و زمان‌بندی شده برای سیاست‌های آموزش و پرورش، گفت: هر سیاست و برنامه‌ای باید پیوست اجرایی دقیقی داشته باشد تا بدانیم در چه زمانی و توسط چه نهادی چه اقداماتی باید انجام شود. نهضت آموزش پزشکی باید به سمت اقدام و حل مشکلات واقعی در حوزه سلامت حرکت کند.
ظفرخندی وی با اشاره به تجربه سال ها فعالیت آموزشی در حوزه جراحی، تصریح کرد: ارزیابی کیفی دستیاران پزشکی تنها به تست های چهارگزینه ای محدود نشود. این آزمایش ها نمی توانند مهارت حرفه ای پزشک را به درستی اندازه گیری کنند. تست های بالینی ساختاریافته مانند OSCE، PMP و ارزیابی های مبتنی بر موردشاخص عادلانه تر و علمی تر برای سنجش توانایی دستیاران هستند.
وی با اشاره به رشد چشمگیر ظرفیت رشته های پزشکی و دندانپزشکی در سال های اخیر گفت: در چهار سال اخیر ظرفیت این رشته ها حدود 100 درصد افزایش یافته است. اکنون باید با نگاهی آینده نگر و منطقه ای برای هماهنگی ظرفیت ها، زیرساخت ها و نیازهای واقعی کشور برنامه ریزی کنیم. حل این چالش ها تنها از طریق گفتگوی دو سویه بین دانشگاه ها و وزارت بهداشت و مشارکت فعال استان ها و نهادهای تصمیم گیر امکان پذیر است.
وزیر بهداشت همچنین بر اهمیت توجه به اخلاق حرفه ای و تعهد اجتماعی در آموزش پزشکی تاکید کرد و گفت: پزشک آینده باید در دوران تحصیل علاوه بر دانش و مهارت، روحیه انساندوستی و تعلق به کشور را نیز بیاموزد. اگر این ارزش ها در طول دوره آموزشی در ذهن و رفتار دانشجو نهادینه نشود، هدف اصلی آموزش پزشکی محقق نخواهد شد.
ظفرخندی وی با اشاره به وضعیت فعلی نظام معاونت پزشکی خاطرنشان کرد: چالش های مربوط به دستیاران با بخشنامه قابل حل نیست. این موضوع مستلزم گفت‌وگوی مستقیم، بررسی دقیق در سطح بیمارستان‌ها و همکاری نزدیک گروه‌های آموزشی است. هر دانشگاهی باید برای بهبود فضای آموزشی برنامه ریزی کند و با آگاهی از شرایط دستیاران از آنها حمایت کند.
وی در پایان تاکید کرد: انتظار داریم هر دانشگاه علوم پزشکی مهمترین موضوعات آموزشی خود را همراه با پیشنهادهای اجرایی ملموس به وزارت بهداشت ارائه کند تا با مشارکت دوجانبه، برنامه عملیاتی و زمان بندی شده برای ارتقای آموزش پزشکی کشور تدوین شود. حرکت آموزش پزشکی باید مبتنی بر هم افزایی، گفت‌وگو و دیدگاه مسئله‌محور باشد.
