این روند با فعال کردن ژنهای پدری و ترشح هورمونهای جفت برای تنظیم متابولیسم مادر و تهیه مواد مغذی بیشتر برای رشد جنین انجام می شود. در این میان ، مادر باید تعادل انرژی خود را حفظ کند تا بدن خود را برای شیردهی و بارداری های آینده علاوه بر تغذیه جنین آماده نگه دارد.
نبرد پنهان مادر و جنین برای دریافت مواد مغذی
دانشمندان دانشگاه کمبریج کشف جدیدی را نشان داده اند که نشان می دهد ژنهای پدری در جنین می توانند بر بدن مادر تأثیر بگذارند تا مواد مغذی بیشتری را به جنین در دوران بارداری منتقل کنند. این یافته نشان می دهد که در رحم ، “درگیری تغذیه ای” جریان دارد. در جایی که جنین از متابولیسم مادر با استفاده از ژنهای چاپ شده برای به حداکثر رساندن رشد آن استفاده می کند. در عین حال ، مادر باید انرژی خود را مدیریت کند تا علاوه بر تأمین نیازهای جنین ، بتواند سلامتی خود را حفظ کند ، از طریق شیردهی بگذرد و برای بارداری های آینده آماده باشد.
این مطالعه نقش اساسی جفت در این فرآیند را برجسته می کند. جفت به عنوان یک مرکز فرماندهی متابولیک عمل می کند و با ترشح هورمونهای جفت ، اولویت غذایی را به رشد جنین اختصاص می دهد. آزمایش های انجام شده بر روی موش های باردار نشان داده اند که سلولهای سیگنال موجود در جفت میزان مواد مغذی منتقل شده به جنین را تحت کنترل ژنهای پدرانه تنظیم می کنند.
پروفسور آماندا اسکا-پاری ، یک محقق اصلی در این مطالعه ، توضیح می دهد که این یافته ها اولین شواهد مستقیم از تأثیر ژنهای پدرانه بر فیزیولوژی مادر برای بهبود تغذیه بارداری و رشد بهینه جنین است.
ژنهای پدری “خودخواه” و “حریص” هستند و این به نفع جنین است!
ژنهای بیمار در دوران بارداری رفتار به ظاهر “خودخواه” و “حرص و آز” دارند ، اما این ویژگی در واقع به نفع رشد و بقای جنین است. یکی از اساتید این مطالعه توضیح می دهد که جنین از یک سیستم کنترل پیچیده استفاده می کند که ژنهای پدری و مادر را به طور متفاوتی فعال می کند. ژنهای pternal سعی می کنند حداکثر مواد مغذی را از بدن مادر بدست آورند و با تأثیرگذاری بر عملکرد جفت و تنظیم تولید هورمون ها ، آن را به جنین منتقل کنند.
هدف آنها این است که کودک قوی تر ، بزرگتر و آماده تر شود. در حالی که بارداری یک روند طبیعی و هماهنگ بین مادر و جنین است ، اما فضایی برای تضاد منافع نیز وجود دارد. نقش و ژنهای جفت نقش اساسی در این درگیری بیولوژیکی دارند.
وظایف مختلف ژنهای پدرانه و مادر
این مطالعه نشان می دهد که ژنهای پدری در تلاشند جنین را قوی تر و بزرگتر کنند ، در حالی که ژنهای مادر به حفظ سلامت مادران و ذخیره انرژی برای حاملگی های آینده کمک می کنند. در این میان ، هورمونهای جفت به عنوان پیام رسان عمل می کنند که متابولیسم مادر را تنظیم می کنند و مواد مغذی متعادل بین جنین و بدن مادر را توزیع می کنند.
پروفسور پری توضیح می دهد که این مکانیسم به گونه ای عمل می کند که جنین تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت کند ، بدون آنکه سلامت مادر یا توانایی ادامه زندگی و برنامه ریزی برای بارداری های آینده را به خطر بیاندازد. این هماهنگی شگفت انگیز در تغذیه در دوران بارداری نه تنها بر رشد و سلامت کودک تأثیر می گذارد ، بلکه تأثیر ماندگار بر جسمی و سلامت مادران نیز دارد.
