به گزارش خبرآنلاین، انیشتین به دلیل دستاوردهای بزرگ خود در فیزیک، احتمالاً از «سندرم فریبنده» یا «علائم خود ویرانگر قدرتمندان» رنج میبرد. احساسی که در آن فرد فکر می کند بی لیاقت یا کلاهبردار است، در حالی که دیگران لایق موفقیت هایشان هستند.
یورونیوز نوشت: اگرچه برای خیلی ها مایه آرامش است که حتی انیشتین هم چنین احساسی داشت، اما سایر برندگان جایزه نوبل واکنش متفاوتی به این شهرت نشان دادند.
اصطلاحی به نام «بیماری نوبل» یا گاهی «نوبلیت» برای توصیف دیدگاه‌های عجیب و غیرعلمی که برخی از برندگان جایزه نوبل پس از برنده شدن این جایزه پیدا می‌کنند، استفاده می‌شود.
فهرست شگفت انگیزی از برندگان جایزه نوبل وجود دارد که پس از برنده شدن عقاید شبه علمی خود را ابراز کرده اند. اظهاراتی که اغلب در زمینه هایی خارج از تخصص آنها بیان می شود.
اینها شامل دانشمندانی می شود که در رشته خود مشهور هستند اما به موضوعاتی مانند احضار روح، ادراک فراحسی و حتی دیدن راکون سبز درخشان و سخنگو علاقه مند شدند.
در حالی که برخی اعتقادات شبه علمی ساده یا غم انگیز داشتند، مانند باورهای رد شده جیمز واتسون، برنده جایزه نوبل، در مورد نژاد و هوش، بسیاری به سمت نسخه های “سرگرم کننده” بیماری نوبل حرکت کردند.
به عنوان مثال، پیر کوری، برنده جایزه نوبل فیزیک برای کشف رادیوم و پولونیوم، پس از برنده شدن این جایزه، در سانس ها شرکت کرد و معتقد بود که مطالعه پدیده های ماورایی می تواند به پاسخ به سؤالات مربوط به مغناطیس کمک کند.
چارلز روت، برنده جایزه فیزیولوژی یا پزشکی در سال 1913، مسئول ابداع اصطلاح “اکتوپلاسم” بود. در باورهای ماوراء الطبیعه، اکتوپلاسم به ماده‌ای اطلاق می‌شود که گفته می‌شود توسط رسانه‌ها (افرادی که ادعا می‌کنند توانایی برقراری ارتباط با ارواح را دارند) در طول جلسات احضار روح تولید می‌شود.
این ماده معمولاً به عنوان ماده ای سفید یا شفاف توصیف می شود که از بدن ماده (معمولاً از طریق دهان، بینی یا گوش) خارج می شود و نشانه وجود ارواح در نظر گرفته می شود.
این پدیده معمولاً با ترفندهای فیزیکی یا ترفندهای رسانه ها همراه بوده است. به عنوان مثال، برخی از رسانه‌ها از نخ‌های پارچه، کتان یا ابریشم استفاده می‌کردند که از قبل بلعیده یا پنهان می‌شدند و سپس در طول جلسات بیرون آورده می‌شدند.
ریچارد اسمالی برنده جایزه نوبل با نظریه تکامل مخالف بود و دیگران ایده هایی مانند اصلاح نژاد و عقیم سازی اجباری، لوبوتومی (برداشتن بخشی از مغز برای درمان بیماری های روانی مانند افسردگی شدید) و دیدگاه های مضر در مورد اوتیسم را ترویج کردند.
دکتر کری مالیس که در سال 1993 برنده جایزه نوبل شیمی شد، پس از کسب این جایزه نسبت به تغییرات آب و هوا و نقش ویروس اچ آی وی در ایدز ابراز تردید کرد و به باورهای نادرستی مانند طالع بینی روی آورد.
اما چرا بسیاری از برندگان جایزه نوبل به این باورهای شبه علمی می رسند؟
به گفته یکی از برندگان جایزه، پل نرس، این می تواند تا حدی به دلیل فشار خارجی از سوی رسانه ها و سایر گروه ها باشد که از برندگان جایزه نوبل می خواهند که خارج از تخصص خود اظهار نظر کنند.
او در مقاله ای برای ایندیپندنت به برندگان جایزه نوبل توصیه کرد که از این مسیر اجتناب کنند: “شما با درخواست های بی شماری برای اظهار نظر در مورد موضوعات مختلف مواجه خواهید شد…اما وسوسه نشوید که از تخصص یا علم خود به طور کلی فاصله بگیرید.” .
محققان همچنین عواملی مانند سوگیری های شناختی، خودشیفتگی و تمایل به پذیرش ایده های عجیب را به عنوان دلایل این پدیده مطرح کرده اند.
با این حال، هیچ داده ای وجود ندارد که نشان دهد برندگان جایزه نوبل بیشتر مستعد چنین باورهایی هستند.
۴۷۲۳۶
منبع:خبرآنلاین
