به گزارش خبرآنلاین، نتایج تحقیقات کنونی نشان داده است که دو شکل رایج ورزش هوازی، ورزش مداوم و متناوب، به بیماران دیابتی در کنترل این بیماری کمک می کند.
ایسنا در خبری نوشت: یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که ورزش هوازی مداوم ممکن است موثرترین نوع برای بهبود کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع یک به‌ویژه زنان باشد. ورزش مداوم که شامل حفظ یک سرعت ثابت و متوسط در حین ورزش (مانند دویدن به مدت 30 دقیقه) است، منجر به کاهش قابل توجه سطح قند خون در مقایسه با تمرینات تناوبی می شود. با این حال، تمرینات اینتروال، که به طور متناوب بین دوره های با شدت بالاتر و پایین تر (مانند دویدن و پیاده روی متناوب) انجام می شود، فوایدی را نشان داد، اما شدت آن کمتر بود.
تفاوت های جنسیتی در پاسخ به ورزش
نتایج این تحقیق تفاوت های مهم جنسیتی را در پاسخ به ورزش نشان داد. زنان به طور کلی سطوح قند خون پایدارتری را با کاهش قابل توجهی عمدتاً پس از ورزش مداوم تجربه کردند. از سوی دیگر، مردان پس از هر دو نوع ورزش کاهش بیشتری در قند خون نشان دادند که بیشترین کاهش بعد از ورزش مداوم بود. این یافته نشان می دهد که در حالی که ورزش منظم ممکن است برای هر دو جنس مفید باشد، مردان باید مراقب سطح قند خون خود باشند تا از کاهش بالقوه خطرناک جلوگیری کنند.
دکتر پویا سلطانی، یکی از محققین این تحقیق از دانشگاه استافوردشایر انگلستان، بیان کرد که نتایج این تحقیق از آن جهت حائز اهمیت است که بیماران دیابتی اغلب انگیزه ورزش را به عنوان وسیله ای برای مدیریت بیماری خود ندارند. یکی از دلایل این است که فعالیت بدنی می تواند منجر به افت قند خون و ایجاد ناراحتی و بی انگیزگی در ورزش شود. ما بررسی کردیم که آیا نوع فعالیت بدنی می تواند این هیپوگلیسمی را کاهش دهد یا خیر.
این مطالعه شامل 19 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 1 بود که به طور منظم ورزش نمی کردند. هر شرکت کننده دو جلسه آموزشی 30 دقیقه ای را در روزهای مختلف انجام داد. یکی آموزش مداوم و دیگری دوره ای. محققان سطح قند خون، ضربان قلب و فشار خون را قبل، بلافاصله بعد و 20 دقیقه بعد از هر جلسه اندازه گیری کردند. آنها همچنین ارزیابی کردند که شرکت کنندگان چقدر تمرین را سخت می دانند و چقدر از آن لذت می برند.
با وجود تفاوت در پاسخ‌های قند خون، هم مردان و هم زنان سطوح مشابهی از تلاش و لذت را برای هر دو نوع ورزش گزارش کردند. این نتایج نشان می دهد که هر یک از این تمرینات می تواند یک گزینه مفید و لذت بخش برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1 باشد، که احتمالاً تحت تأثیر ترجیحات فردی و نیازهای مدیریت قند خون قرار می گیرد.
در نهایت، این یافته ها بینش ارزشمندی را برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و افراد مبتلا به دیابت نوع 1 فراهم می کند. در حالی که به نظر می رسد ورزش منظم برای کنترل قند خون، به ویژه برای زنان، مؤثرتر است، انتخاب نوع ورزش باید متناسب با نیازها، ترجیحات و توانایی هر فرد برای مدیریت سطح قند خون در طول و بعد از فعالیت بدنی باشد.
تاثیر ورزش بر دیابت
محققان دانشگاه هاروارد همچنین بیان کردند که ورزش به کنترل وزن، کاهش فشار خون، کاهش کلسترول بد (LDL) و تری گلیسیرید، افزایش کلسترول خوب (HDL)، تقویت عضلات و استخوان ها، کاهش اضطراب و بهبود سلامت عمومی کمک می کند. البته ورزش فواید دیگری نیز برای افراد دیابتی دارد که از آن جمله می توان به کاهش سطح گلوکز خون و افزایش حساسیت بدن به انسولین و همچنین مبارزه با مقاومت به انسولین اشاره کرد.
ورزش سطوح HbA1c را در افراد مختلف مبتلا به دیابت که داروهای مختلف مصرف می‌کردند و رژیم‌های غذایی متفاوتی را دنبال می‌کردند تا 0.7 درصد کاهش داد و این بهبود حتی با وجود کاهش وزن اتفاق افتاد. نتایج نشان داد که همه اشکال ورزش، هوازی، مقاومتی یا هر دو (ورزش ترکیبی) به یک اندازه در کاهش سطح HbA1c در افراد مبتلا به دیابت خوب بودند.
هم تمرین مقاومتی و هم ورزش هوازی به کاهش مقاومت به انسولین در سالمندانی که قبلاً کم تحرک بودند و چاقی شکمی در معرض خطر دیابت بودند، کمک کرد. ترکیب این 2 نوع ورزش مفیدتر از انجام هر کدام به تنهایی بود. افراد مبتلا به دیابت که حداقل دو ساعت در هفته پیاده روی می کردند در مقایسه با همتایان خود که کم تحرک بودند کمتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی بودند و افرادی که سه تا چهار ساعت در هفته ورزش می کردند کمتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری بودند. کاهش یافته است
زنان مبتلا به دیابت که حداقل چهار ساعت در هفته ورزش متوسط (از جمله پیاده روی) یا شدید داشتند، نسبت به افرادی که ورزش نمی کردند، 40 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی بودند. این مزایا حتی پس از اینکه محققان عوامل مخدوش کننده از جمله شاخص توده بدنی، سیگار کشیدن و سایر عوامل خطر بیماری قلبی را کنترل کردند، ادامه یافت.
بهترین زمان برای ورزش
به طور کلی، بهترین زمان برای ورزش یک تا سه ساعت پس از غذا خوردن است، زمانی که سطح قند خون شما احتمالاً بالاترین میزان را دارد. اگر از انسولین استفاده می کنید، مهم است که قند خون خود را قبل از ورزش آزمایش کنید. اگر سطح قبل از تمرین شما کمتر از 100 میلی گرم در دسی لیتر است، خوردن یک تکه میوه یا یک میان وعده کوچک آن را تقویت کرده و به شما در جلوگیری از هیپوگلیسمی کمک می کند.
نتایج آزمایش مجدد 30 دقیقه بعد نشان می دهد که آیا سطح قند خون شما ثابت است یا خیر. همچنین بهتر است بعد از هر تمرین یا فعالیت شدید، قند خون خود را چک کنید. اگر انسولین مصرف می کنید، خطر هیپوگلیسمی ممکن است 6 تا 12 ساعت پس از ورزش بیشتر شود. به دلیل خطرات مرتبط با دیابت، همیشه از یک دستبند هشدار پزشکی استفاده کنید که نشان دهد دیابت دارید و آیا انسولین مصرف می کنید یا خیر. همچنین در صورت افت شدید قند خون در حین ورزش آب نبات های سفت یا قرص های گلوکز همراه داشته باشید.
انجمن دیابت ایران با وجود اینکه دیابت درمان قطعی پیدا نکرده است، اما راه های موثری برای کنترل آن وجود دارد. با کمک درمان های دارویی مناسب و آموزش صحیح در کنار سبک زندگی صحیح، فرد دیابتی می تواند مانند سایر افراد جامعه به زندگی فعال خود ادامه دهد و خطر ابتلا به عوارض دیابت را کاهش دهد.
۲۳۳۲۱۷
منبع:خبرآنلاین
