به گزارش خبرآنلاین، تیمی از محققان آمریکایی یافته هایی را منتشر کرده اند که نشان می دهد یکی از نظریه های احتمالی برای افزایش بیماری پارکینسون آلودگی هوا است. در این تحقیق 346 بیمار پارکینسون در مینه سوتا شناسایی شدند که بین سال های 1991 تا 2015 به این بیماری مبتلا شده بودند. این بیماران به دو زیر گروه تقسیم شدند. کسانی که زوال شناختی سریعتر و حرکت کندتر دارند و کسانی که لرزش دارند.
محققان میانگین سالانه PM2.5 در جو – ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرومتر – از سال 1998 تا 2019 و دی اکسید نیتروژن از سال 2000 تا 2014 را محاسبه کردند.
سپس سطوح آلودگی آدرس منزل شرکت کنندگان در این مطالعه را در فاصله یک کیلومتری آنالیز کردند.
لازم به ذکر است که PM2.5 ذرات دوده موجود در هوا هستند که با چشم انسان نامرئی هستند و می توانند وارد خون شده و به اعماق ریه ها نفوذ کنند. آنها می توانند توسط وسایل نقلیه، سوزاندن چوب و دود کردن آزاد شوند.
اگرچه این ذرات کوچک هستند، اما تصور می شود که از سد خونی مغزی در انسان عبور می کنند و منجر به التهاب، استرس اکسیداتیو و فعال شدن میکروگلیا (سلولی که می تواند باعث التهاب شود) می شود که می تواند باعث پارکینسون شود.
محققان دریافتند که سطوح بالای آلودگی با افزایش بروز پارکینسون مرتبط است.
محققان همچنین دریافتند 36 درصد افزایش خطر سفتی آکنتیکی (نوعی پارکینسون که می تواند باعث زوال شناختی سریعتر و حرکت کندتر شود) که باعث کاهش سریعتر شناختی در حافظه می شود.
علاوه بر این، با توجه به بنیاد پارکینسون، سطوح بالاتر PM2.5 و NO2 با افزایش خطر دیسکینزی مرتبط است – یک عارضه جانبی پارکینسون که باعث حرکات غیر ارادی یا کنترل نشده عضلات می شود.
نویسندگان مطالعه هشدار می دهند که یافته های این مطالعه نشان می دهد که کاهش آلودگی هوا ممکن است به کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون کمک کند.
۲۳۳۲۳۳
منبع:خبرآنلاین
