اگر هزار بار به دنیا بیایم، باز هم پرستار خواهم بود

به گزارش خبرگزاری ایمنا، پرستاری حرفه ای است که فریاد عشق در سکوتش نهفته است و پرستار فرشته ای بی ادعاست که در میان هیاهوی درد و اضطراب با لبخندش آرامش می بخشد و نه تنها زخم ها را می بندد، بلکه دل ها را مرهم می کند و در لحظه هایی که چشمان مهربان با امید برمی گردد.

در شب‌های بی‌پایان بیمارستان که زمان از دست می‌رود و خواب از چشم‌ها فرار می‌کند، پرستار در دل تاریکی همچون فانوس روشنی می‌درخشد، با قدم‌هایی آرام‌بخش، بدون نشان دادن خستگی، از تختی به تختی دیگر می‌رود و صدای آرامش‌بخش او مانند لالایی مادر، درد را کاهش می‌دهد و ترس را از بین می‌برد.

پرستاری فقط مراقبت از بدن نیست. بلکه هنر در نوازش روح است; پرستار روانشناس بدون مدرک شاعری است بدون قلم و قهرمانی بدون لباس که با هر لمس و با هر لبخند و با هر کلمه دلگرم کننده دنیایی از معنا می آفریند و حرفه اش تلفیقی از علم و عشق و دقت و فداکاری است.

در روزگاری که دنیا با سرعت در حال حرکت است و مردم بیشتر درگیر خودشان هستند، پرستاران بدون توقع و ادعا در کنار بیماران می مانند و این پرستار است که شاهد لحظه های تولد و حتی مرگ است و اشک ها و لبخندهای بیماران را شریک می سازد و حرفه پرستاری آینه انسانیت پاک و فداکاری بی حد و حصر و عشق است که در عمل جلوه گر می شود.

پرستاری رسالتی است که با دل انجام می شود و پرستار در هر شیفت کاری بخشی از زندگی خود را می بخشد تا دیگری بتواند زندگی کند. او سپر عشق در برابر درد و نور امید در برابر ناامیدی است و زندگی حرفه ای او پر از لحظات کوچک اما بزرگ است و این لحظاتی است که به زندگی معنا می بخشد.

پرستاری مانند دعایی است که در عمل خوانده می شود و پرستار نه تنها شفا دهنده بدن بلکه حافظ کرامت انسان است و با هر قدم و با هر نگاه و با هر حضوری این حقیقت را یادآور می شود که انسان بودن گاهی به دیگران معنا می بخشد.

به مناسبت روز پرستار، عفت زارعی، پرستار بازنشسته ای که سال های جوانی را در دل آتش و خون دوران دفاع مقدس گذرانده است، روایت خود را با صدایی آرام اما پرطنین آغاز می کند و از شب هایی می گوید که صدای انفجار خواب را از او ربود، اما عشق نجات جان ها، امید را با عشق و ایمان همچنان نگه داشته است، اما هنوز هم امید و ایمان او را ادامه نداده است. همراهی

خدا را شکر می کنم که انگیزه خدمت را در قلبم گذاشت

عفت زارعی از پرستاران جانبازی است که پس از حدود 30 سال خدمت بازنشسته شده و بخشی از عمر خود را در سال های دفاع مقدس گذرانده است. ایمنا درباره احساس و تجربه خود در پرستاری به خبرنگار می گوید: بارها پیش آمده که من و سایر پرستاران در موقعیت های حساس و مکان های خارج از بیمارستان یا درمانگاه به کمک بیماران بشتابیم و در نتیجه این اقدامات موفقیت های ارزنده ای به دست آمده است.

وی با احساسی سرشار از ایمان و عشق می افزاید: احساس من نسبت به پرستاری وصف ناپذیر و متعالی است و همیشه خدا را شکر می کنم که مرا در مسیر این حرفه قرار داده و انگیزه خدمت را در قلبم قرار داده و از این انتخاب خوشحالم، زیرا می توانم با توانایی ها و آموخته هایم به مردم کمک کنم و همیشه از خدا خواسته ام که اگر هزار بار دوباره به دنیا بیایم، باز هم گربه شوم.

این پرستار دلسوز و دوست داشتنی با اشاره به سختی های این شغل می گوید: پرستاران نه تعطیلات دارند و نه استراحت و باید در هر شرایطی برای حضور در شیفت کاری خود حضور داشته باشند و بسیاری از پرستاران به ویژه آنهایی که فرزند دارند یا تجربه بیشتری دارند معمولا شیفت شب را می پذیرند.

زارعی ادامه می دهد: در دوران جنگ تحمیلی مزایایی برای حضور پرستاران در شیفت شب و روزهای تعطیل در نظر گرفته نمی شد اما اکنون برای افرادی که در بخش های پرخطر مانند اورژانس یا آی سی یو مشغول به کار هستند امتیازی در نظر گرفته شده است و امید است در راستای توجه به سختی های شغلی پرستاران گام های مثبت دیگری برداشته شود.

پرستاری یک شاهکار برجسته در زمینه علوم پزشکی است

وی با افتخار از جایگاه علمی همکاران خود یاد می کند و می افزاید: همه پرستاران در سطح دانش و مهارت بالایی هستند و به خصوص در اصفهان سطح علمی و فنی پرستاران بسیار بالاست.

این پرستار باتجربه تاکید می کند: پرستار اولاً باید مسئولیت پذیر، انتقاد پذیر و دارای وجدان کاری باشد و درست است که پرستاران درس می خوانند و نمرات عالی می گیرند اما باید بتوانند آموخته های خود را در عمل پیاده کنند و فقط دانش نظری کافی نیست.

زارعی می افزاید: گاهی برخی افراد بدون تخصص با دیدن نحوه کار پرستاران فکر می کنند می توانند خود را پرستار معرفی کنند در حالی که این اقدام نادرست است. جامعه امروزی آگاه است و تفاوت پرستار واقعی و مدعی را درک می کند، اما باز هم عده ای از این دانش بی بهره اند و لازم است اطلاعات و آگاهی در این زمینه افزایش یابد.

وی در تشریح حرفه پرستاری می افزاید: پرستاری شاهکاری برجسته در عرصه علوم پزشکی است که دست اندرکاران آن نیازی به کتاب و جزوه به همراه آن ندارند، زیرا دانش، تجربه و وجدان کار در ذهن و جان آنان نهادینه شده است و پرستاران در هر زمان و مکان آماده خدمت هستند و به رسالت خود عمل می کنند.

خاطرات ماندگاری که از دوران دفاع مقدس زنده می شود

این پرستار فداکار خاطرات خود در دوران دفاع مقدس را اینگونه روایت می کند: جنگ هشت ساله دفاع مقدس جنگ حق علیه باطل بود و صدام این جنگ را بر ملت تحمیل کرد و روزهای مربوط به آن دوران خاطرات تلخ و شیرینی را رقم زد که هرگز فراموش نمی شود.

زارعی با اشاره به اینکه یکی از شهرهایی که مورد هجوم صدام قرار گرفت اصفهان بود و خیابان فروغی خط حمله او بود، ادامه می دهد: ابتدا در بیمارستان امین که قسمت جانبازان داشت کار می کردم و در آن زمان به دلیل داشتن فرزند شیفت شب را انتخاب کرده بودم و با وجود این سعی می کردم در کمک به مجروحان کمک کنم.

وی با بیان اینکه در زمان جنگ تعداد پرستاران بسیار کم بود و به یاد دارم که برای 50 بیمار در بخش زنان و زایمان تنها دو نفر پرسنل بودند، می گوید: شبی که به قسمت پشتی بیمارستان امین حمله شد شیشه روی بدنم افتاد و به همین دلیل مدتی به مرخصی استعلاجی رفتم.

این پرستار دوران دفاع مقدس می افزاید: از تقسیم بندی پرستاران بی اطلاع بودم و وقتی بعد از بهبودی برای شیفت شب به بیمارستان رفتم از طریق نگهبان بیمارستان متوجه تقسیم نیروها شدم و از بیمارستان دور نرفته بودم که وضعیت قرمز اعلام شد.

زارعی تصریح می کند: کنار دیوار ورزشگاه تختی ایستادم، خودم را به خدا تسلیم کردم و در ذهنم فکر می کردم اگر در این مکان برایم اتفاقی بیفتد، همه فکر می کنند من در بیمارستان هستم. در این میان وضعیت سفید شد اما دوباره قرمز اعلام شد.

وی می افزاید: در آن لحظه تصادفاً یک راننده تاکسی مقصد خود را به بیمارستان بهشتی اعلام کرد و من هم با او رفتم و وقتی به چهارراه تختی و هندلاب رسیدیم، حمله هوایی اتفاق افتاد و گرد و خاک همه جا را فرا گرفت، اما به سلامت به بیمارستان بهشتی رسیدیم.

رشادت های پرستاران دوران دفاع مقدس/ به برکت حضرت زینب(س) باید پرستاری را با عشق و اخلاص به بهترین نحو انجام دهیم.

این پرستار رشادت های پرستاران دوران دفاع مقدس را یادآور می شود و با اشاره به یکی از خاطرات خود می گوید: یک شب در اتاق زایمان بیمارستان امین بودیم که وضعیت قرمز اعلام شد و همزمان بیمار در حال سزارین بود و من هم باردار بودم.

زارعی ادامه می دهد: تیم جراحی از من خواستند به پناهگاه بروم اما من خودم را تسلیم خدا کردم و به فعالیتم ادامه دادم. چند لحظه ای می گذشت که حوالی بیمارستان امین مورد حمله قرار گرفت.

وی خطاب به نسل جدید پرستاران و با بیان این که از همه کسانی که وارد این عرصه می شوند استقبال می کنم، می گوید: پرستاری یک حرفه جهانی است و محدود به زمان و مکان نیست؛ این حرفه یک شغل جهانی است. امیدوارم سنگر پرستاری را رها نکنید و بدانید شبانه روزی پرستار ثوابی دارد که با هیچ مقیاسی قابل سنجش نیست.

این پرستار دلسوز خاطرنشان می کند: روز پرستار همزمان با میلاد حضرت زینب (س) است و باید با استقرار از این بانوی بزرگوار بیایید پرستاری را با عشق و اخلاص به بهترین نحو انجام دهیم.

پرستار نگهبان لحظاتی است که انسان در شکننده ترین حالت خود است و در مرز درد و درمان می ایستد، بی آنکه دیده شود و نامش بر سر زبان ها باشد. پرستار با صبر، دقت و فداکاری، پلی میان رنج و رهایی می‌سازد و حرفه‌اش، همچون آوازی آرام در هیاهوی بیمارستان، دل‌ها را نوازش می‌دهد و امید را در جان‌ها می‌کارد.

پرستاری را همیشه با دل می سنجند و پرستار، نه برای شهرت و ثروت، بلکه برای بودن در کنار دیگری، برای لمس درد و تبدیل آن به آرامش، در این راه گام برمی دارد و با لباس سفید خود یادآور پاکی و تعهد عشق است.