به گزارش خبرگزاری سلامت، سایت سایت تک دیلی در گزارشی گزارش داد: محققان دانشگاه نورث وسترن در گامی بلند به سوی تکامل درمان سرطان، ساختار مولکولی یک داروی شیمی درمانی معروف را بازطراحی کردند و با افزایش حلالیت، اثربخشی و ایمنی آن، دستاورد قابل توجهی را به ثبت رساندند.
برای این مطالعه، دانشمندان این دارو را به طور کامل از ابتدا به عنوان یک اسید نوکلئیک کروی، ساختاری در مقیاس نانو که دارو را در رشته‌های DNA اطراف کره‌ها جاسازی می‌کند، ساختند. این طراحی نوآورانه ترکیبی را که معمولاً حلالیت ضعیف و کارایی محدودی دارد، به یک درمان هدفمند و بسیار قوی تبدیل می کند که از سلول های سالم در برابر آسیب محافظت می کند.
نتایج چشمگیر در مدل های حیوانی
در آزمایش بر روی مدل حیوانی لوسمی میلوئید حاد (AML)، نوع تهاجمی از لوسمی که درمان آن دشوار است، نسخه کروی مبتنی بر اسید نوکلئیک نتایج چشمگیری را نشان داد:
ورود به سلول های سرطانی 12.5 بار؛
تخریب سلول های سرطانی خون تا 20000 بار.
کاهش 59 برابری سرعت پیشرفت سرطان؛
بدون عوارض جانبی قابل توجه.
پیشگام در نانوپزشکی ساختاری
به گفته محققان، این دستاورد برای قابلیت بالای نانوپزشکی ساختاری امیدوارکننده است. در این زمینه تحقیقاتی نوظهور، دانشمندان با دقت ساختار و ترکیب نانوداروها را برای کنترل رفتار آنها در داخل بدن طراحی می‌کنند. با هفت درمان مبتنی بر اسید نوکلئیک کروی که در حال حاضر در حال آزمایش‌های بالینی هستند، این رویکرد می‌تواند راه را برای توسعه واکسن‌های پیشرفته و درمان‌های جدید برای سرطان، بیماری‌های عفونی، اختلالات نورودژنراتیو (مانند آلزایمر و پارکینسون که شامل از دست دادن تدریجی سلول‌های عصبی است) و بیماری‌های خودایمنی هموار کند.
سخنرانی محقق ارشد
پروفسور چاد میرکین، رهبر این مطالعه و یکی از پیشگامان شیمی و نانوپزشکی، می‌گوید: «در مدل‌های حیوانی، ما نشان داده‌ایم که می‌توانیم تومورها را متوقف کنیم.» اگر بتوان این نتایج را به بیماران انسانی تعمیم داد، یک پیشرفت واقعاً هیجان انگیز خواهد بود. این به معنای شیمی درمانی موثرتر، نرخ پاسخ بهتر و عوارض جانبی کمتر است.
تمرکز بر داروی 5-فلوئورواوراسیل
در این مطالعه، میرکین و تیمش بر روی 5-fluorouracil، یک داروی رایج شیمی درمانی که اغلب به طور موثر به سلول های سرطانی نمی رسد، تمرکز کردند. از آنجایی که این دارو به بافت های سالم نیز حمله می کند، عوارض جانبی متعددی از جمله حالت تهوع، خستگی و در موارد نادری حتی نارسایی قلبی ایجاد می کند.
به گفته میرکین، مشکل خود دارو نیست، بلکه نحوه پردازش بدن آن است. 5- فلوئورواوراسیل حلالیت ضعیفی دارد یعنی کمتر از 1 درصد آن در مایعات بدن مانند خون حل می شود.
مکانیسم اقدام هدفمند
همانطور که محققان مشکوک بودند، طراحی مجدد ساختاری به طور کامل نحوه تعامل 5-fluorouracil با سلول های سرطانی را تغییر داد. برخلاف مولکول های شیمی درمانی معمولی که ساختار نامنظمی دارند، سلول های میلوئید سرطانی به راحتی ساختار منظم اسید نوکلئیک کروی را تشخیص داده و جذب می کنند. هنگامی که آنزیم ها وارد سلول می شوند، پوسته DNA را می شکنند تا مولکول های دارویی آزاد شوند که سلول سرطانی را از داخل تخریب می کند.
آینده پژوهش
در مرحله بعدی، گروه میرکین قصد دارد این استراتژی درمانی را ابتدا بر روی گروه بزرگتری از حیوانات آزمایشگاهی آزمایش کند، سپس آن را به مدل های حیوانی بزرگ تعمیم دهد و در نهایت آن را در آزمایشات بالینی انسانی ارزیابی کند.
