انتقاد تند فاطمه هاشمی از بی توجهی به آلودگی هوا/ “حکومت چگونه می تواند مردم را بیمار کند؟ آیا این حرام نیست؟ آیا این گناه نیست؟”

به گزارش خبرآنلاین، در آستانه افتتاح مرکز جامع سرطان گفتگویی با فاطمه هاشمی رئیس بنیاد بیماری های خاص انجام شد تا جزئیات این پروژه ملی و دغدغه های بنیاد بررسی شود.

جماران در خبری نوشت: هاشمی با اشاره به هدف اصلی این مرکز از ارائه خدمات جامع به بیماران سرطانی از غربالگری گرفته تا جراحی و مراقبت های پس از درمان صحبت کرد. وی با اشاره به مشکلات طولانی مدت احداث این مرکز از جمله توقف سه ساله پروژه توسط شهرداری و مشکلات قانونی زمین، خاطرنشان کرد: برای این پروژه نزدیک به هزار میلیارد تومان هزینه شده است. دور تجهیزات پیشرفته این مرکز نصب شده و آماده بهره برداری هستند، اما تاخیر در راه اندازی خطر فرسودگی تجهیزات را افزایش می دهد.

اشمی ضمن تاکید بر اهمیت این مرکز به عنوان یکی از بزرگترین اقدامات بنیاد، از تسریع در صدور مجوزها و همکاری مسئولان برای بهره برداری کامل تا پایان سال خبر داد. در این بحث همچنین مشکلات اقتصادی، افزایش قیمت داروهای حیاتی، کاهش کیفیت تجهیزات پزشکی و نیاز به نظارت بیشتر بر موسسات خیریه مطرح شد.

خانم هاشمی از پروژه ساخت بیمارستان شروع کنیم. چند بیمارستان افتتاح شده است و چند بیمارستان دیگر افتتاح می کنید؟

اولاً کار بنیاد ساختمان بیمارستان نیست. هدف این بنیاد ایجاد پلی بین بیماران، مردم و جامعه ای است که باید به آنها خدمت کنند. از این میان مجلس، دولت، سازمان بهزیستی، وزارت بهداشت، استانداری ها، کمیته امداد و نهادهای مختلف دیگر تشکیل شد. کار این بنیاد ایجاد هماهنگی بین این سازمان ها برای خدمت رسانی به بیماران است و فعالیت خود را در سه حوزه اصلی پیشگیری، درمان و رفع مشکلات بیماران آغاز کردیم.

در اولین سفرم به استان سیستان و بلوچستان مشاهده کردم که فردی از شهرستان خاش با الاغ مسافت زیادی را طی می کند تا به دیالیز دسترسی پیدا کند و سپس برگردد. با توجه به این شرایط به این نتیجه رسیدیم که مراکز درمانی بیماران خاص در مناطقی که امکانات پزشکی و نیروی انسانی وجود دارد ایجاد شود.

وزارت بهداشت نام پیشنهادی آیت الله هاشمی رفسنجانی را نپذیرفت و نام دیگری را برای بیمارستان انتخاب کرد.

در کنار این کارها دو اتفاق برای ساخت دو بیمارستان افتاد. یکی، زمانی که (در سال 2006) در منطقه مسعودیه کلینیک ویژه بیماری افتتاح می کردیم، مردم منطقه از بابا خواستند که اینجا بیمارستان بسازد. چون بیمارستانی در آن منطقه نبود و تنها بیمارستان دولتی نزدیک آنجا بیمارستان امام حسین بود، یکی در پاکدشت ورامین. بابا گفتند می توانی این کار را بکنی؟ گفتم به این شرط که بتوانیم کمکی جمع کنیم. خوشبختانه بعد از مدت کوتاهی توانستیم ساخت بیمارستان 80 تختخوابی را آغاز کنیم. 40 تختی که قبلا در درمانگاه برای کار سر و پا داشتیم. بیمارستانی با 80 تخت ساختیم تا بتوانیم به بیماران خاص خود خدمات ارائه دهیم. از جمله تالاسمی و دیالیز، هموفیلی، بیماران سرطانی و مردم منطقه می توانند از آن بیمارستان که در سوم شهریور 1403 مصادف با میلاد پدرم و شب اربعین افتتاح شد، استفاده کنند.

در این افتتاحیه آقایان دکتر ظفرقندی و دکتر ظفرکندی حضور داشتند. لازم به ذکر است که این بیمارستان حدود سه سال پیش آماده بهره برداری بود اما به دلیل مسائل سیاسی افتتاح نشد. باور کنید حتی اسم بیمارستان را هم «آیت الله هاشمی رفسنجانی» انتخاب کردیم. وزارت بهداشت نام دیگری را در کمیسیون به نام «بیمارستان بنیاد بیماری های خاص» تصویب کرد.

آیا وزارت بهداشت مرحوم رئیسی چنین نامی را برای بیمارستان پیشنهاد کرده بود؟

بله این اتفاق در وزارت بهداشت دولت آقای رئیسی افتاد. به دلیل اینکه افراد مرتبط با دولت قبل هنوز در وزارتخانه هستند، تاکنون نامی برای ما تغییر نداده اند. وقتی با اسم مخالفت می کنند قطعا نمی گذارند آن بیمارستان باز شود.

در ادامه باید به موضوع تاسیس مرکز سرطان اشاره کنم که یکی از بزرگترین اقدامات بنیاد بود. در سال ۷۵ یا ۷۶ دقیقاً یادم نیست جلسه ای با حضور جمعی از پزشکان و خیرین بیمارستان امام خمینی(ره) تشکیل شد. در این دیدار آقایان علاءالدینی و دکتر ابسهل و همکارانشان حضور داشتند و اشاره کردند که بابا (آیت الله هاشمی رفسنجانی) زمینی را در بزرگراه بابایی برای ساخت مرکز سرطان در اختیار آنها قرار داده است اما این زمین توسط نیروهای نظامی تصرف شده است. با وجود اینکه اسناد مالکیت وجود داشت. می خواستند برای بازگرداندن زمین اقدام کنند که این موضوع حل نشد. بابا گفت به سرزمینی که آنها می گیرند برنمی گردد.

در همان زمان با آقای کرباسچی شهردار وقت صحبت شد. آنها با اختصاص زمینی به مساحت 70 هزار متر مربع در تپه های عباس آباد به این مرکز موافقت کردند. در آن زمان مرکز مشابهی در خاورمیانه وجود نداشت. زمین توسط آقای کرباسچی در اختیار بنیاد قرار گرفت، نقشه ها کشیده شد و حتی حفاری هم انجام شد. اما با تغییر شهردار و آمدن شهرداران جدید فشارهایی به آنها وارد شد و در نهایت اجازه ادامه پروژه به آنها داده نشد. در دوره شهرداری آقای قالیباف حتی تلاش هایی برای تصرف این زمین ها صورت گرفت. برای رفع این مشکل شکایتی را به سازمان بازرسی کل کشور و کمیسیون اصل 90 مجلس ارائه کردیم. این سند به نام بنیاد بیماری های خاص صادر شده است. ما جلساتی را برگزار کردیم که قرار شد زمین به بنیاد داده شود، اما این روند چندین سال طول کشید تا به ما زمین داده شود. مکان های پیشنهادی قابل استفاده نبودند. در نهایت یک قطعه زمین در منطقه ۲۲ تهران به ما واگذار کردند که البته با مشکلاتی نیز همراه بود. این زمین متعلق به نهادهای نظامی بود. پس از پیگیری های فراوان که بابا کمک زیادی کرد و عمو محمد نیز وارد شد، در نتیجه زمینی به مساحت 30000 متر مربع در تقاطع بزرگراه چمران (سئول) واگذار شد. بنیاد اما مشخص شد که این زمین مشکلات حقوقی هم دارد، دعوای حقوقی بین شهرداری، بنیاد شهید و آستان قدس وجود دارد.

خانم هاشمی به سمت سالمند شدن جمعیت کشور پیش می رویم، به نظر شما برای درمان سالمندان چه برنامه ای داشته اند؟

مشکلات خانواده ها برای نگهداری از سالمندان به یک چالش بزرگ تبدیل شده است. برخی از خانواده ها قادر به تامین هزینه نگهداری از سالمندان خود نیستند و به هر دلیلی نمی توانند به درستی از آنها مراقبت کنند. در چنین شرایطی مسئولیت دولت برای ایجاد سیاست های حمایتی در حوزه سالمندان بسیار ضروری است.

دغدغه های مردم به ویژه تامین آینده و مراقبت از سالمندان باعث ایجاد اضطراب عمومی و حتی افسردگی در جامعه شده است. فرهنگ نگهداری در خانه و در کنار خانواده باید حفظ شود. اما مشکلات مالی و تغییرات اجتماعی این مدل را تهدید کرده است. همچنین برنامه ریزی مناسبی در زمینه حمایت از سالمندان و ارائه خدمات به آنها در کشور وجود ندارد.

یکی دیگر از مشکلات بزرگ در حال حاضر افزایش قیمت دارو برای بیماران خاص مانند بیماران سرطانی است. این افزایش قیمت باعث شده تا بیماران نیازمند دارو حتی در پرداخت هزینه ها نیز با مشکل بیشتری مواجه شوند. این موضوع نه تنها باعث فشار مالی به خانواده ها می شود، بلکه بر وضعیت درمان بیماران نیز تاثیر منفی می گذارد.

همه این مشکلات به خوبی نشان می دهد که دستگاه حمایتی و مدیریتی کشور به نیازهای اساسی جامعه در حوزه بهداشتی، فرهنگی و اجتماعی توجه کافی ندارد و به همین دلیل نیاز به تغییرات اساسی در برنامه ها و سیاست هاست. احساس می شود.

در گذشته بنیاد بیماری های خاص تنها با پرداخت 30 درصد هزینه ها امکان دریافت دارو را فراهم می کرد. بیماران می توانند به راحتی داروهای خود را از داروخانه ها تهیه کنند، بدون اینکه نیازی به سفرهای اضافی یا روش های پیچیده باشد. اما اکنون پس از تأسیس صندوق بیمه بیماران صعب العلاج، وضعیت به طرز چشمگیری پیچیده تر شده است. بیماران ابتدا باید مدارک خود را تهیه و به سازمان های بیمه گر مراجعه کنند. سپس پس از بررسی های فراوان تصمیم گیری می شود که چه مقدار از هزینه ها به بیماران بازگردانده می شود. این تغییرات فرآیند دریافت خدمات را برای بیماران به جای ساده‌تر شدن سخت‌تر و زمان‌برتر کرده است.

در حال حاضر وزارت بهداشت بسته های حمایتی را برای بیماران خاص طراحی کرده است اما بسیاری از بیماران حتی از وجود این بسته ها اطلاعی ندارند و در برخی استان ها با مشکلاتی مواجه هستند که مراکز درمانی اطلاعات دقیقی از این حمایت ها ندارند. این وضعیت حکایت از شکاف بزرگ اطلاعات و دسترسی به خدمات پشتیبانی دارد و مشکلات بیماران روز به روز در حال افزایش است.

یکی از مشکلات اساسی، سوء مدیریت در وزارت بهداشت است. مثلاً این وزارتخانه هم سیاستگذار است، هم مجری و هم ناظر. یک سازمان نمی تواند همزمان سیاست گذار، مجری و ناظر باشد. این تضاد منافع باعث می شود که هیچ یک از این نقش ها به درستی اجرا نشود. اگر وزارت بهداشت بتواند از توان خیریه ها به خوبی استفاده کند، می تواند هزینه های درمان را کاهش دهد و در عین حال کیفیت خدمات را افزایش دهد. همکاری خیریه ها و وزارت بهداشت می تواند بار مالی را کاهش دهد و خدمات را بهبود بخشد.

یک نکته دیگر، به عنوان نکته پایانی، باید اتفاقاتی مانند سوختن یا گیر کردن یا آلودگی هوا را در خلاصه خود در نظر بگیرید. اینها قطعاً تأثیر زیادی بر بیماری هایی مانند سرطان دارند. تا چه اندازه با دولت یا نهادهای ذیربط در این زمینه مکاتبه داشته اید؟؟

مکاتبات زیادی در این زمینه با مراجع ذیربط داشتیم اما به مکاتبات توجهی نمی شود.

روزی یکی از دختران علما به ما گفت که دکتر پدرش را از خوردن نمک منع کرده است. یک روز به پدرمان گفتیم چرا اینقدر مراقب هستی؟ حالا نمک بخور! در پاسخ گفتند: وقتی دکتر به من گفت این کار را نکن، اگر این کار را بکنم به بدنم آسیب می رسانم و این گناه و حرام است.

حالا این چه حکومتی است که مردم را مریض می کند؟ آیا این حرام نیست؟ آیا این گناه نیست؟

۲۳۳۲۱۷