انتقاد از عدم روانشناسان و روانپزشکان در برنامه ریزی ملی – آژانس خبری مهر | اخبار ایرانی و جهانی

به گفته میهر خبرنگار ، رضا پورهوسین ، معاون دانشکده روانشناسی و علوم آموزشی دانشگاه تهران ، در یک مراسمی به مناسبت سلامت روانی شرکت کرد و گفت: “در بسیاری از کشورهای ما و حتی در کشورهای جهان ، اگر همبستگی های بهداشتی و زیست محیطی دارای پروژه های ملی بالا باشند. در تخریب محیط زیست ، به این ترتیب مجاز نیست.

وی گفت: “با این حال ، در کشور ما فقط حدود 2 تا 5 درصد از این پیوست ها مشاهده می شود و در برخی موارد عمداً نادیده گرفته می شوند.” دلبستگی رسانه ای نیز در سالهای اخیر مورد توجه کمتری قرار گرفته است. در گذشته ، قبل از اجرای برنامه های ملی ، هماهنگی لازم با رسانه ها برای تهیه افکار عمومی انجام می شد ، اما اکنون این روند کمتر مشاهده می شود. در حالی که سایر کشورها به طور مرتب به رسانه ها پایبند هستند ، این احتمال در ایران کمتر است.

یکی از مهمترین چالش ها عدم وجود روانشناسان فعال ، روانپزشکان و مشاوران در برنامه ریزی ملی است. این متخصصان باید به عنوان استراتژیست در زمینه برنامه های بالادست و توسعه برای جلوگیری از تولید مشکلات روانی حضور داشته باشند. به عنوان مثال ، در زمینه سلامت جسمی ، اقدامات موفقی برای از بین بردن روغنهای جامد مضر انجام شده است ، اما در زمینه سلامت روان ما هنوز وارد برنامه های کلان نشده ایم.

وی ادامه داد: با وجود آمار اضطراب و مشکلات روانی ، اقدامات مؤثر و سازمان یافته انجام شده است. رسانه ها و مقامات باید عوامل داخلی ایجاد شده به جای اضطراب و توزیع اخبار نگران کننده را شناسایی و مدیریت کنند. به خصوص از نظر تحریم ها و مشکلات اقتصادی ، باید به فرهنگ داخلی و بوم توجه ویژه ای شود تا راه حل هایی برای شرایط کشور تدوین شود.

پورهوسین اذعان کرد: نکته مهم دیگر نیاز به تغییر پارادایم در سلامت روان است. تجربیات میدانی نشان می دهد که اثرات روانی تصادفات و بحران ها ، مانند اختلال استرس پس از تروماتیک (PTSD) ، نیاز به مدیریت تخصصی و استراتژیک دارد. با این حال ، در ایران ، این موضوع هنوز کاملاً نهادینه نشده است.

وی همچنین خاطرنشان کرد: مرجع تخصصی در زمینه سلامت روان باید تقویت شود و از اختلافات سازمانی جلوگیری شود. سازمان روانشناسی و مشاوره در دوره های جدید باید بر اقتدار علمی و تخصصی متمرکز شود و توجه ویژه ای به دلبستگی های سلامت روان در برنامه های ملی داشته باشد.

Pourhossein تکرار شد: پرداخت سلامت روان فقط به مراکز پزشکی محدود نمی شود ، بلکه باید در سطح جامعه و برنامه ریزی کلان مشاهده شود. سلامت روان به طور مستقیم با سیاست های اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی مرتبط است و همکاری بین آژانس های مختلف ، رسانه ها و متخصصان بهداشت روان برای ارتقاء کیفیت زندگی افراد ضروری است.