به گفته خبرنگار مهر ، روانشناس تاهرا سادات بدری ، با اشاره به اینكه او امیدوار است كه انسان را در بدترین شرایط نگه دارد ، گفت: “وقتی یك فرایند قریب به اتفاق مانند افسردگی و اضطراب ، با امید حفظ می شود ؛ وقتی آزیزی را از دست می دهیم ، ممکن است زندگی بی ارزش باشد ، اما در اینجا امید تداخل و ترسیم و ترسیم و آینده ای زیبا را در پیش می گیریم.
وی افزود: کسانی که عزیز را از دست می دهند ، به آینده و در قلب این عدم معنای جدید که منجر به رشد معنوی در وجود انسان می شود ، به احساس امید می آیند. ” همچنین ، برقراری ارتباط با دیگران ما را ترغیب می کند تا امید را برای عزیزان خود زنده نگه داریم و اگر به آینده امیدوار باشیم ، به راحتی زندگی ناخوشایند زندگی مانند عزاداری را پشت سر خواهیم گذاشت.
در بخش دیگری از مصاحبه با گفتگوی رادیویی ، بدری تأکید کرد که در بعضی از لحظات زندگی ما نیز ناامید شده ایم و این پارادوکس نشان می دهد که امید تلخ و گاه شیرین است. اگر امید انرژی را هدر می دهد تا مردم منتظر یک معجزه باشند ، در اینجا یک امید و زمان شرور وجود دارد.
این روانشناس افزود: “این شخص مانند کسی است که بدون هیچ تلاشی منتظر آزمایش است ؛ اینها خوش بین هستند و در انتظار چیز خوبی هستند که زندگی آنها را به تأخیر می اندازد ؛ آنها از لحظه فعلی لذت نمی برند و به امید دستیابی به شرایط ایده آل فرصت ها را از دست می دهند.
بدری در مصاحبه ای با گفتگوی رادیویی گفت: امید گاهی اوقات باعث توهم می شود و منجر به واقعیت ها می شود و به توهم تبدیل می شود.
