از ابهام در کنترل کیفیت داروها تا بی عدالتی در توزیع هموفیلی – آژانس خبری مهر | اخبار ایرانی و جهانی
هموفیلی یک اختلال نادر است که به دلیل کمبود یا عدم وجود پروتئین های کافی (فاکتورهای انعقادی) از لخته شدن خون جلوگیری می کند. در صورت آسیب دیدگی یا زخم ، بیمار مبتلا به هموفیلی بیش از یک فرد معمولی خونریزی می کند.
خونریزی میراث گروهی از بیماری ها است که از عوامل انعقاد خون جلوگیری می کند. یکی از بیماریهای شایع در این منطقه هموفیلی است که از والدین به کودک منتقل می شود. هموفیلی روی یک ژن X معیوب قرار می گیرد ، بنابراین اگر پدر هموفیلی داشته باشد و مادر سالم باشد ، دختران ژن را حمل می کنند و پسران سالم خواهند بود. اگر پدر سالم و مادر دارای یک ژن معیوب باشند ، دختران و پسران سالم هموفیلی می شوند.
علاوه بر مشکلات ناشی از این بیماری ، کمبود دارو ، هزینه این بیماری و چالش های بیماران نیز با بیماران هموفیلی سنگین شده است که این امر نیاز به تعیین درد و مشکلات بیماران هموفیلی دارد.
در همین راستا ، خبرنگار مهر با احمد قاویدل ، مدیر مرکز هموفیلی ایرانی گفتگو کرد که در این سؤال و پاسخ به تفصیل می خوانید.
چالش های اساسی بیماران هموفیلی چیست؟
یکی از مهمترین چالش های بیماران نادر ، از جمله بیماران هموفیلی ، عدم دسترسی مداوم به داروهای حیاتی است. بر خلاف داروهای عمومی ، این داروها روزانه در بازار جهانی داروسازی تولید نمی شوند و فقط با سفارشات خاص تولید و توزیع می شوند.
در حال حاضر ، تعداد بیماران هموفیلی در جهان کمتر از یک میلیون است ، اما سهم قابل توجهی از اقتصاد دارویی جهان دارد. در ایران هزینه تهیه دارو برای این بیماران سالانه حدود 1.5 تریلیون دلار تخمین زده می شود.
یکی از اصلی ترین مشکلات این است که این داروها باید بر اساس یک تقویم خاص با برنامه ریزی دقیق وارد یا تولید شوند تا بیماران با کمبود روبرو نشوند. اما سازمان غذا و داروی در این زمینه به خوبی عمل نکرده است. اگرچه بیماران بیشتر اوقات به دارو دسترسی دارند ، اما این دسترسی همیشه پایدار نیست.
در بعضی از فواصل زمانی ، این دارو برای چند ماه کمیاب می شود و سپس ناگهان تأمین می شود. این نوسانات نه تنها باعث ایجاد مشکلات جدی می شود ، بلکه دولت در پاسخ به انتقاد ، برای بیان هزینه های سالانه خود به جای ارائه راه حل ، کافی است.
در همین راستا ، خبرنگار مهر مصاحبه ای با احمد قاویدل ، مدیر اجرایی مرکز هوموفیلی و مشاور انجام داده است که در این سؤال و پاسخ با جزئیات آن را با جزئیات خواهید خواند.
آیا با دقت بر روی داروهای داخلی کنترل می شود؟
یکی از مشکلات موجود عدم کنترل کیفیت مناسب بر داروهای داخلی است. اگرچه این دو شرکت داخلی در حال تولید فاکتور 2 هستند و ایران سالهاست که در فاکتور 2 پیشرو است ، اما کیفیت این داروها همیشه یکسان نیست. بیماران گزارش می دهند که تأثیر برخی از سری های تولید بسیار متفاوت است. به طوری که بیمار از اثر مطلوب یک دارو صحبت می کند ، در حالی که بیمار دیگر همان دارو را ناکارآمد می داند.
این نشانگر ضعف جدی سازمان غذا و داروی در تست های کنترل کیفیت پس از تولید است. در جلسه ای با سازمان ، مقامات صریحاً اظهار داشتند كه آنها این آزمایشات را انجام نمی دهند. در حالی که نظارت بر کیفیت داروهای توزیع شده ضروری است و باید توسط شرکتهای دارویی تأمین شود ، این فرایند به درستی در کشور اجرا نمی شود. این ضعف نظارت علیرغم کاهش نواقص ، منجر به چالش های کیفی جدی شده است.
آسیب به صنعت داروسازی چیست؟
یکی از انتقادات جدی سازمان غذا و دارو ، بی اعتنایی به پیشرفت دارویی در سطح بین المللی است. اگرچه تولید داخلی داروهایی مانند فاکتور 2 یک گام مثبت محسوب می شود ، اما این به معنای محروم کردن بیماران از داروهای جهان مدرن نیست.
در حال حاضر ، داروهای جدید در سطح بین المللی تولید می شوند که نه تنها عوارض جانبی کمتری دارند بلکه کیفیت زندگی بیماران را نیز بهبود می بخشند. با این حال ، سیاست های سازمان غذا و دارو بسیار کند و محافظه کار است و تنها پس از 5 سال موفق به وارد کردن داروی جدید برای 4 بیمار شده است. با این حال ، استفاده از این داروها می تواند هزینه های پزشکی دولت را تا 5 ٪ کاهش دهد.
چالش های صنعت پلاسما چیست؟
مشکل جدی دیگر نحوه مدیریت منابع پلاسما خون برای تولید داروهای مشتق از پلاسما است. در حال حاضر ، 5 ٪ از بیماران هموفیلی به نوترکیب فاکتور 2 حساس هستند و باید از داروهای پلاسما استفاده کنند که به دلیل این نیاز در کشور ، اما روند جمع آوری و پردازش پلاسما نامنظم است.
ایران سالانه حدود 6000 لیتر پلاسما تولید می کند ، اما به دلیل عدم وجود زیرساخت های مناسب برای پالایش ، بخش اعظم پلاسما به خارج از کشور ارسال می شود و سپس با قیمت های بالاتر دوباره وارد می شود. با این حال ، با ایجاد پالایشگاه ها در کشور ، علاوه بر تأمین نیاز بیماران ، می توان از جریان ارز نیز جلوگیری کرد.
ابهامات در سیاست صنعت پلاسما چیست؟
در کشورهای پیشرفته ، صنعت پلاسما به عنوان یک منطقه اقتصادی پایدار شناخته می شود و علاوه بر اهدای داوطلبانه ، مردم می توانند در ازای مبلغ خاص ، پلاسما را اهدا کنند. اما در ایران ، این فرایند شفاف نیست و با مشکلات بسیاری روبرو است.
نامگذاری مراکز جمع آوری پلاسما به عنوان “مراکز اهدای پلاسما” حساسیت اجتماعی نسبت به این مسئله را افزایش داده است ، در حالی که این روند در واقع یک فعالیت صنعتی است. علاوه بر این ، برخی از مراکز کشور بدون سیاست خاص باز یا بسته می شوند و هیچ ساختار نظارت دقیق و دقیقی برای صنعت وجود ندارد.
سازمان غذا و داروی برای بهبود صنعت پلاسما چه کاری باید انجام دهد؟
با توجه به همه این چالش ها ، انتظار می رود که سازمان غذا و داروی برنامه ریزی دقیقی برای نوسانات عرضه و عرضه مداوم ، اجرای نظارت بر کیفیت مداوم داروهای داخلی و نیاز شرکتهای دارویی برای رعایت استانداردهای با کیفیت ، تسهیل ورود داروهای جدید به کشور و جلوگیری از تولید داخلی و جلوگیری از تولید داخلی باشد. سیاست های صنعت پلاسما و شفافیت در روند جمع آوری و استفاده از این منابع حیاتی.
اگر این اصلاحات به درستی انجام نشود ، مشکلات بیماران نادر ادامه خواهد یافت و کشور در مسیر داروهای حیاتی با چالش های بیشتری روبرو خواهد شد.
وضعیت نظارت و عدالت در توزیع دارو چیست؟
در حالی که صنعت پلاسما و معالجه بیماران خاص در ایران با چالش های زیادی روبرو هستند ، کارشناسان معتقدند که ضعف جمع آوری پلاسما و نظارت صادرات ، عدم شفافیت در قراردادهای پالایش و همچنین نابرابری در توزیع دارو ، مشکلات جدی را برای بیماران ایجاد کرده است.
برخی از شرکت های پلاسما با ارائه خدماتی مانند اینترنت رایگان یا اهدا کنندگان در یک رقابت جمع و جور برای جذب مردم قرار دارند. با این حال ، بسیاری از منتقدین بر این باورند که اگر صنعت به درستی مدیریت نشود ، می تواند به سلامت عمومی آسیب برساند. از طرف دیگر ، در سطح بین المللی ، کشورهایی مانند ایالات متحده و آلمان نیز این صنعت را توسعه داده اند و به عنوان یک کار دانشجویی مورد توجه قرار می گیرند.
همچنین ، بی عدالتی در توزیع داروی شما یک چالش بزرگ است. و در حالی که برخی از بیماران در تهران داروهای مورد نیاز خود را دریافت می کنند ، بیماران در استان های از راه دور با کمبود شدید روبرو هستند. این مسئله بارها توسط انجمن های خاص بیمار مطرح شده است ، اما هنوز هیچ راه حلی ارائه نشده است.
یکی دیگر از انتقادهای جدی از این منطقه عدم شفافیت در میزان جمع آوری و صادرات پلاسما است. برخی از شرکت ها صدها هزار لیتر پلاسما را جمع آوری و صادر می کنند ، در حالی که داروهای کافی در کشور وجود ندارد. این امر نیاز به نظارت دقیق وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو را ضروری تر کرده است.
چالش های ارائه خدمات درمانی چیست؟
علاوه بر مشکلات پلاسما ، در درمان بیماران خاص چالش های مختلفی وجود دارد. وزارت بهداشت در بسته های پشتیبانی خود خدماتی مانند فیزیوتراپی و دندانپزشکی را برای این بیماران ارائه داده است ، اما در عمل هیچ توانایی اجرای این برنامه ها وجود ندارد.
فقدان پزشکان و پرستاران باتجربه در مراکز پزشکی ، عدم آشنایی با برخی از بیماری ها و تصمیمات غیر متخصص مانند انتقال بیماران به مراکز نامناسب ، از جمله مشکلاتی است که بیماران با آن روبرو هستند.
بیماران ویژه نیز با مشکلات جدی مالی روبرو هستند و امروز متأسفانه محدود به دریافت وام های پشتیبانی هستند. از طرف دیگر ، بیماران برای دریافت داروهای خود مجبور به پرداخت پول زیادی هستند که فقط با حقوق شخص نمی توان آن را پرداخت کرد.
وضعیت ملی ها چیست؟
مشکلاتی که پناهندگان افغان به خدمات بهداشتی و درمانی دسترسی دارند ، به ویژه در زمینه پزشکی و درمان. این یک چالش جدی است. بیماران افغان همچنین از دسترسی به داروها و خدمات پزشکی محروم شده اند و فقط برخی از آنها که به نوعی شناسایی شده اند می توانند از این خدمات بهره مند شوند. بنابراین ، بسیاری از مردم افغانستان برای دسترسی به دارو وارد بازار مواد مخدر سیاه می شوند.
همچنین ، در حالی که مددکاران اجتماعی در برخی موارد به بیماران افغانستان کمک می کنند تا از مراقبت های بهداشتی استفاده کنند ، این کمکهای غیررسمی در حومه بیمارستان ها به طور غیررسمی ارائه می شود.
به طور کلی ، توجه به نیازهای بیماران خاص و بهبود ساختارهای پشتیبانی و نظارت بر این مورد تأکید می شود تا بیماران بتوانند به خدمات بهتری دسترسی پیدا کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.
