الهه ja'farzadeh: مطالعات اخیر جزئیات جدیدی در مورد رابطه بین تنهایی و تغییرات ثانویه مغز ارائه می دهد. “احساس تنهایی” در این مطالعات به عنوان تنهایی سه یا چند روز در هفته تعریف می شود.
آخرین تجزیه و تحلیل جهانی نشان می دهد که تنهایی خطر زوال عقل را بیش از 2 ٪ افزایش می یابد به گفته محققان ، این مطالعه بزرگترین تجزیه و تحلیل رابطه بین تنهایی ، افسردگی و کاهش شناختی با حضور بیش از 6000 شرکت کننده از سراسر جهان است.
طبق انجمن آلزایمر ، شایع ترین شکل زوال عقل آلزایمر است. که نمی توان از آن جلوگیری کرد و درمان کرد. اما با اصلاح سبک زندگی و اتخاذ عادات سالم ، این خطر می تواند این خطر را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. ژنتیک ، سبک زندگی (تغذیه ، فعالیت بدنی ، سیگار کشیدن ، نوشیدن الکل) و حتی کیفیت ارتباطات اجتماعی ما در این بیماری دخیل است.
این مطالعه همچنین نشان داد که خطر آلزایمر و زوال عقل به دلیل تنهایی در افراد مسن مبتلا به دیابت یا چاقی بیشتر است.
تنهایی همچنین خطر ابتلا به اختلالات شناختی را تا 5 ٪ افزایش می دهد. اختلالات شناختی یک مشکل کلی تر است که شامل کاهش حافظه ، اختلال غلظت و کارهای پایان می یابد.
تنهایی و آلزایمر
مفاهیم اجتماعی مانند تنهایی و انزوای اجتماعی عوامل نسبتاً جدیدی هستند که اخیراً به دلیل درگیری آنها در عملکرد شناختی و ارتباط با زوال عقل مورد توجه قرار گرفته اند. مطالعات نشان داده اند که بین تنهایی ، انزوا اجتماعی و کاهش عملکرد شناختی در افراد مسن ، در حوزه های شناختی و همچنین افزایش خطر ابتلا به زوال عقل ارتباط وجود دارد.
تغییرات بی شماری در بیومکانیسم عصبی زمینه ای ، از جمله: ترشح کورتیزول و تغییرات حجم مغز (به عنوان مثال ، ماده سفید/خاکستری ، هیپوکامپ) ممکن است باعث این شرایط شود.
به گفته محققان ، افرادی که منزوی و منزوی هستند ، درک و حافظه ضعیف تری نسبت به دیگران دارند. همچنین ، در بعضی از قسمت های مغز آنها ، مانند لوب تمپورال که مسئول پردازش صدا و لوب فرونتال است که متمرکز ، برنامه ریزی و کارهای شناختی پیچیده و هیپوکامپ است ، حجم کمتری از ماده خاکستری دیده می شود.
هیپوکامپ منطقه مهمی از مغز است که نقش مهمی در یادگیری و حافظه ایفا می کند و معمولاً یکی از اولین قسمت هایی است که روند آلزایمر را مختل می کند.
به طور کلی ، مغز انسان تمایل به تعامل اجتماعی دارد و حضور در جامعه می تواند باعث بهبود و افزایش رضایت از زندگی شود.
همچنین ، طبق تحقیقات ، تنهایی با اندازه اندازه مغز و تضعیف مهارت های عملکرد عملکرد مانند توانایی برنامه ریزی ، تمرکز و حافظه همراه است. شواهد نشان می دهد که بزرگسالانی که به تنهایی زندگی می کنند ، حتی کسانی که خطر پیری و سابقه خانوادگی آلزایمر را ندارند ، ممکن است در معرض خطر ابتلا به زوال عقل و آسیب پذیر در برابر کاهش شناختی اولیه باشند.
“تنهایی” یک احساس ذهنی است که ممکن است افراد حتی در هنگام فعالیت در فعالیت های اجتماعی احساس کنند. این احساس اغلب با افسردگی و افزایش هورمونهای استرس همراه است که می تواند منجر به اختلالات حافظه شود.
محققان تأثیر انزوای اجتماعی و تنهایی بر حافظه را در افراد متوسط و مسن در طی یک دوره شش ساله بررسی کردند. نتایج نشان داد که افرادی که از نظر اجتماعی منزوی و تنهایی بودند ، بیشترین کاهش حافظه را داشتند که در شش سال تشدید شد. نکته جالب این بود که “تنهایی” به خودی خود دومین عامل تأثیرگذار در حافظه بود که می توانست عملکرد آن را تحت الشعاع قرار دهد.
محققان معتقدند کسانی که تنها نیستند اما از نظر اجتماعی منزوی هستند ، ممکن است ظرفیت ذهنی خود را با فعالیت های فردی ، مانند خواندن کتاب ، بازی و سرگرمی که باعث تحریک حافظه می شود ، بهبود بخشد. اگرچه آنها در فعالیت های اجتماعی شرکت نمی کنند.
یک مطالعه تحت عنوان “تنهایی آلزایمر و خطر ابتلا به بیماری آلزایمر” ، که در سال 2 منتشر شد ، نتیجه گرفت که تنهایی با افزایش خطر زوال عقل در اواخر زندگی همراه است. شواهد نشان می دهد که بسیاری از افراد بالای 5 سال از نظر اجتماعی منزوی یا تنها هستند. که از بسیاری جهات سلامتی آنها را به خطر می اندازد. تنهایی خطر مرگ زودرس را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. تنهایی ، روابط اجتماعی ضعیف یا انزوای اجتماعی نیز خطر سکته مغزی را 5 ٪ افزایش می دهد. علاوه بر این ، تنها ماندن در طولانی مدت باعث افسردگی ، اضطراب و حتی افکار خودکشی می شود.
منابع:
Health.harvard.edu
Euronews
زندگی
خبری
۴۷۲۳۲
منبع:خبرآنلاین
