آمار نگران کننده حیوان گزیدگی در کشور/ خسارت مالی سگ های خانگی به نظام سلامت کشور

به گفته خبرنگار اجتماعی خبرگزاری Tasnim ، هر بار تصاویر از حیوانات با محیط حیوانات ، به ویژه کودکان ، در فضای مجازی یا رسانه ها منتشر می شود ، جامعه در غم و اندوه است. چهره های معصوم کودکانی که قربانی حیوانات ولگرد یا حتی اهلی می شوند ، مجدداً نیاز به توجه به مشکل “حیوان” دارند. معضلی که نه تنها هزینه های پزشکی سنگین را به کشور تحمیل می کند ، بلکه هر سال زندگی تعدادی از هموطنان را نیز به وجود می آورد. با این حال ، بسیاری از این وقایع تلخ با آموزش مناسب ، کنترل سگهای ولگرد ، واکسیناسیون به موقع حیوانات و ترویج فرهنگ مسئولیت در بین صاحبان سگ کاملاً جلوگیری می شود.

آمار و تحول حیوانات در کشور

براساس گزارش رسمی وزارت بهداشت ، در سال 1403 ، 409221 حیوان در این کشور مشخص شد. این رقم 476 در 100000 جمعیت است که نشان می دهد این حیوان هنوز یکی از مهمترین تهدیدهای بهداشت عمومی در کشور است.

به گفته مقامات وزارت بهداشت ، همه افراد منتخب به مراکز مراقبت و پیشگیری هاری مراجعه کرده اند و اقدامات لازم از جمله شستشوی زخم ، تزریق واکسن و سرم ضد ربی ها را دریافت کرده اند. با این حال ، در همان سال ، 24 نفر بر اثر هاری جان باختند. بیشتر این افراد یا به مراکز جامع خدمات درمانی نرفتند یا مراحل درمان و واکسیناسیون خود را کامل نکردند.

بیشتر موارد نیش در تهران ؛ 4 استان در بالای جدول مرگ هاری

از نظر پراکندگی جغرافیایی ، بیشتر حیوانات در استان تهران گزارش شده است و پس از آن استانهای گیلان ، مازندران و گلستان انجام می شود. بیشتر کشته شدگان ناشی از هاری نیز در استان مازندران ، سپس گیلان ، آلبرتز و کرمان ثبت شده است. این آمار نشان می دهد که هاری در برخی از استانها به احتمال زیاد هاری توسعه می یابد ، اما در سراسر کشور وجود دارد.

برخلاف تصور عمومی مبنی بر اینکه فقط سگهای ولگرد دلیل هاری و حیوانات محسوب می شوند ، گزارش های رسمی وزارت بهداشت نشان می دهد که سگهای خانگی نیز سهم قابل توجهی در این تصادفات دارند. در بسیاری از موارد ، عدم توجه به اصول نگهداری مناسب ، واکسیناسیون منظم و رعایت نکات ایمنی در هنگام سگها ، آسیب جدی ایجاد کرده است. شیرزادی ، متخصص مرکز بهداشت مدیریت بیماری می گوید: “70 ٪ از سگ ها توسط سگ ها هستند ، بنابراین افرادی که از حیوانات خانگی مانند سگ و گربه مراقبت می کنند نیز باید اطلاعات کافی در مورد نحوه انتقال این بیماری از طریق این حیوانات دریافت کنند.”

درمان سنگین مالی و پیشگیری از خاخام

ابعاد معضل سگها و سگهای ولگرد محدود به آسیب انسان نیست و هزینه های پیشگیری و درمان هاری بار مالی سنگین بر سیستم بهداشتی قرار داده است. به گفته وزارت بهداشت ، در حال حاضر بیش از 700 واحد پیشگیری از هاری در این کشور فعال هستند که واکسیناسیون پس از حیاط را برای عموم فراهم می کنند ، اما ارائه این خدمات رایگان برای دولت پر هزینه است.

براساس اعلامیه قبلی وزارت بهداشت در تاسنیم ، هر دوز واکسن Raent حدود 5 یورو قیمت دارد و سالانه حدود 500000 دوز واکسن در کشور مصرف می شود. این واکسن ها کاملاً وارد شده و کشور به منابع خارجی بستگی دارد. از طرف دیگر ، برای هر شخصی که دارای نیش باشد ، Anti -anti -serum نیز تجویز می شود.

محمد زینلی ، رئیس وزارت امور خارجه وزارت امور Zonins در مورد بار مالی گفت: “این تخمین ها نشان می دهد که هزینه سالانه واکسیناسیون و ایمنی هاری در کشور بین 500 تا 1000 میلیارد میلیارد تومانس است.” “این تعداد بسته به شرایط ، تغییرات ارز و تعداد موارد نیاز به تزریق متفاوت خواهد بود.”

قرار دادن این آمار ، همراه با آمار سگهای مالک ، نشان می دهد که بخش قابل توجهی از هزینه های تحمیل شده به سیستم بهداشتی کشور به دلیل نیش این سگ های صاحب است ، وضعیتی که تداوم آن علاوه بر پیامدهای انسانی و بهداشتی ، هزینه های سنگینی را نیز برای ارائه واکسن ، سرم و مراقبت های بهداشتی هزینه می کند.

ضرورت آموزش ، فرهنگ و کنترل سگهای ولگرد

کارشناسان و فعالان بهداشت بر این باورند که پیشگیری از حیوانات به یک رویکرد چند جانبه نیاز دارد. از یک طرف ، فرهنگ مناسب سگ و مسئولیت صاحبان حیوانات اهلی باید آموزش داده شود تا سگها از رها کردن یا کنترل اماکن عمومی جلوگیری کنند. از طرف دیگر ، واکسیناسیون و عقیم سازی سگهای ولگرد و اجرای برنامه های جدی برای کنترل جمعیت آنها باید در دستور کار مؤسسات مسئول باشد.

تجربه کشورهای مختلف نشان داده است که اجرای همزمان این استراتژی ها نه تنها از هاری جلوگیری می کند بلکه هزینه های سنگین سیستم بهداشتی را نیز کاهش می دهد. در غیر این صورت ، روند فعلی ادامه خواهد یافت و جامعه همچنان به وقایع دلهره آور ادامه خواهد داد که از طریق مدیریت مسئول می توان از آنها جلوگیری کرد.

یک حیوان دیگر یک مشکل فردی نیست ، اما این یک بحران اجتماعی و بهداشتی است که هم زندگی انسان و هم منابع مالی کشور را تهدید می کند. حال سوال جدی این است که آیا مؤسسات مربوطه برنامه ای جامع و هماهنگ برای مقابله با این معضل خواهند داشت یا اینکه هنوز باید منتظر تصاویر دلهره آور دیگر قربانیان کوچک این بی اعتنایی باشیم؟

پایان پیام/