سلامت خانواده

مهمترین علائم بیش فعالی در کودکان را بشناسید

به گزارش خبرآنلاین، خدیجه باقرآبادی در گفت وگو با ایسنا، بیش فعالی را یک اختلال عصبی-رشدی ذکر کرد که از ابتدای تولد در برخی افراد وجود دارد و به تدریج همراه با رشد کودک خود را نشان می دهد و افزود: این اختلال رشد عصبی دو دسته دارد. . در برخی از افراد فقط کمبود توجه (عدم تمرکز) وجود دارد که به آن ADD می گویند و چون افراد این دسته آرامتر هستند تشخیص آنها تا حدودی دشوارتر است. در دسته دوم، اختلال کمبود توجه همزمان با بیش فعالی است که به ADHD معروف است.

وی مهمترین علائم بیش فعالی را شامل بیش فعالی، رفتار ناگهانی، رفتار و عمل بدون ملاحظه و فکر، رفتار تکانشی، ناتوانی در حل مسائل، بی توجهی، اختلال یادگیری، ضربه زدن به اشیا در حین حرکت به دلیل بی احتیاطی، از دست دادن اشیا عنوان کرد. پرحرف است و…

این روانشناس با بیان اینکه گاهی بیش فعالی در کودکان قبل از سن مدرسه تشخیص داده نمی شود، یادآور شد: چون این کودکان در مدرسه با مشکلات جدی تری مواجه هستند، بیش فعالی خود را به وضوح نشان می دهد. این افراد دارای اختلال یادگیری هستند، هوش خوبی دارند اما نمی توانند به مطالعه ادامه دهند، هنگام املا و نوشتن و … کلمات را از قلم می اندازند، بنابراین در مدرسه با مشکل مواجه می شوند.

باقرآبادی با تاکید بر اینکه نمی توان هرگونه شیطنت و نشاط کودکان را مرتبط با بیش فعالی دانست، خاطرنشان کرد: بیش فعالی علاوه بر نشاط، باید علائم دیگری نیز داشته باشد و این علائم باید طولانی مدت باشد.

وی تاکید کرد: تشخیص بیش فعالی و اختلال کم توجهی باید توسط متخصصان و روانشناسان انجام شود و والدین به تنهایی نمی توانند آن را تشخیص دهند. حتی در برخی موارد تکمیل پرسشنامه، مصاحبه و بررسی نقشه مغز ضروری است.

به گفته این روانشناس، هنوز علت دقیق بیش فعالی مشخص نشده است، اما تحقیقات نشان داده است که عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی، برخی مسائل در دوران بارداری، آسیب به جنین در دوران بارداری، مصرف الکل و سیگار در دوران بارداری و … می تواند باشد. در این زمینه موثر است. .

باقرآبادی با بیان اینکه بیش فعالی در پسران بیشتر از دختران است، اظهار داشت: در خانواده هایی که فرزند بیش فعال دارند، احتمال تولد فرزند بیش فعال دیگری در آنها وجود دارد.

وی درباره لزوم درمان بیش فعالی و عدم تمرکز نیز اظهار داشت: برای کنترل این اختلال هم درمان دارویی و هم رفتار درمانی ضروری است. گاهی برای درمان این افراد از برخی روش های تشویق، پاداش، تکنیک های افزایش تمرکز و… نیز استفاده می شود.

این روانشناس با اشاره به اینکه گاهی والدین نسبت به داروهایی که برای فرزندانشان تجویز می شود مقاومت نشان می دهند یا خودسرانه دارو را قطع می کنند، ادامه داد: عواقب درمان عدم وجود این اختلال بسیار بیشتر از مصرف دارو است و می تواند منجر به عملکرد بسیار ضعیف کودکان شود. مدرسه

باقرآبادی با بیان اینکه گاهی با سن 12 تا 20 سالگی علائم فرد تا حدودی بهبود می یابد، گفت: در 15 تا 20 درصد موارد علائم همیشه در فرد باقی می ماند و در بزرگسالی به صورت بی قراری روحی خود را نشان می دهد. . روشی که فرد توانایی توجه به مسائل، حل مشکلات، برنامه ریزی و غیره را از دست می دهد.

۴۷۲۳۶

منبع:خبرآنلاین

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا