به گزارش خبرآنلاین ایسنا، تعداد نوزادانی که از پدران 50 سال به بالا به دنیا می آیند به آرامی در حال افزایش است، اما برخلاف تصور عموم، پدران بزرگتر عمدتا سرمایه دار یا افراد مشهور ثروتمند نیستند. این فرآیند پیشینه‌های نژادی و سطوح تحصیلات مختلف را در بر می‌گیرد و کلیشه‌ها را با حقایق و آمارهای سخت از بین میبرد.
این پدران چه کسانی هستند؟
آنها بیشتر شامل اساتید دانشگاه، بازرگانان ماهر، پرسنل نظامی بازنشسته و متخصصان در زمینه های مختلف مانند مهندسی و مراقبت های بهداشتی هستند. این مورد فقط یک خبر آماری نیست و تصمیم این پدرها برای بچه دار شدن در آینده می تواند سلامت و آینده فرزندانشان را تحت تاثیر قرار دهد.
خطرات
نوزادانی که از پدران بالای 50 سال به دنیا می آیند نسبت به سایرین نسبت به سایرین در معرض خطر تولد زودرس و وزن کم هنگام تولد کمی بالاتر هستند. در حالی که اینها خطرات نگران کننده عمده ای نیستند، اما نیازمند توجه و بررسی بیشتر هستند. مردان بالای 70 سال کمتر پسردار می شوند.
فن آوری کمک باروری نیز به طور فزاینده ای توسط پدران بالقوه مسن استفاده می شود. با بالا رفتن سن این مردان به علم و فناوری روی می آورند تا به آنها کمک کند پدر شوند. این نشان دهنده نقش مهمی است که درمان های کنونی باروری در تنظیم خانواده ایفا می کند.
این تغییرات اجتماعی مداوم بر نیاز به آموزش عمومی و تحقیقات بیشتر در مورد مزایا و معایب تاخیر در پدر شدن تاکید می کند. همانطور که شاهد تغییرات اجتماعی هستیم که چهره پدری را تغییر می دهد، باید ذهنی باز داشته باشیم. زمان آن فرا رسیده است که عواقب تاخیر پدر شدن را برای والدین و فرزندانشان درک کنیم.
در گذشته اوتیسم بسیار نادر تلقی می شد اما در سال های اخیر طبق سیستم های آماری فراوانی آن حدود 2 درصد است. افزایش ثبت آماری اوتیسم شانس دستیابی به مراکز تشخیصی و ارزیابی بیشتر، افزایش آگاهی و تغییر عوامل محیطی است و ثابت ترین داده ها در میان بسیاری از عوامل خطر محیطی که تا به امروز مورد تحقیق قرار گرفته است، افزایش سن است. پدر (اسپرم بزرگتر) و در برخی داده ها، سن مادر در حال افزایش است. اما ما هنوز نمی دانیم که این تأثیر از دیدگاه علمی، در هر مورد چگونه رخ می دهد.
47236
منبع:خبرآنلاین
