مجید محمد حسینی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: مزیت های ما در صنعت دارو در حال از بین رفتن است، اگر سرمایه گذار امروزی بخواهد بین دو صنعت یکی را انتخاب کند قطعا داروسازی اولویت اول او نیست، البته ممکن است در صنایع غذایی سرمایه گذاری کند. مثلا. وضعیت او بهتر است زیرا آنجا همه راه ها در دست یک نهاد دولتی نیست، همه راه ها بسته نیست و راه نفس کشیدن است.
وی افزود: در صنعت داروسازی از کوچکترین موضوع تا بالاترین موضوع، دولت کنترل و نظارت دارد. از محل اخذ مجوزها و ادارات نظارتی، صدور مجوز در اختیار دولت است و واردات به هر شکلی که باشد تحت نظارت دولت است. همچنین عرضه و فروش تحت کنترل دولت با سیستم هایی مانند Titek عملا تا مصرف کننده نهایی کنترل می شود.
محمد حسینی ادامه داد: در این بین قیمت گذاری می بینم همچنین می بینیم که سال هاست در سازمان غذا و دارو و دولت شعار می دهیم که خصوصی سازی باید پر رنگ تر شود. شعار می‌دهند موانع تولید را بردارید، دولت را کوچک‌تر کنید، اما در واقع عکس آن را می‌بینیم، با بخش‌هایی مواجه هستیم که در سال‌های گذشته دولت به بخش خصوصی سپرده بود و امروز آنها را پس می‌گیرند. به عنوان مثال قیمت گذاری برخی از داروهای فرابورس و لیست خاصی در دست سندیکای صاحبان صنایع دارویی و تولیدکنندگان دارو بود، آن مسیر عملا بسته شده و ما در این زمینه اختیاری نداریم، فقط بروکراسی ما افزایش یافته است. قبلا با یک سازمان مکاتبه می کردیم اما الان سندیکا هم هست و کار اضافه ای برای سندیکا ایجاد کرده که هیچ نقشی در آن ندارد. این سازمان همچنین می گوید نقش من در قیمت گذاری زیاد نیست زیرا کمیته ای که در آن حضور داریم از سازمان های مختلف است. سوال این است که آیا آنها تخصص پزشکی دارند؟
این فعال صنعت دارو تاکید کرد: شما صنعت دارو را به جایی می رسانید که در بخش هایی که امید به سرمایه گذاری بود و انگیزه وجود داشت همه از بین رفته اند و در صنعت مکمل ها با شرکت های زیادی مواجه هستیم که ترک این صنعت، کجا می روند؟ ? قطعا در حوزه پزشکی و سلامت نمی مانند. این پول ها می رود، این پول ها کجا می رود؟ فرصتی برای سرمایه گذاری در جای دیگر این کشور داشته باشیم، اما وقتی پول آزاد می شود به راحتی نمی توان آن را کنترل کرد، احتمال اینکه به خارج از کشور برود چند برابر می شود.
وی افزود: مشکل این است که دولت پرچم حمایت از تولید را به دوش می کشد اما در عمل چیز دیگری می بینید. ما با مشکل کمبود مواجه هستیم و همه نیازهای فوری ما افزایش یافته است، لیست های فوری سازمان غذا و دارو مدام در حال افزایش است، واردات فوری ما افزایش یافته است، چرا باید به چنین جایی برسیم؟ یکی از دلایل اصلی کمبود برنامه است کوچک حق در حمایت از تولید داخلی به معنای واقعی.
محمد حسینی گفت: چرا باید بسیاری از داروهای رایج را وارد کنیم؟ باید ریشه مشکل باشه جستجو کردن و حل شد، چه کسی این مشکل را ایجاد کرد، این باید پیدا شود و ریشه آن خشک شود. گاهی اوقات با کمبود ساده ترین داروها مواجه می شویم. باید علت را بررسی کنیم، یا با عدم تخصیص ارز مناسب و به موقع مواجه می شویم یا قیمت گذاری بسیار بدی داریم، چشم بسته اند و لطف می کنند.
وی افزود: برای ما برای ارز خام استثنا قائل می شوند که اگر به موقع بیاید تخصیص می یابد و این یک چیز در پیراهن عثمان ساخته شده و کل صنعت اسیر آن شده است. به خاطر یک ارز، همه چیز گروگان این نظام است، می خواهیم قیمت بگیریم، می زنند، می خواهند حمایت کنند، می گویند ارز داده ایم.
این فعال صنعت دارو در ادامه به چالش ها و موانع صادرات دارو اشاره کرد و گفت: صادرکننده از ابتدای راه تا اخذ مجوز چالش های زیادی در راه دارد. سلام خیلی زیاد است و بوروکراسی بسیار سخت و وقت گیر است تا زمانی که کالا را صادر کند و بخواهد به تعهدات ارزی خود عمل کند. متاسفانه مشکلات تقنینی داریم که شفاف نیست و در برخی ارگان ها و سازمان ها سلیقه و برداشت های متفاوتی از قانون وجود دارد. سرمایه گذار یا صادرکننده مشخص نیست با چه کسی سر و کار دارد و قرار است چه رویه ای را طی کند، علاوه بر این، قوانین ایجاد زیادی داریم که برای همه مشکل ایجاد می کند و در طی یک فرآیند با تغییراتی مواجه می شویم که هیچ معنایی ندارد. در زمینه تجارت بین المللی پیدا نمی کند
محمد حسینی افزود: در حوزه صادرات برنامه کاملا امکان پذیر است کوچک وجود ندارد، زیرا شما در بازار کار می کنید و سخت کار می کنید و در نمایشگاه ها شرکت می کنید، سفرهای کاری انجام می دهید و مذاکرات و توافقات زیادی دارید، اما ناگهان صادرات این اقلام ممنوع می شود یا به دلایلی رابطه ما برقرار می شود. با یک کشور خراب می شود یا کشوری محدودیت هایی برای آن وضع می کند. .
وی بیان کرد: در مجموع صادرات مواد مخدر کار ساده ای نیست و عملا در بازارهایی مانند افغانستان، کردستان عراق و عراق که بازارهای سنتی ما بوده و از قدیم بوده است. عالیم ما قبلاً در این بازارها صادرات داشتیم، الان سهم زیادی از دست داده ایم و سهم ما را کشورهای دیگری مانند ترکیه و اردن گرفته اند و عملاً در آنجا بازنده ای بیش نیستیم. بیشتر این مشکلات ناشی از سیاست‌های غلط است، سیاست‌هایی که با منطق و واقعیت‌های حاکم مطابقت ندارد.
